Μαύρα, αφορολόγητα και άγνωστου προορισμού ιερά κέρδη, στον καιρό της χρεοκοπίας;

[Φταίει η Μέρκελ αγανακτισμένε αριστερέ ριζοσπάστη Τσακαλώτο;]

του Αναγνώστη ΛασκαράτουΤι απέγινε με τα κέρδη του κούφιου(με μερικά αηδιαστικά μικροτεμάχια άγνωστου πτώματος) εστεμμένου ασημένιου ομοιώματος γυναίκας, το οποίο η κρατική Εκκλησία έθεσε σε

δημόσιο προσκύνημα; Τα ΝΕΑ (13.6)  έγραψαν: «Τεράστιες ουρές από χιλιάδες πιστούς για το λείψανο της Αγίας Ελένης»:  Πέραν κάθε προσδοκίας είναι η προσέλευση των πιστών στον ναό όπου φιλοξενείται από τις 14 Μαΐου το λείψανο της Αγίας Ελένης και Τίμιο Ξύλο. Εντυπωσιασμένος ο γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος, δηλώνει ότι «…από ολόκληρη τη χώρα προσέρχονται κατά χιλιάδες για να προσκυνήσουν τη μεγάλη ισαπόστολο. Σύμφωνα με υπολογισμούς, καθημερινά περνούν για να προσκυνήσουν 10.000 – 15.000 πιστοί κατά μέσο όρο. Το λείψανο και το Τίμιο Ξύλο θα παραμείνουν έως το βράδυ 15 Ιουνίου».

Έχουμε λοιπόν έναν ολόκληρο μήνα (31 ημέρες) με 10-15.000 κεφάλια ημερησίως (Μ.Ο.=12.500) και ένας απλός πολλαπλασιασμός οδηγεί στο νούμερο των 465.000 προσκυνητών. Δυο ευρώ (νομίζω το λιγότερο) να αφήνει κατά μέσον όρο ο κάθε ένας «πιστός», η είσπραξη γίνεται, με μετριοπαθείς υπολογισμούς, ένα εκατομμύριο. Μιλάμε για ανθρώπους που πιστεύουν πως ο Θεός θέλει τάματα και ανταλλάγματα για να τους κάνει αναλόγως κάποιο ρουσφέτι, με ενδιάμεσο ένα τοτέμ που αποδίδεται σε μια γυναίκα, η οποία πέρασε διαδοχικά από την αναγκαστική πορνεία στην ταβέρνα του πατέρα της, στην συμμετοχή στην τυραννική εξουσία του αυτοκράτορα εραστή της και μετά στην ακόμη χειρότερη συσκοτισμένη δεσποτεία του διαδόχου του εγκληματία γιου τους και στον συνακόλουθο αθέμιτο πλουτισμό της ίδιας σε βάρος του «λαού» που ζούσε μέσα στον τρόμο, στην κρατική βία και στην αθλιότητα, τρεφόμενος με βίους Αγίων και με θαύματα. Η Ορθόδοξη παραμυθιογραφία με βυζαντινές ταχυδακτυλουργίες θεωρεί όλα αυτά τα βιογραφικά της μέγαιρας, στοιχεία ανυπέρβλητης Αγιότητας, που μάλιστα θαυματουργεί μυστηριωδώς μέχρι τις μέρες μας, με τον βλάσφημο τίτλο της Ισαποστόλου. «Κύριος … από κοπρίας εγείρει πτωχόν καθίσαι μετά δυναστών λαού και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς» (Βασιλειών Α’, 2,8). Από κοντά όλος ο εσμός των φαρισαίων της πολιτικής, από την εωσφορική συμμορία της Χ.Α. και τους ΑΝΕΛ μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε να υποβάλει τα σέβη του.

Είναι γεγονός πως η αμφιλεγόμενης Ηθικής κυβέρνηση Σημίτη, παραμονές εκλογών του 2004, ελπίζοντας στις ψήφους μερίδας του κλήρου και των ακολούθων της, με το σκεπτικό ότι έτσι κι αλλιώς τηρούνταν παράνομα στις ενορίες (και όχι μόνο) διπλά βιβλία, αντί να εφαρμόσει τους νόμους, να τιμωρήσει και να διεκδικήσει για το καλό των πολιτών και το κομμάτι της προκλητικής φοροδιαφυγής των παγκαριών, νομοθέτησε φοροαπαλλαγή: «Από απαλλαγή σε απαλλαγή οι παγκαριώτατοι» (‘Ελευθεροτυπία’, 20.9.2011-Γ.Κιούσης).«Με το Ν. 3220/2004, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραμονές των εκλογών του 2004, …η Εκκλησία απαλλάχθηκε από την υποχρέωση της εισφοράς 35% των εσόδων της. Η εισφορά είχε θεσπιστεί το 1945, όταν το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών και η Εκκλησία να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων της, ποσοστό που το 1968 αυξήθηκε στο 35%». Ο Συνασπισμός τότε υποδυόταν το δημοκρατικό κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο διαφωνούσε με αυτές τις πολιτικές αθλιότητες: «Με εντολή μητροπολιτών διπλά βιβλία σε εκκλησίες» (ΕΘΝΟΣ-Λ. Γαλανός, Γ. Πίκουλας-29/3/2005) «…Mε διπλά βιβλία λειτουργούσαν πολλές εκκλησίες, οι οποίες -κατ’ εντολή μητροπολιτών- εξακολουθούν και σήμερα να κρύβουν το 90% των εσόδων από τα παγκάρια, ενώ δεν δίνουν τίποτα από το δίσκο στο Tαμείο κληρικών. Tη συστηματική εισφοροδιαφυγή, που γίνεται σε ναούς με την καθοδήγηση μητροπολιτών, αποκάλυψε, χθες, στη Bουλή ο βουλευτής του ΣYN, Γ. Δραγασάκης. Kατέθεσε, μάλιστα, στα πρακτικά της Bουλής απόφαση του μητροπολίτη Kαλαβρύτων Aμβρόσιου -που έχει δημοσιευθεί και στο ΦEK στις 20/4/2004- που δίνει οδηγίες στους κληρικούς για το πώς θα αποφεύγεται η πλήρης καταβολή των εισφορών. Aποτέλεσμα της παραπάνω πρακτικής είναι να μην αποδίδεται ολόκληρη η εισφορά υπέρ του Tαμείου Aσφάλισης Kληρικών (TAKE). Σύμφωνα με την απόφαση, από τις εισπράξεις του παγκαριού μόνο το 10% θεωρείται ως τακτικό έσοδο και επ’ αυτού υπολογίζεται η εισφορά υπέρ του TAKE, ενώ το υπόλοιπο 90% θεωρείται ως δωρεά υπέρ του ναού, όπως και το σύνολο των εσόδων «εκ της περιαγωγής δίσκου υπέρ του ναού και εκ της τελέσεως ιεροπραξιών». Aκόμη, εντύπωση προκαλεί η εντολή-οδηγία του κ. Aμβρόσιου για «οριστική και αμετάκλητη κατάργηση των πάσης φύσεως ανεπισήμων δεύτερων και μυστικών λογιστικών βιβλίων».

Ο υπεύθυνος για το προσκύνημα του ανίερου ασημένιου σκιάχτρου, επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος, διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας η οποία δεν φαίνεται αθώα στις σχέσεις της με την αποκρυφιστική Ακροδεξιά («Γνωρίζει η

Τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία επί της γης κάτω: Ο «Άγιος Γεράσιμος» (!!!) 

Εκκλησία της Ελλάδας ότι η Αποστολική Διακονία…» , xyz.contagion-27.12.2015), όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει καταγγελθεί στο παρελθόν για οικονομικά ζητήματα, χωρίς να έχει ανακοινωθεί  η κατάληξη αυτών των υποθέσεων: [«‘Στέγνωσε’ από μετρητά λόγω… WC» (‘Espresso’, 5.8.2008) & “Ανεπαρκείς οι εξηγήσεις Αγαθάγγελου για τα οικονομικά της Εστίας”(21. 9.2008)].

Νομίζω πως προκύπτουν μερικά ερωτηματικά και μερικά συμπεράσματα.

Α. Ως πότε θα συνεχίζεται στη χρεοκοπημένη χώρα μας η νόμιμα αφορολόγητη κερδοσκοπία της εκκλησιαστικής βιομηχανίας θαυμάτων, πολλώ μάλλον που αυτή στο πρόσφατο παρελθόν φορολογούνταν, από δεξιές μάλιστα κυβερνήσεις;

Β. Ως πότε το μέγεθος, η διαχείριση και η διάθεση αυτών των εισπράξεων δεν θα υπόκεινται στην αυτονόητη διαφάνεια που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε οικονομική δοσοληψία, ιδιαίτερα αυτήν που αφορά μια υπηρεσία του Κράτους και τους δημόσιους υπαλλήλους εργαζόμενούς της.

Γ. Από πού αντλεί η κρατική Εκκλησία το δικαίωμά της να παρουσιάζει και να εκθέτει δημόσια εκτός τάφου, χωρίς την ελάχιστη ιστορική ή επιστημονική απόδειξη προς ίδιον οικονομικό και εξουσιαστικό όφελος, εξαχρειώνοντας (κι άλλο) τους «πιστούς» της, τεμαχισμένα πτώματα και προϊόντα της πιο αισχρής τυμβωρυχίας σε τάφους αγνώστων, ως ανήκοντα δήθεν σε ιστορικά πρόσωπα και στη συνέχεια, δεύτερο ατόπημα, να χρίζονται εν είδει μαύρης μαγείας με αποκρυφιστικό σκεπτικό ως δήθεν θαυματουργά, τρίτο οδοδώτα, αποκρουστικά και τυμπανιαία
να αρωματίζονται με βυζαντινές επισκοπικές ταχυδακτυλουργίες με αισχρά πατσουλιά, ακόμη και με σύστημα σωλήνων όπως ο «μυροβλήτης» Δημήτριος, τέταρτο να παρουσιάζονται σαν βρυκόλακες που περπατούν τις νύχτες χτυπώντας το μπαστούνι τους ή φθείροντας τις παντόφλες τους και πέμπτο και ίσως χειρότερο, αυτά να ,, Περισσότερα στην πηγή αποκάλυψης

https://roides.wordpress.com/2017/07/27/27jul17/