Ωδή εις τους ευρωλιγούρηδες

Στην κοινωνία ανέκαθεν

αυτοί που έχουν χρήμα
τηρούνε στάση εις τη ζωή
σα να απαγγείλουν ποίημα.


Με στόμφο και με έπαρση
μετρούνε τα ριάλια
κι άμα εβγαίνουνε πολλά,
τους τρέχουνε τα σάλια.

Με πλούτη εις τις τράπεζες
διαβαίνουνε στο βίο
και το παιδί του γείτονα
πεθαίνει από το κρύο.

Μόνη τους έγνοια ολημερίς
είναι λεφτά να βγάλουν,
την Κυριακή στην εκκλησιά
τρέχουνε για να ψάλλουν.

Και δώστου μεγαλόσταυροι
και φανερή μετάνοια,
κι ούτε του αγγέλου τους νερό,
μιλάμε για παράνοια.

Εις τη φτωχή συνείδηση
αντίβαρο είν’ ο πλούτος,
να χεις διαμάντια και χρυσά
κι ας είσαι και τοιούτος.

Ο σεβασμός κερδίζεται
με βάση τους παράδες,
δε πα να είσαι κάθαρμα
σου κάνουν τεμενάδες.

Κι έχουν σκοτούρες φίλοι μου,
να κάνουν επενδύσεις,

χωρίς πισίνα στην αυλή
δεν γίνεται να ζήσεις.

Ακούς να κουβεντιάζουνε
λένε για μετοχές,
πως δεν θα φορολογηθούν,
κι άλλες μπαγαμποντιές.

Η πλάκα είναι πως πολλοί
δηλώνουν περιουσία,
που παίρνουν και επίδομα
από την εφορία.

Για ρουσφετάκια πονηρά
βρίσκουνε πάντα λύση,
κι ας έχει κάθε ηθική
από καιρό ψοφήσει.

Συνήθως είν΄ τσιγγούνηδες
τους πιάνει ευρωμανία,
είναι βαριά ασθένεια
δεν έχει σωτηρία.

Δε λογαριάζουν τίποτα
είναι διαόλου κάλτσα
μπορεί να σου πουλήσουνε,
χρυσή, ληγμένη σάλτσα.

Γεμάτοι ικανοποίηση
που τα χουν καταφέρει,
νομίζουν ότι έπιασαν
τον Πάπα από το… χέρι.

Μα ακόμα τρισχειρότεροι
όσοι λεφτά δεν έχουν
και τρέχουν από πίσω τους,
οι άμοιροι ζηλεύουν.

Τόσο πολύ ορέγονται
να γίνουν μεγιστάνες,
βόδια για να γεμίζουνε

του Σταμελιού οι στάνες.


Σιγάλας Μακάριος


από την υπό έκδοση συλλογή Ωρολόγιον το σκωπτικό


Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.

πηγη