ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ" ΜΗΝΑ
«τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος» (Ψλμ. 15,3)
Ένας από τους ασκητές της εποχής μας, ο γέρων Πορφύριος, είχε πει στα πνευματικά του τέκνα ότι μετά την κοίμησή του θα είναι πιο κοντά τους απΆ όσο ήταν εν ζωή, διότι πλέον δεν θα υπάγεται στους βιολογικούς νόμους του ανθρωπίνου
σώματος. Έτσι και ο Άγιος Μηνάς, επί χίλια επτακόσια χρόνια τώρα μετά την εκδημία του, δεν έχει πάψει να βρίσκεται κοντά στους πιστούς, βοηθώντας όσους με πίστη και ελπίδα στον Θεό τον επικαλούνται.
Από τα πολλά θαύματα του Αγίου που διασώζει η παράδοση θα αναφερθούν στη συνέχεια λίγα και χαρακτηριστικά.
Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι). Ενώ σκεφτόταν πού να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτάει επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής. Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει την σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτάει με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.
Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του
θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.
θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.
Μόλις ο φονιάς συνήλθε από τον τρόμο του και σηκώθηκε, του πήρε ο Άγιος τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή λέγοντάς του να συνεχίσει τον δρόμο του.
Έπειτα, για να ολοκληρώσει την ευεργεσία του Θεού, στράφηκε προς τον ξενοδόχο, τον έδειρε όπως του άξιζε, τον ενουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση για το έγκλημά του προσευχόμενος γιΆ αυτόν, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος. Τότε μόνο κατάλαβε ο ξενοδόχος ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Άγιος Μηνάς, γεγονός που θυμίζει την εμπειρία των δύο Αποστόλων κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, με την συντροφιά του αναστημένου Χριστού. (Λουκ. 24,31).
Ευρύτατη δημοσιότητα έχει δοθεί σε περιστατικό όμοιο με το παραπάνω, δηλαδή ανάσταση διαμελισμένου νεκρού, το οποίο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο, συνέβη πολύ πρόσφατα, το έτος 2004, με θαυματουργό επέμβαση της Παναγίας η οποία ανέστησε δολοφονημένο Σαουδάραβα Μουσουλμάνο που πήγαινε στο Ορθόδοξο Μοναστήρι της Παναγίας Σαϊντανάγια στον Λίβανο. (περιοδικό «Ελληνορθόδοξη οικογένεια», τ. 108, σελ. 5-7, 10-11-12/2005, έκδοση Πανελλήνιας ΈνωσηςΦίλων των Πολυτέκνων, Αθήνα).
Κάποιος πλούσιος χριστιανός έταξε στον Άγιο Μηνά να προσφέρει έναν ασημένιο δίσκο στο ναό του. Παρήγγειλε λοιπόν στον αργυροχόο δύο δίσκους και του ζήτησε στον μεν ένα να γράψει το όνομα του Αγίου στον δε άλλον το όνομα το δικό του. Επειδή όμως ο δίσκος ο προορισμένος για τον Άγιο έγινε λαμπρότερος και ωραιότερος, ο χριστιανός, από απληστία κινούμενος, δίχως να ντραπεί τον κράτησε για τον εαυτό του.
Ταξιδεύοντας λοιπόν στη θάλασσα, δείπνησε στο πλοίο χρησιμοποιώντας ασυλλόγιστα και χωρίς ευλάβεια τον δίσκο του Αγίου. Μετά το δείπνο ο υπηρέτης του ανευλαβούς χριστιανού προσπάθησε να πλύνει τον δίσκο στη θάλασσα με αποτέλεσμα να του πέσει στο νερό και να βυθισθεί. Τότε ο νεαρός υπηρέτης φοβήθηκε πολύ, σάστισε και, προσπαθώντας να πιάσει τον δίσκο, έπεσε κι αυτός στη θάλασσα.
Όταν ο κύριός του αντελήφθη το συμβάν, συναισθάνθηκε ότι πλήρωνε τα επίχειρα της απληστίας του και τυπτόμενος από την συνείδησή του, παρακαλούσε τον Θεό να βρει έστω το λείψανο του μικρού υπηρέτη του, τάζοντας να δώσει στο ναό του Αγίου Μηνά και τον δεύτερο δίσκο, και τα χρήματα που άξιζε ο χαμένος στη θάλασσα δίσκος. Αφού βγήκε στη στεριά περίμενε με αγωνία στην ακρογιαλιά μήπως και εκβρασθεί το πτώμα του υπηρέτη. Και ενώ παρατηρούσε τη θάλασσα, βλέπει τον μικρό να βγαίνει ζωντανός από το νερό κρατώντας στα χέρια του και τον ασημένιο δίσκο του Αγίου!
Ο πλούσιος έφριξε από το θαύμα και έβγαλε φωνή μεγάλη την οποία ακούγοντας οι επιβάτες του πλοίου βγήκαν όλοι έξω και, βλέποντας το συμβάν, ρωτούσαν τον υπηρέτη, που τους διηγήθηκε τα εξής: «Μόλις έπεσα στη θάλασσα, παρουσιάσθηκαν μπροστά μου τρεις άνθρωποι. Ο μεγαλύτερος από αυτούς φορούσε στρατιωτική στολή, ο άλλος ήταν νεαρός και ο τρίτος ήταν Διάκονος. Αυτοί οι τρεις με πήραν μαζί τους από τον βυθό και περπατώντας χθες και σήμερα, με έφεραν μέχρι εδώ».
Ο κύριος του παιδιού και οι επιβάτες του πλοίου ακούγοντας το εξαίσιο θαύμα, εδόξαζαν τον Θεό και εθαύμαζαν για τους τρόπους που χρησιμοποιεί προκειμένου οι άνθρωποι «εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (2 Τιμόθ. 3,7).
Οι τρεις που έσωσαν τον υπηρέτη ήταν ο Άγιος Μηνάς (ο στρατιωτικός), ο Άγιος Βίκτωρ (ο νεαρός) και ο Άγιος Βικέντιος (ο Διάκονος).
Οι δύο τελευταίοι Άγιοι εμαρτύρησαν την ίδια ημέρα με τον Άγιο Μηνά. Τον 2ο αι. μ.Χ.. ο Άγιος Βίκτωρ γδάρθηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες και τον 3ο αι. μ. Χ. ο Άγιος Βικέντιος πέθανε έπειτα από σταύρωση και εξάρθρωση των μελών στην οποία τον υπέβαλαν οι βασανιστές του. Τιμώνται μαζί με τον Άγιο Μηνά την 11η Νοεμβρίου.
Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.
Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.
Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του.
Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου. 
Καθεδρικός Ναός Αγίου Μηνά !!Αξιοσημείωτο είναι ότι το έργο έθεσε υπό την αιγίδα του ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ Χαν χορηγώντας 40.000 γρόσια. ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
Κάτι ήξερε ο Σιμωνίδης όταν είπε "Απειρο το γένος των ηλιθίων" με τέτοια παραμύθια για ηλίθιους και αγράμματους στέκεται σήμερα ο Εβραιοχριστιανισμός, διαβάστε μερικά από τα σκουπίδια του....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 420, ο επίσκοπος Παλλάδιος συγγραφέας της Λαυσιακής Ιστορίας ισχυριζόταν ότι οι μοναχοί έκαναν πολλά θαύματα, περπατούσαν στο νερό, ανάσταιναν νεκρούς όπως ο Άγιος Πέτρος, ο κλαίων περιπλανώμενος ερημίτης Βησσαρίωνας, διέσχιζε άνετα τον Νείλο περπατώντας στο νερό και ανάσταινε νεκρούς. Η μυθοποίηση είχε πάρει τρομακτικές διαστάσεις και δεν εννοείτο κάποιος άγιος να μην έχει κάνει τουλάχιστον 3 θαύματα για να αγιοποιηθεί από τον πάπα. Πολλές φορές θαύματα ενός αγίου προδίδονταν και σε άλλον. Η τρέλα των θαυμάτων και των δαιμόνων εξαπλώνεται με φρενήρη ταχύτητα ιδιαίτερα την εποχή των Αιγυπτίων μοναχών τον 4ο αιώνα. Ληστές δένονται επί τόπου με μάγια, νεκροί ανασταίνονται, δαίμονες ουρλιάζουν στην θέα ενός λειψάνου αγίου, άγγελοι θρέφουν ασκητές με τροφή, μοναχοί διαβαίνουν τον Νείλο πάνω σε κροκόδειλους ή περπατώντας στο νερό, ο ήλιος σταματά την πορεία του με μια διαταγή επί ώρες ολόκληρες, αυτοκράτορες για να κερδίσουν την εύνοιά τους έχτιζαν εκκλησίες για να αποκτήσουν αργότερα το μαγικά οστά τους για μετέπειτα χρήση, μυρωδιές αναδύονται υποχρεωτικά από τα νεκρά σώματά του επί αιώνες (στυλίτης Συμεών και Αγίου Ιωάννη του ελεήμονος, άγιος Ιλαρίωνας), 60 χρόνια ένα κοράκι έφερνε καθημερινά μισό καρβέλι ψωμί στον πρωτερημίτη Παύλο και δύο λιοντάρια κλαίοντας γοερά του έσκαψαν τον τάφο αργότερα, ο Άγιος Αντώνιος που κατήχετο από δαιμόνια και οράματα του διαβόλου, δαμάζει λιοντάρια και άλλα άγρια θηρία, ο Αντώνιος θεραπεύει άρρωστους και μια «παρθένα» (πάντα ήταν όλες τους παρθένες) που οι εκκρίσεις της από τα μάτια, αυτιά ρουθούνια, στόμα όταν έπεφταν στο χώμα γινόντουσαν σκουλήκια (ε, ρε φαντασία), βλέπει τον μοναχό Αμμωνα να απογειώνεται για τον ουρανό, ο ερημίτης Ζώσιμος που έχασε το μουλάρι του από ένα λιοντάρι, φόρτωσε τα υπάρχοντά του στο λιοντάρι και συνέχισε το ταξίδι του προς την Καισάρεια (αν το ήξερε αυτό το λιοντάρι δεν θα του έτρωγε το μουλάρι!!!), ο μοναχός Ευγένιος ο Αιγύπτιος δεν έπαθε τίποτα από την φωτιά ενός καμινιού και με την βοήθεια του φίλου και θαυματοποιού Ιάκωβου Νίσιβης, ξέθαψαν μια σανίδα από την κιβωτό του Νώε με την βοήθεια αγγέλου, ο άγιος Μακάριος γιατρεύει έναν δράκο που γονατίζει και του φιλά με ευγνωμοσύνη τα γόνατα, ενώ ένας άλλος δράκος που τον θεράπευσε ο άγιος Συμεών προσκυνάει επί δύο ώρες το μοναστήρι του ευεργέτη του!!
συνεχίζεται
συνέχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι μοναχοί κάνουν θαύματα, γιατρεύουν αρρώστιες και δαιμονοσκουσμένες γυναίκες που τρώνε 30 κοτόπουλα στην καθισιά τους, ο αγιασμός τους σταματάει ένα σμήνος ακριδών σαν τοίχος, αν δεν υπάρχει νερό το κάνουν να αναβλύζει, ή μετατρέπουν την θάλασσα σε γλυκό νερό, ψωμί φρέσκο και ζεστό έρχεται καθημερινά από το υπερπέραν όλη την εβδομάδα και ορισμένοι (Ονούφριος) το Σάββατο παίρνουν και την θεία μετάληψη, όταν χάνουν τον δρόμο ένα θεϊκό χέρι τους δείχνει τον δρόμο (μόνο στον Μωϋσή δεν φανερώθηκε κανένα χέρι στην έρημο και επί 40 χρόνια βολόδερνε εκεί μέσα και μόνο με την βοήθεια ενός καμηλιέρη βρήκαν τον δρόμο!!), ο Ιερώνυμος αναφέρει τον επιτυχή εξορκισμό από έναν δαίμονα μιας καμήλας (!!!!) ο επίσκοπος Παλλάδιος αναφέρει στο έργο του Λαυσιακή ιστορία την μεταμόρφωση μιας γυναίκας σε φοράδα!!!!!!!! (Reitzenstein Historia Monachorum 121), ο επίσκοπος Πορφύριος της Γάζας με τις προσευχές του έφερνε βροχή και ο επίσκοπος Δονάτιος της Εύροιας σκοτώνει έναν δράκο φτύνοντάς τον! (Theodor. H. E. 4,16), ο αρχιεπίσκοπος Ναρσής που εξορίστηκε σε ένα ερημονήσι μαζί με άλλους από τον αυτοκράτορα Βάλεντα, θα λιμοκτονούσαν αν δεν προσευχότανε και σηκώθηκαν βουνά τα κύματα και έριξαν στο νησί ψάρια και ξύλα. Τα ξύλα άναψαν μόνα τους για τα ψάρια και νερό γλυκό ανέβλυζε από την άμμο για να πιούν! Το πέλαγος τους έδινε επί 9 χρόνια ψάρια και ξύλα!!! (Faust 4, 5)
Ο απόστολος Πέτρος κάνει έναν σκύλο να μιλήσει με ανθρώπινη φωνή, περνάει μια καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, ζωντανεύει έναν καπνιστό τόνο που κρεμόταν στο παράθυρο και τον επιστρέφει στην θάλασσα και κολυμπάει….. Με τέτοια σκουπίδια εξαπλώθηκε η πνευματική και σωματική βαρβαρότητα του χριστιανισμού.
Τέτοια παραμύθια μπορούν και μας τα λένε..... το παραμύθι όμως της γυναίκας του θεού τους Γιαχβέ, Ασερά γιατί δεν μας το λένε;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή