Να το δούμε κι από την άλλη την πλευρά. Πώς θα σου φαινόταν αν ο φιλοξενούμενός σου άρχιζε να διαφεντεύει; Να παίρνει τις αποφάσεις αυτός μέσα στο σπίτι σου; Για σένα και για την οικογένειά σου και για το σπίτι σου; Πώς θα το διαχειριστείς, πώς θα φας, πώς θα ζήσεις; Έναν τέτοιο φιλοξενούμενο θα τον θεωρούσες ΑΧΑΡΙΣΤΟ!! ΘΡΑΣΥΤΑΤΟ!!! ΣΚΑΤΑΝΘΡΩΠΟ!! Και ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΕΒΑΖΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!!
Να δούμε λίγο και τους αλληλέγγυους.. Δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν πατρίδα, όλοι οι λαοί είναι ένα, όλες οι πατρίδες ένα σπίτι, γκρεμίστε τα σύνορα κλπ.
Πού μένουν;; Με τίνος τα λεφτά τρώνε;; Των ΜΚΟ! Ποιος πληρώνει τις ΜΚΟ; Το κράτος! ΕΣΥ!!! Εσύ πληρώνεις για τον βιοπορισμό του αλληλέγγυου, εσύ που κατηγορείσαι ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ για έλλειψη φιλοξενίας!!
Επίσης, την αλληλεγγύη που οι αλληλέγγυοι προσφέρουν στους δεινοπαθούντες ποιος την πληρώνει;;; Τίνος τα χρήματα χρησιμοποιούν για να οι αλληλέγγυοι τους φροντίσουν;; Με χρήματα των ΜΚΟ φροντίζουν ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ οι αλληλέγγυοι όσους έχουν ανάγκη! Με τα δικά σου χρήματα, από τον δικό σου κόπο, από το δικό σου υστέρημα, από τον δικό σου πόνο, κάνει τον καλό σαμαρείτη ο αλληλέγγυος, και στην λέει κιόλας!!! Δεν είσαι όσο φιλόξενος θα έπρεπε για να συντηρείς εμένα που ζω κρεμάμενος στις πλάτες άλλων, για να μπορώ να ταξιδεύω ανά τον κόσμο, παριστάνοντας τον άγιο, κάνοντας μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα!
Δεν μιλώ εκ του ασφαλούς. Κάποτε ήμουν κι εγώ σε εκείνη την μεριά! Είχα απευθυνθεί σε όλες τις αλληλέγγυες ΜΚΟ, από τους γιατρούς χωρίς σύνορα, μέχρι και για την διάσωση της καρέτα-καρέτα*. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να προσφέρω. Ήθελα να ζω σαν τσιγγάνα, όπου γης και πατρίς, και να προσφέρω με τα χεράκια μου όπου υπάρχει ανάγκη. Και το έκανα, ταξίδευα συντρέχοντας/βοηθώντας άλλους λαούς, μέχρι… που άρχισε η χούντα στην δική μου πατρίδα, μέχρι που άρχισε να δεινοπαθεί ο δικός μας λαός. Σταμάτησα αυτοστιγμεί κάθε εθελοντική μου δράση. Σήμερα με χρειάζεται η πατρίδα μου, είπα στις ομάδες, κι άρχισα τον αγώνα μου για τη δική μας Λευτεριά!
Το σημαντικό της εξιστόρησης δεν είναι όμως αυτό. Όταν ζούσα σαν τσιγγάνα… ΕΙΧΑ ΕΥΚΟΛΗ ΖΩΗ!!! Καμία ευθύνη, κανέναν κόπο, να προσφέρεις κάνοντας το καλό, ζωή ζωάρα!
Η δύσκολη ζωή είναι να έχεις σπίτι, να έχεις ευθύνες, να εξαρτώνται ΑΠΟ ΣΕΝΑ άλλοι άνθρωποι, να κοπιάζεις για τα προς το ζειν, κι όχι να σου παρέχονται τσάμπα επειδή κάνεις εθελοντικό έργο, ΤΟΤΕ αν προσφέρεις αυτά για τα οποία ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ κοπίασες, τότε θα λέγεσαι σπουδαίος άνθρωπος, καλός σαμαρείτης.
Ξέρεις πόσοι ΟΧΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ -χωρίς δηλ. τον τίτλο-, έχοντας χίλια δυο προβλήματα, που ΟΙ ΙΔΙΟΙ καλούνται να αντιμετωπίσουν, δεν τους τα λύνουν άλλοι επειδή είναι καλοί, με μέλη εξαρτώμενα/κρεμάμενα στην δική τους πλάτη, με έννοιες που φτάνουν στην τρέλα, φροντίζουν ΑΠΟ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ, που με ΙΔΙΟΝ ΚΟΠΟ απέκτησαν, ανθρώπους που έχουν ανάγκη;;;;
Αυτοί φίλε μου είναι Αλληλέγγυοι, κι όχι οι τουρίστες, οικότροφοι, με ξένα κόλλυβα ελεήμονες.
* Η πλειοψηφία των ΜΚΟ δεν δέχονται όλους τους εθελοντές.. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ με τους ημέτερους θέλουν να τρώνε τα λεφτά!! Τα δικά σου λεφτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html