Ελλάδα η Γουατεμάλα της Ευρώπης ; – Γράφει ο Χατζής Χατζηευθυμίου

ΕΛΛΑΔΑ – Η ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ??

Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα της χώρας μας είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε οικονομικούς όρους τους οποίους είναι λογικό οι περισσότεροι από εμάς να μην γνωρίζουμε.

Αν εξετάσουμε και κατανοήσουμε αυτούς τους οικονομικούς όρους ή αν προτιμάτε την
οικονομική ορολογία τότε θα γίνουν κατανοητοί οι λόγοι που φθάσαμε ως εδώ, το που οδηγούμεθα και το γιατί.

Αναφέρθηκα προχθές σε ορισμένες παλινωδίες του κ. Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησής του με πολύ απλή ανάλυση η οποία όμως γίνεται κατανοητή από τον απλό πολίτη. Είναι όμως ανάγκη όλοι μας να προσέξουμε διότι ήδη βρισκόμαστε σε πολύ επικίνδυνο σημείο και αν διαβούμε τον Ρουβίκωνα δεν θα υπάρξει επιστροφή

Οι δύο οικονομικοί όροι που θα πρέπει να κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω είναι η Μικροοικονομία και η Μακροοικονομία

Μικροοικονομία

Η μικροοικονομική εξετάζει την συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου παραγωγού ή ενός συγκεκριμένου καταναλωτή κάνοντας ορισμένες υποθέσεις. Θέματα που ενδιαφέρουν τη Μικροοικονομία είναι η διαμόρφωση της τιμής του παραγόμενου προϊόντος, το πώς δαπανά ο καταναλωτής το εισόδημά του, η λειτουργία των διαφόρων μορφών αγοράς και ποιες αποφάσεις παίρνει ο παραγωγός για την παραγωγή κάποιου αγαθού και με ποια κριτήρια παίρνονται αυτές οι αποφάσεις

Μακροοικονομία

Η μακροοικονομία εξετάζει τα οικονομικά προβλήματα ως ένα σύνολο μεγεθών μεταξύ των οποίων υπάρχει κάποια εξάρτηση

Στην μακροοικονομία το ενδιαφέρον βρίσκεται στη συνολική παραγωγή μιας ολόκληρης οικονομίας. Για παράδειγμα της οικονομίας μιας χώρας που μας ενδιαφέρει. Σ΄ αυτήν λοιπόν τη χώρα μετρούμε το συνολικό εισόδημα, τη συνολική κατανάλωση, την απασχόληση και άλλα οικονομικά μεγέθη.

Η διαφορά, επομένως, μεταξύ της Μικροοικονομίας και της Μακροοικονομίας είναι το τι εξετάζουμε. Αν δηλαδή θέλουμε να εξετάσουμε την οικονομική δυνατότητα ενός παραγωγού ή καταναλωτή ή την οικονομική συμπεριφορά μιας ολοκληρωμένης οικονομίας μιας κοινωνίας.

Θα είναι μέγα σφάλμα αν εξετάζοντας κάποια μικροοικονομικά μεγέθη οδηγηθούμε σε συμπεράσματα που θεωρούμε ότι θα ισχύουν και για κάποια Μακροοικονομικά μεγέθη.

Αν κάνουμε αυτό το λάθος τότε θα φθάσουμε σε λάθος συμπεράσματα

Παράδειγμα: Στη μικροοικονομική ανάλυση γίνεται δεκτό ότι, όταν μειωθεί ο εργατικός μισθός (που αποτελεί στοιχείο του κόστους παραγωγής), η ατομική επιχείρηση μπορεί να αυξήσει το κέρδος της, εφόσον η τιμή του παραγόμενου προϊόντος παραμένει σταθερή.

Από μακροοικονομική άποψη το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αναγκαία αποδεκτό, γιατί, αν μειωθούν οι μισθοί σε όλους τους κλάδους για όλη την οικονομία, θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, με συνέπεια τη μείωση της συνολικής ζήτησης και στη συνέχεια των τιμών, άρα και των κερδών των επιχειρήσεων.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το εξής : Αν ένα άτομο αποφασίσει να μειώσει τα έξοδά του μειώνοντας την κατανάλωση διαφόρων προϊόντων για να αποταμιεύσει όσο το δυνατός περισσότερα χρήματα έτσι ώστε να δημιουργήσει μια καλύτερη οικονομική κατάσταση για τον ίδιο και την οικογένειά του στο μέλλον δεν είναι δεδομένο ότι θα πετύχει το στόχο του.

Αυτό θα συμβεί διότι αν το παράδειγμά του το ακολουθήσουν πολλά μέλη της ίδιας κοινωνίας τότε η κατανάλωση και η ζήτηση για προϊόντα και υπηρεσίες θα μειωθεί απότομα με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και η μείωση της προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών κάτι το οποίο θα οδηγήσει στη μείωση της επιχειρηματικότητας, στη μείωση των επενδύσεων, στη μείωση της ανάγκης για πρόσληψη νέων εργαζομένων αλλά ακόμη και για απασχόληση του ίδιου αριθμού εργαζομένων με πριν, μείωση των εισοδημάτων άρα μείωση των εσόδων του κράτους και τελικά στην ύφεση και τη διάλυση της οικονομίας.

Έτσι, ο αποταμιευτής μας μπορεί να βρεθεί με μερικές καταθέσεις παραπάνω αλλά χωρίς εργασία και προοπτική.

Το παράδειγμα αυτό εξηγεί το πρόβλημα της οικονομίας στη χώρα μας.

Τώρα θα αναρωτηθεί κανείς , για ποιο λόγο επιλέξαμε αν οδηγηθούμε στα μονοπάτια της ύφεσης γνωρίζοντας το αποτέλεσμα.

Η απάντηση είναι απλή.

Οι δανειστές μας οι οποίοι ασχολούνται με τη Μακροοικονομία διαπίστωσαν μια χαλαρότητα της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της μιας και δεν υπήρχε κεντρικός σχεδιασμός για την πορεία της οικονομίας αλλά προσωπικές κινήσεις του καθενός με στόχο την οικονομική ευημερία του ατόμου αλλά χωρίς κεντρικό στόχο αυτό το αξιοποίησαν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προεξάρχοντος της Γερμανίας για να προωθήσουν τους στόχους τους που δεν ήσαν άλλοι από την οικονομική υποδούλωση της χώρας.

Στο σχεδιασμό τους αυτό είχαν και έχουν σύμμαχό τους το ΔΝΤ.

Ένα ταμείο που έχει ιστορία σε παρόμοιες καταστάσεις .

‘Όπως η περίπτωση της Γουατεμάλας.

Η χώρα αυτή είναι σε μέγεθος όπως η Ελλάδα έχει 14 εκατομμύρια κατοίκους και είναι υπό την εποπτεία του ΔΝΤ από το 1984.

Την ίδια συνταγή εφάρμοσε το ΔΝΤ κι εκεί και από το 1984 μέχρι σήμερα 32 χρόνια μετά κανένα πρόγραμμα δεν πέτυχε, πάντα κάποιος πολλαπλασιαστής ήταν λάθος και η χώρα εξακολουθεί να υπομένει μια ιδιότυπη κατοχή. Την οικονομική κατοχή

Και εκεί το ΔΝΤ δέσμευσε όλο τον πλούτο της χώρας που εκεί ήταν η μπανάνα. Την εκμετάλλευση πήρε με τις γνωστές διαδικασίες η πολυεθνική εταιρεία American Fruit Company δίνοντας στη χώρα δάνεια από το ΔΝΤ τα οποία από τότε δεν αποπληρώθηκαν και είναι άγνωστο πότε και αν θα αποπληρωθούν ποτέ.

Σήμερα η Γουατεμάλα έχει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 4% έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Κτίσθηκαν ουρανοξύστες για να εγκατασταθούν οι πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες εκμεταλλεύονται τον πλούτο της χώρας.

Τι συμβαίνει εκεί;

Ο παραγόμενος πλούτος εγγράφετε στο ΑΕΠ της Γουατεμάλας και έτσι παρουσιάζει ανάπτυξη 4% ετησίως όμως τα χρήματα δεν μένουν εκεί φεύγουν για άλλες πατρίδες και εκεί μένει η πείνα και η δυστυχία των κατοίκων με χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο και χιλιάδες παιδιά χωρίς καμία ιατρική βοήθεια τα οποία είναι χρονίως άρρωστα από ασιτία .

Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει και να μας φοβίζει είναι να έχουν σχεδιάσει οι «σύμμαχοί» μας το ίδιο να γίνει και στη χώρα μας

Αυτό που παραπέμπει στην περίπτωση της Γουατεμάλας είναι η δέσμευση της περιουσίας του Κράτους για 100 χρόνια.

Να έρθουν δηλαδή στη χώρα μας κάποιες πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες θα αναλάβουν την εκμετάλλευση κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής του τόπου, ιδιαίτερα του υπεδάφους μας και οι Έλληνες να λιμοκτονούν..

Εάν αυτό συμβεί τότε κινδυνεύουμε να δούμε ξαφνικά να υπάρχουν απίστευτοι ρυθμοί ανάπτυξης, όμως ο πλούτος θα φεύγει από τη χώρα το ΑΕΠ θα διογκώνεται σε μια πλασματικά πλούσια και με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης χώρα ενώ οι Έλληνες θα δυστυχούν .

Ζητούμενο : Μια Κυβέρνηση που να λειτουργήσει με σοβαρότητα με στόχο της σωτηρία της χώρας στην οποία να μην μετέχουν άτομα τα οποία με δηλώσεις τύπου «εμείς δεν τρομάξαμε από τη σκλαβιά 400 χρόνων των Τούρκων και θα φοβηθούμε τα 99 χρόνια των Ευρωπαίων».

Με την ευχή ΠΟΤΕ να μην επιβεβαιωθούν τα παραπάνω……

Χατζής Ν. Χατζηευθυμίου  

ΠΗΓΗ:   RR