Η υποκριτική "πολιτική" των νεοελλήνων.

Από την πολιτική δεν βγήκε ποτέ τίποτα.
Ο άνθρωπος έχει πείσει τον ίδιο του τον εαυτό ότι η δημοκρατία είναι δημοκρατ-ισμός. Είναι δηλαδή ένα σύστημα το οποίο χρειάζεται έναν άνθρωπο ή έστω μία ηγεσία η οποία μπορεί να λειτουργήσει σωστά τούτο τον "ισμό" και να τον οδηγήσει στην όποια ευδαιμονία! Ας σκεφτεί ο καθένας μας πόσο ανεδαφικό είναι τούτο!
Πιστεύει κανείς άραγε ότι μπορεί να βρεθεί άνθρωπος που να κυβερνήσει την νεοελληνική
κοινωνία και να έχει κάποιο αποτέλεσμα; Κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι ότι ο "ισμός" αυτός δεν εκφράζεται σωστά! Πρέπει να εφαρμοστεί με το αρχαίο Αθηναϊκό σύστημα της δημοκρατίας του Εφιάλτη, με αυτό που αποκαλούν "άμεση Δημοκρατία". Τούτο, μόνο σαν αστείο μπορεί κανείς να το αναγνώσει.
Η κοινωνία μας είναι άρρωστη. Δεν είναι που κανείς δεν το βλέπει. Είναι που κανείς δεν θέλει να το αποδεχτεί και δεν υπάρχει κανένας διακόπτης για να γυρίσει τούτη την κοινωνία προς τα δω ή προς τα εκεί.
Ποιος θα γυρίσει τον διακόπτη στο 99% των εφοριακών να μην ληστεύουν; Στο 80% των γιατρών να μην εκμεταλλεύονται τον πόνο των ανθρώπων; Στο τάδε ποσοστό των υπαλλήλων της πολεοδομίας, του μηχανολογικού, του... της... του; Ο νόμος θα πει κάποιος! Και ποιος θα εφαρμόσει τον νόμο; Τρία  είδη αστυνομικών έχει το νεοελληνικό κράτος: Τους διεφθαρμένους, τους συνταξιούχους και τους υποψήφιους συνταξιούχους! Μήπως οι δικαστές; Αυτοί που απορρίπτουν τους νόμους για τον εαυτό τους και τους εφαρμόζουν απέναντι στους άλλους; Κάθε προσπάθεια αλλαγής του σημερινού άθλιου νεοελληνικού κράτους, θα προσκρούει πάνω σε εκείνη την αρχέγονη, πάντα αληθινή και για αυτό αποκρουστική φράση του Εμπεδοκλή:
"Φυσικώς και αδιδάκτως το ζώον φεύγει μεν την
αλγηδόνα, διώκει δε την ήδονήν."
Όλοι τα ξέρουν και τα ξέρουμε. Αλλά και πως θα ζήσουμε χωρίς πολιτική; Όχι δεν είναι είναι δυνατόν να ζήσει χωρίς την πολιτική ο άνθρωπος, διότι τότε θα πάψει να είναι άνθρωπος, θα επιστρέψει στις σαβάνες και στις σπηλιές. Η πόλη και η κοινωνικότητα είναι συνυφασμένα με την πολιτική. Μόνο που τούτο το κομματικό αλισβερίσι το οποίο ο άνθρωπος ονόμασε πολιτική, για να αποποιηθεί κάθε ευθύνη και κόπο αφενός και να απολαμβάνει την ευδαιμονία, και προπαντός να ριχτεί με μανία ανενόχλητος στην κατανάλωση, τούτο λοιπόν, δεν είναι πολιτική.
Για να έχεις την παραμικρή ελπίδα ποιοτικής αλλαγής και παραγωγής πολιτικής σε μία κοινωνία χρειάζεσαι παιδεία και ειδικότερα σε εκείνο τον κρίσιμο τομέα που ονομάζεται αγωγή. Επίπονη, χρονοβόρα και χωρίς κανέναν απολύτως συμβιβασμό ή οπισθοδρόμηση. Αυτό απαιτεί υπομονή, απαιτεί κόπο, μα πάνω από όλα απαιτεί αυτογνωσία!
Το να λες ότι σε τίποτε δεν φταίει τούτος ο κακόμοιρος λαός και να θέλεις να πολεμήσεις υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς, με πιασάρικες ονομασίες όπως "τρόικα", "παγκόσμιος τοκογλύφος", "μασόνοι", "ψεκαστές", "Εβραίοι", "Γερμανοί", "Αμερικανοί", "ΔΝΤ" κλπ... δεν σε ωφελεί
Πρέπει να ξεκινήσεις από την κυνική, απλή, ωμή και πανθομολογούμενη κατ' ιδίαν έκφραση: Τα κάναμε σκατά! Τα κάναμε σκατά από την ίδρυση του κράτους, με την επιβολή των γραφειοκρατών Φαναριωτών, έναντι των διαφωτιστών επτανησίων, συνεχίσαμε με την χαμένη γενιά των αρχών του προηγούμενου αιώνα, από το "θεόσταλτο" μόρφωμα Μεταξά και το "κάψαμε" εντελώς με το άθλιο κατασκεύασμα του Παπανδρέου, το  οποίο ξύπνησε το πεπαιδευμένο ζώον που περιγράφει ο Εμπεδοκλής.


http://emmanouilpapas.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html