Η πείνα που σε κρατά στη Ζωή./ This hunger keeps you Alive

Αν δεχτούμε ως αξίωμα ότι είμαστε ότι τρώμε,
πολύ εύκολα οδηγούμαστε επίσης, ότι παράγουμε και δημιουργούμε
με υλικό αυτό που έχουμε μέσα μας.
Οι εικόνες, τα αισθήματα, οι επιθυμίες, και ακόμη πιο σοβαρά,
οι οραματισμοί και τα ιδεώδη, όλα αυτά θα ξεπροβάλλουν από μέσα μας στον κόσμο της ύλης, ενώνοντας τις αιχμές τους στο δαιδαλώδες δημιουργικό χάος του ιστού της πραγματικότητας, είτε αυτή μπορούμε να την αναγνωρίσουμε σε όλη την
έκτασή της, είτε όχι.
Από τί είμαι φτιαγμένος; Μα από ότι κατανάλωσα ως κάθε είδους τροφή.
Στο σώμα και στο Πνεύμα.
Η διαφορά που μας χωρίζει από τον κόσμο των Παραδόσεων, για όσους ακόμη έχουν μάτια πέρα από αυτά του προσώπου τους, είναι ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος των αισθήσεων, όπου το όμορφο και το υγιές, δεν είχε το βάρος της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας που πνίγει τον σύγχρονο
άνθρωπο.
Ακόμη και η πείνα μας, η κάθε είδους πείνα, είναι ένας ακριβής χάρτης.
Τι αναζητά με σφοδρότητα η όρεξή σου;
Έναν κόσμο ομορφιάς και αρμονίας;
Πώς αναζητείς να βρεις τη τροφή σου; Πακεταρισμένη και έτοιμη από άγνωστα χέρια;
Αδιαφορείς να εργαστείς και να κοπιάσεις,  μην έχοντας καμία σιγουριά  για τη ποιότητα    
που θα πληρώσει τα μέσα σου;
Άγνωστοι μάγειροι ετοιμάζουν έναν οχετό σε γεύματα για όλους, και ταυτόχρονα κατασκευάζουν ασθενείς-υποχείρια. Εσένα, εμένα, τα παιδιά του σήμερα, τα παιδιά του αύριο.
Αντικρίζοντας την Ομορφιά των Παλαιών Χτισμάτων, της Παλαιάς Τέχνης των Ανθρώπων της Παράδοσης, στο σχήμα των κτηρίων, των μορφών των αγαλμάτων και των ξόανων, των κοσμημάτων, των απλών καθημερινών εργαλείων που χρησιμοποιούσαν, στις ραφές και το χρώμα των ρούχων τους, στα λόγια τους που κατέγραψαν, στα σπήλαια όπου ζωγράφισαν ή σμίλεψαν τους βράχους, ναι, ακόμη και τόσο παλαιά, ακόμη και των μνημείων των τελευταίων τους κατοικιών, που με πόνο, αληθινό πόνο και θλίψη αλλά όχι κατάθλιψη, ετοίμασαν οι δικοί τους άνθρωποι για να φυλάξουν τα σώματα ή τις στάχτες τους,
σε αυτά, και τόσα άλλα ακόμη, μπροστά τους  η πείνα μας για ομορφιά θεριεύει.
Είμαστε, και μπορούμε να χαρούμε για αυτό, πεινασμένοι για το Κάλος, άρα είμαστε σε καλό δρόμο. Ο κόπος που απαιτείται, ο μόχθος για να καταφέρουμε να χορτάσουμε εμείς και οι αγαπημένοι μας, είναι ευλογημένος από τον Πανεπόπτη Ήλιο, είναι αυτό που θα μας επιτρέπει να καίμε στους Βωμούς των Θεών μας, προσφορά προς Αυτούς τις πιο Αγνές Θυσίες, τα εκλεκτότερα των όσων οι άνθρωποι μπορούν να δώσουν για το Ιερό και το Ύψιστο.



 If we accept as an axiom that we are what we eat,
this, can easily leads also to think that we produce and create
according to the materials and the substances that we have/carry within us .
The images , the feelings , the desires , and even more seriously,
our visions and ideals , all these will emerge from within onto the world of matter and shapes , joining the peaks in the labyrinthine creative chaos of the fabric of reality , whether we recognize this reality in all its extent , or not .
From what am I made of ​​? But from the exact food of any kind that I have consumed .
In body and Spirit .
The difference that separates us from the world of Tradition, for those who still have eyes beyond those of their face, is a whole different world of sensations, where beautiful and healthy, had not the burden of vanity and greed that drowns modern man nowadays.
Even our hunger, any kind of hunger, is an accurate map for our searching.
What does your appetite seek?
A world of beauty and harmony?
How do I search to find my food? Packed and delivered by unknown hands ?
Indifference to work and toil , having no assurance for the quality
which will fulfill me?
Unknown cooks prepare meals in a drain for all, and simultaneously building the patients- subservient. You, me, the kids of today , the children of tomorrow .
Facing Beauty of the Old structures, the Old Arts of the People of Tradition, the shape of their buildings , the forms of Sacred statues and wooden idols , their jewelry , their simple everyday tools they used, the stitching and the color of their clothes , their words recorded , the caves where they painted or sculpted on the rocks , yes , even this old , even the monuments of their last residences which with pain , true pain and sadness but not depression , prepared by their own people to look after their bodies or their ashes ,
onto all these and so much even more of them, our hunger for beauty grow enormous .
We are, and we can be glad for it, hungry for Greatness, so we are on the right track.
  The effort required, the toil which will grant us food for ourselves and our loved ones, are blessed by the All Seeing Sun, and it is this, that will allow us to burn on the altars of our Gods, to offer them the purest sacrifices, the finest essence people can pay for the Sacred and the Most High.

ΠΗΓΗ: http://thiseas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_19.html