(...) «Μήπως οι καλλιτέχνες όπως ο
Φειδίας και ο Πραξιτέλης», είπε, «ανέβηκαν στον ουρανό και αποτύπωσαν
τις μορφές των θεών και κατόπιν έφτιαξαν τα αγάλματα ή υπήρχε κάτι άλλο
που επιστατούσε στην εργασία τους;» «Ναι, υπήρχε κάτι άλλο», απάντησε,
«κάτι που το χαρακτηρίζει η σοφία». «Και ποιο είναι αυτό;» ρώτησε.
«Και μη μου πεις κάτι άσχετο με τη μίμηση». «Τα έργα τους ήταν αποτέλεσμα της φαντασίας τους. Η φαντασία είναι δημιουργός σοφότερος από τη μίμηση. Η μίμηση δημιουργεί αυτό που είδε, ενώ η φαντασία και αυτό που δεν είδε. Θα συλλάβει το πρότυπό της με αναφορά σε αυτό που πραγματικά είναι΄ και πολλές φορές η μίμηση ανακόπτεται από τρόμο, ενώ η φαντασία προχωρεί ατρόμητη στον στόχο που έχει βάλει. |
|
Πρέπει, πιστεύω, όταν
οραματίζεται κανείς τον Δία, να τον βλέπει μαζί με τον ουρανό, τις
εποχές και τα άστρα, όπως ο Φειδίας τότε επεδίωξε να το παρουσιάσει».
(...)
|
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
Η φαντασία και η μίμηση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html