Τεχνικές πλύσης εγκεφάλου

Στα τέλη του 1950, ο ψυχολόγος Robert Jay Lifton μελέτησε πρώην αιχμαλώτους πολέμου της Κορέας και κινέζικα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ήταν αποφασισμένος να τους υποβάλει σε μια διαδικασία πολλών σταδίων που ξεκίνησε με τις επιθέσεις στην αίσθηση του εαυτού του κρατουμένου
και τελείωνε με ό, τι φαίνεται να είναι μια αλλαγή στις πεποιθήσεις. Ο Lifton όρισε  τελικά μια σειρά από βήματα που εμπλέκονται στις υποθέσεις πλύσης εγκεφάλου που μελέτησε:

1. Επίθεση σχετικά με την ταυτότητα

2. Ενοχή

3. Αυτο-προδοσία

4. Σημείο που σπάζει ο κρατούμενος

5. Επιείκεια

6. Εξαναγκασμός για ομολογία

7. Channeling της ενοχής

8. Απελευθέρωση της ενοχής

9. Πρόοδος και αρμονία

10. Τελική εξομολόγηση και αναγέννηση

Κάθε ένα από αυτά τα στάδια λαμβάνει χώρα σε ένα περιβάλλον απομόνωσης, εννοώντας πως όλα  τα "κανονικά" σημεία αναφοράς των κοινωνικών δεν είναι διαθέσιμα  και σύνηθες μέρος της διαδικασίας είναι οι τεχνικές θολώματος του μυαλού όπως η στέρηση ύπνου και η κακή διατροφή. Υπάρχει συχνά η παρουσία ή η μόνιμη απειλή της σωματικής βλάβης, η οποία προστίθεται στη δυσκολία του στόχου για κριτική σκέψη και ανεξαρτησία.

 Μπορούμε να χωρίσουμε τη διαδικασία που εντόπισε ο  Lifton σε τρία στάδια περίπου: Το γκρέμισμα του εαυτού, την εισαγωγή της δυνατότητας της σωτηρίας και την ανοικοδόμηση του εαυτού.

  Το γκρέμισμα του εαυτού

 • Επίθεση στην ταυτότητα: Δεν είσαστε αυτός που νομίζετε ότι είστε. Πρόκειται για μια συστηματική επίθεση στην αίσθηση του εαυτού ενός θύματος (που ονομάζεται επίσης ταυτότητα ή εγώ) και στο κεντρικό σύστημα πεποιθήσεων του. Ο πράκτορας αρνείται τα πάντα που κάνει το στόχο αυτό που είναι: " Δεν είσαι στρατιώτης",  «Δεν είσαι άνθρωπος.",  "Δεν   υπερασπίζεσαι την ελευθερία." Ο στόχος είναι υπό συνεχή επίθεση για μέρες, εβδομάδες ή μήνες, σε σημείο να εξαντληθεί, να βρεθεί σε σύγχυση και σε αποπροσανατολισμό. Σε αυτή την κατάσταση, οι πεποιθήσεις του φαίνονται λιγότερο σταθερές.

• Ενοχή: Είσαι κακός. Ενώ η κρίση ταυτότητας εγκαταστάθηκε, ο πράκτορας ταυτόχρονα δημιουργεί μια συντριπτική αίσθηση ενοχής του στόχου. Επανειλημμένα και ανελέητα προσβάλλει το θύμα για κάθε «αμαρτία» που έχει διαπράξει, μικρή ή μεγάλη. Αυτός μπορεί να επικρίνει τον στόχο για τα πάντα, από την "κακία" των πιστεύω του, για τον τρόπο που τρώει πάρα πολύ αργά. Ο στόχος αρχίζει να αισθάνεται μια γενική αίσθηση της ντροπής, πως  ό, τι κάνει είναι λάθος.

• Αυτο-προδοσία: Συμφώνησε μαζί μου ότι είσαι κακός. Μόλις το θύμα αποπροσανατολισθεί και πνιγεί στην ενοχή, ο πράκτορας τον αναγκάζει (είτε με την απειλή σωματικής βλάβης ή της συνέχισης της ψυχικής επίθεσης) να καταγγείλει την οικογένεια, τους φίλους και τους συμμαθητές του, οι οποίοι μοιράζονται το ίδιο "λάθος" στο σύστημα πεποίθησης που κατέχει . Αυτή η προδοσία των πεποιθήσεων του και των ανθρώπων, αισθάνεται την αίσθηση της πίστης και της αύξησης της ντροπής και της απώλειας της ταυτότητας που ο στόχος βιώνει ήδη.

• Οριακό σημείο: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι είμαι εγώ και τι πρέπει να κάνω; Με την ταυτότητά του σε κρίση, βιώνει την βαθιά ντροπή και αφού πρόδωσε αυτό που πάντα πίστευε, ο στόχος μπορεί να υποστεί ό, τι είναι γνωστό ως "νευρικός κλονισμός". Στην ψυχολογία, "νευρικός κλονισμός" είναι πραγματικά ακριβώς μια συλλογή από σοβαρά συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν οποιοδήποτε αριθμό των ψυχολογικών διαταραχών. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε έκρηξη ανεξέλεγκτων αναφιλητών, βαθειά κατάθλιψη και γενικά αποπροσανατολισμό. Ο στόχος μπορεί να έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και να έχει την αίσθηση ότι είναι εντελώς χαμένος και μόνος. Όταν ο στόχος φθάσει στο σημείο θραύσης, η αίσθηση του εαυτού του είναι λίγο πολύ στην αρπάγη του πράκτορα  - δεν έχει σαφή αντίληψη του ποιος είναι ή τι συμβαίνει σ ' αυτόν. Σε αυτό το σημείο, ο πράκτορας δημιουργεί τον πειρασμό να τον οδηγήσει σε άλλο σύστημα πεποίθησης που θα τον σώσει από τη δυστυχία του.

http://ermionh.blogspot.gr/2015/08/blog-post_30.html