ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ. (Σκέψεις, διαβάζοντας τον Θουκυδίδη).

Την Κυριακή, δεν γιορτάζουν οι "φαιά φορούντες, περί ηθικής λαλούντες" τον επίσημο αποκεφαλισμό του αρχαίου κόσμου. Εκείνος είχε συντελεστεί λίγους αιώνες πριν. Θέλω να πω, πως τα αναθέματα και οι κατάρες κατά των Ελλήνων, είναι ο σταυρός πάνω στο μνήμα των αρχαίων. Ο φόνος είχε
συντελεστεί ήδη. Την "Κυριακή της ορθοδοξίας" κυρίως γιορτάζουν την γέννα από εκείνον τον θάνατο. Το αν δεν συζητάνε και δεν πολεμάν οι πλείστοι το γέννημα - έκτρωμα εκείνο, δεν είναι γιατί δεν το βλέπουν, μα είναι γιατί και οι ίδιοι αποτελούν αποτέλεσμα κείνης της γέννας. Έτσι λοιπόν πολλοί είναι αυτοί οι κάτοικοι της Ρωμανίας που κατανοούν πλέον τι σκότωσε ο χριστιανισμός, μόνο που δεν θέλουν να ξέρουν τι γέννησε, διότι τότε θα έπρεπε να "σκοτώσουν τον εαυτό τους".
Κάποτε ο Καραμανλής (όχι ο νεώτερος, ο επονομαζόμενος και "κουρασμένος"), είχε πει μία φράση: ανήκουμε εις την δύση. Δεν θυμάμαι άλλη φράση του να λοιδορήθηκε περισσότερο και από περισσότερους. Γιατί; Όταν ήμουν μικρότερος θαρρούσα πως αυτό έγινε λόγο της μεγάλης επιρροής της αριστεράς στην νεολαία εκείνης της εποχής. Αργότερα κατανόησα ότι το αίτιο της λοιδορίας ήταν βαθύτερο. Το δόγμα ανήκουμε στην ανατολή , γεννήθηκε με την "Κυριακή της ορθοδοξίας", ενηλικιώθηκε τον μεσαίωνα,  υπογράφηκε με εκείνο το "καλύτερα Τούρκικο φέσι παρά Φράγκικο φακιόλι" της άλωσης,  μας παραδόθηκε με φανατισμό μέσω των "κρυφών σχολειών" και εμείς θα το αφήσουμε σαν πνευματική διαθήκη στα παιδιά μας.
Σήμερα παίζεται ένα ακόμα τέτοιο θέατρο, δημόσιας ομολογίας ανατολικού φρονήματος του ρωμαίικου λαού. Στην υπόθεση της Ουκρανίας, σε ένα σοβαρό και πολύπλευρο ιστορικό και πολιτικό πρόβλημα, ο Ρωμιός έβγαλε αμέσως και χωρίς καμία περιστροφή το συμπέρασμα. Φταίνε οι κακοί οι δυτικοί, και οι καλοί οι Ρώσοι πρέπει να βρουν κάπου το δίκιο τους. Όπως ακριβώς μέσα σε λίγα λεπτά ο Ρωμιός έβγαλε το συμπέρασμα για τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για την Συρία, την Γεωργία, το Ναγκόρνο καραμπάχ και όπου αλλού. Δεν με ενδιαφέρει εδώ το δίκαιο ή το συμφέρον, όπως δεν ενδιαφέρει και κανέναν Ρωμιό βέβαια. Με ενδιαφέρει το αίτιο που γεννά τούτο το ένστικτο της υπεράσπισης του ανατολικού τρόπου ζωής, ο οποίος πάντα είναι διωκόμενος από την κακιά δύση. Και τούτο το αίτιο θα το γιορτάσουν με λαμπρότητα κάποιοι στις εκκλησιές την Κυριακή και θα αναρτήσουν μύδρους εναντίων της ορθοδοξίας και του αφορισμού των Ελλήνων κάποιοι άλλοι στο facefook. Και μετά και οι μεν και οι δε, αφού διαφώνησαν πριν για τον θάνατο, θα ομονοήσουν αμέσως με την γέννηση. Διότι ανήκουμε στην ανατολή.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Θουκυδίδη; Μα για την απλή διαφορά, ότι ο Θουκυδίδης ως Έλληνας, δεν ανήκε στην ανατολή ή στην δύση, ήταν Έλληνας. Δεν έγραφε με τα ένστικτα, αλλά με την κατανόηση, ούτε καν με την απλή νόηση. Αυτός ο Έλληνας που αν στεκόταν σε μια εκκλησιά της ορθοδοξίας και αντί για έναν επικήδειο με λόγια παρηγοριάς, εκείνος απήγγειλε τον επιτάφιο του Περικλέους, θα προκαλούσε τάση για εμετό στο αριστερό ποίμνιο και λιποθυμίες στο δεξιό.
Η φωτογραφία είναι από ομαδικό τάφο στην Σεμπρένιτσα με την σφαγή 8000 Βόσνιων από τους Σέρβους του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς. Σφαγή για την οποία ακόμα και το Σερβικό κοινοβούλιο ζήτησε συγνώμη. Σφαγή η οποία για τους νεοέλληνες δεν έγινε ποτέ και είναι ένας ακόμα μύθος της κακιάς δύσης!

 http://emmanouilpapas.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html