ΧΩΡΕΣ ΜΕ ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Μας τα είπαν από τις αρχές του 2011 όλοι οι δικοί μας εντός και εκτός συνόρων με πρώτον τον Συνταγματολόγο Γ. Κασιμάτη. Δυστυχώς, δεν μας έπεισε!!!

 

Μας μίλησε για στάση εξωτερικών πληρωμών και αγώνα ανασυγκρότησης, ώστε να γλυτώσουμε-να σωθούμε με απώλεια μόνον της δικής μας γενιάς και κέρδος: 

1) Την εθνική μας κυριαρχία, άρα και τον δημόσιο πλούτο μας και την αξιοπρέπειά μας....

2) Τη σωτηρία, τουλάχιστον, των επομένων δύο γενιών που θα υποφέρουν....

3)Την επιστροφή μας στην "Πολιτική" με την απαξίωση των σημερινών επαγγελματιών του πολιτικού συστήματος και συνεχή αγώνα  για την εφαρμογή της πραγματικής "Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας" με κλήρωση και ενιαύσια θητεία... 

 

Το τρίτο κέρδος είναι προσθήκη δική μου. Το έχει γράψει ο πατέρας όλων μας Αριστοτέλης !!!

 Προς τούτο οφείλουμε όλοι γονείς και διδάσκοντες να κατευθύνουμε τα παιδιά μας, 

ώστε να μάθουν οι μαθητές όλοι να μετέχουν στην κλήρωση για τα 8μελή και 15μελή σώματα της τάξης και του σχολείου τους.

Από αυτό το ηλικιακό στάδιο, συνειδητοποιώντας την ικανότητα και υποχρέωση στην προσφορά για το σύνολο, θα βελτιωθούμε ως λαός!!!!!!!

 

Α. Σ. 

ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ  ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ

''Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας που τρομάζει τις αγορές και θέτει την Ελλάδα ξανά στο στόχαστρο δεν είναι απαραίτητα τόσο απευκταία κατάσταση για τις χώρες που καταλήγουν στο «κόκκινο».''

Αυτό επιβεβαιώνει σχετική μελέτη δύο επιφανών οικονομολόγων της Κάρμεν Ράινχαρτ και του Κρίστοφερ Τράμπες, μελέτη που γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας και πρώτα απ' όλα για την Ελλάδα και γι' αυτό την υπενθυμίζουμε.

Όπως ανέφερε και η Deutsche Welle όταν παρουσίαζε τη νέα αυτή επιστημονική μελέτη, οι επερχόμενες γενιές δεν χάνονται από προσώπου γης, όταν μια χώρα έχει περάσει από τη στενωπό της χρεοκοπίας. Το αντίθετο!

ΜΙΚΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Αναζητώντας διδάγματα για το παρόν, δύο οικονομολόγοι, η καθηγήτρια στο Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και ο Γερμανός συνάδελφός της Κρίστοφ Τράμπες, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μονάχου, ανέλυσαν μια σειρά από χρεοκοπίες του παρελθόντος θέτοντας το εξής βασικό ερώτημα: πώς επιδρά μια απομείωση χρέους ή χρεοκοπία μιας χώρας στην ανάπτυξη και στην ευημερία του λαού της; Η απάντηση υπάρχει σε μια ερευνητική μελέτη των δύο οικονομολόγων με τον τίτλο «A distant mirror of debt, default and relief», για την οποία έχει γίνει αναφορά σε παλιές εφημερίδες και περιοδικά.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, υποστηρίζουν οι δύο συγγραφείς, οι χρεοκοπίες επιφέρουν ένα μικρό οικονομικό θαύμα. Χώρες που κηρύσσουν στάση πληρωμών και -με ή χωρίς τη συναίνεση των δανειστών τους- κουρεύουν τμήμα του χρέους τους, αναπτύσσονται στη συνέχεια με γρηγορότερο ρυθμό απ' ό,τι πριν.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Στη μελέτη τους οι Ράινχαρτ και Τρέμπες ανέλυσαν συνολικά 47 χρεοκοπίες χωρών, οι περισσότερες στο διάστημα του Μεσοπολέμου και στη Λατινική Αμερική των δεκαετιών του '80 και του '90. Από τα 47 κράτη, τα 39 κατέγραψαν γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά την κήρυξη μερικής ή ολικής στάσης πληρωμών. Σε 6 περιπτώσεις παρατηρήθηκε στασιμότητα και μόνο σε δύο χώρες συρρικνώθηκε η οικονομία.

Τα αξιοπερίεργο είναι ότι η ανάπτυξη κινήθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Στα πρώτα 4 χρόνια μετά την χρεοκοπία στο διάστημα του μεσοπολέμου ο μέσος όρος ήταν της τάξης του 16% και στις χώρες τηςΛατινικής Αμερικής 9%. Οι δύο οικονομολόγοι αποδεικνύουν με βάση ιστορικά δεδομένα ότι η διαγραφή χρεών έλαβε μεγάλες διαστάσεις.

Το 1934 πολλές ευρωπαϊκές χώρες δήλωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν άλλο τα δάνεια από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Και ενώ για παράδειγμα το χρέος της Αυστρίας ήταν σχετικά μικρό, 23 εκ. δολάρια το 1934, η Γαλλία εξοικονόμησε ποσό της τάξης των δισεκατομμυρίων, μειώνοντας το χρέος της κατά 50% μετά το 1934.

«ΚΑΘΑΡΟ ΚΟΥΡΕΜΑ»

Μια συνηθισμένη αντίρρηση για τις διαγραφές χρεών είναι ότι ναι μεν οι βιομηχανικές χώρες εξοικονομούν μικροπρόθεσμα χρήματα, μακροπρόθεσμα όμως «υποφέρουν» γιατί μετά τη χρεοκοπία κανείς δεν τις εμπιστεύεται, αφού έχουν διακινδυνεύσει την αξιοπιστία τους. Αλλά και αυτό φαίνεται να μην ισχύει, σύμφωνα με την μελέτη.

Μετά από μια χρεοκοπία το 1980 χρειάζονταν 4 χρόνια για να πάρει η χώρα νέα δάνεια. Την δεκαετία του '90 οι χώρες που κήρυξαν στάση πληρωμών πήραν σχεδόν αμέσως φρέσκο χρήμα. Για τους νέους δανειστές ήταν προφανώς αδιάφορο εάν οι προηγούμενοι «αιμορράγησαν».

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το συμπέρασμα της μελέτης των Ράινχαρντ και Τρέμπερ είναι σαφές: όταν οι χώρες είναι υπερχρεωμένες, εκείνο που χρειάζεται είναι ένα καθαρό κούρεμα και όχι μακροχρόνιοι πολιτικοί τακτικισμοί. Βέβαια, απέναντι σε όλα αυτά, έχει αρχίσει εδώ και καιρό μια αντεπίθεση από το τραπεζικό κεφάλαιο πρώτα απ' όλα, με διάφορους οικονομολόγους και ινστιτούτα να προσπαθούν,ματαίως, να πλήξουν την επιστημονική αξιοπιστία των Ράινχαρτ και Τρέμπερ αλλά και ανάλογων μελετών της Ράινχαρτ σε συνεργασία με τον διάσημο οικονομολόγο, καθηγητή του Χάρβαντ, Κένεθ Ρόγκοφ.

Πηγή...