Μια νεα εποχή

Ειναι γεγονός, περάσαμε σε μια νεα εποχή. Απο τις αυτοκρατορίες μεταβηκαμε στα έθνη- κράτη και εν συνεχεια στις ενώσεις κρατών υπό μια διοίκηση, ενα νόμισμα, ενα δικαστήριο. Στα πλαίσια των ενώσεων, δεν παραβιάζεται(ανοικτά τουλάχιστον) ο εθνικός χαρακτήρας, το εθνικό φρόνημα κάθε λαού μιας και κατέχει η κάθε

χωρα το δικό της Σύνταγμα(στο οποίο περίοπτη θέση εχει το ενωσιακο, στις περισσότερες περιπτώσεις με μεγαλύτερη ισχύ του εθνικού). 

Με αυτόν τον τροπο διευκολύνεται το εμπόριο , οι συναλλαγές , η συμφιλίωση κρατών , η μεταλαμπαδευση πολιτισμικών στοιχείων , η αφομοίωση συμπεριφορών. Ευνοήθηκε ο τουρισμός. Ποιοτικός η μη, εξετάζεται.
Παλαιότερα, για να πραγματοποιήσει κανείς ενα ταξίδι, φάνταζε κατι το μακρινό το δύσκολο το δαπανηρο. Επιστρατευοταν ενα ολόκληρο χαρτομανι απο έγγραφα , άδειες , ταξιδιωτική βίζα αρκετές φορές. 

Ως επι το πλείστον ηταν μεγαλύτερες οι δυσκολίες επίτευξης ταξιδιού, κατι που έκανε τον προορισμό στο μυαλό του καθενός να φαντάζει πιο μαγικος πιο μακρινός - εξωπραγματικός. Το γραφειοκρατικό μονοπάτι κεντριζε τη φαντασία του αφού εξαρχής απλωνόταν ένας τοίχος δυσκολιών μπροστά του που έκανε τη χωρα άφιξης όσο κοντινή και ας ηταν να φαντάζει εξωτική. Αλλη εξεζητημενη αναποδια σε μια εκδρομή ηταν η γλώσσα.

 Πολλώ δε μάλλον στην γηραιά Ευρώπη όπου ο σοβινισμος εχει βαθειά τις ρίζες του φυτεμενες στις συνειδήσεις. Σταδιακά, υπό την αιγίδα της παγκόσμιας γλώσσας(με πολλές έξυπνες διαφοροποιήσεις ιδιωματισμων) η επικοινωνια στον τουρισμό , επαγγελματικό η μη, διευκολυνθηκε σημαντικά.
Στη σύγχρονη εποχή, στα πλαίσια ενος παγκοσμιοποιημένου- μητροπολιτικού χαρακτήρα κόσμου, η μεταφορά απο πολη σε πολη ειναι μέρος της καθημερινότητας μας.

 Ειναι κατι δεδομένο. Εχουμε πλέον ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με κάθε γωνία της γης. Σήμερα δυναμεθα να πίνουμε καφέ στην piaza navona, αυριο να έχουμε επαγγελματικό ραντεβού στο citi του Λονδίνου και το βράδυ να πίνουμε φθηνη πλην ποιοτική σαγκρια στην las ramblas στη Βαρκελώνη. Ουσιαστικά πλέον βλέπουμε μια πολη, συμμετέχουμε σε δρώμενα , όμως ΔΕΝ ζούμε πλέον τον παλμό της. Δεν διακατεχομαστε απο αυτήν την όμορφη ανησυχία όταν φτάνουμε σε ενα ξένο αεροδρόμιο, δεν αφουγκραζομαστε τους ήχους , δεν μυριζουμε τον αέρα που μας φαίνεται διαφορετικός.

 Θα αναλωθουμε σε "μοδατα" τετριμμένα μουσεία που μας επιβάλλει το κλισέ της εποχης , θα περπατησουμε σε κεντρικά πολυδιαφημισμένα σοκάκια , θα αναδειχθούμε και σε καμία δραστηριότητα υποτιθέμενων επαγγελματιών ντόπιων ενδεδυμενων με την παραδοσιακή φορεσιά , ενώ στην πραγματική τους ζωη δεν διαφέρουν σε τίποτα απο μας. Αυτο ειναι. Εκεί έγκειται το πρόβλημα . Δεν διαφέρει κανένας απο κανέναν. 

Οι μεγάλες χώρες έχουν μετατραπεί σε μωσαϊκα λαών και πολιτισμών , οι μικρές ακολουθούν κατα πόδας την εκάστοτε μόδα , κατι το οποίο συναρτα στο να απωλέσει μια χωρα κάθε προσωπικό στοιχείο καλό η κακό , κάθε παράδοση κάθε σκέψη άρα να απωλεσθει και το ενδιαφέρον κάποιου να παρακολούθησει τον πολιτισμό της.
Αναφέρθηκα πιο πανω στις διαφορετικές διαλέκτους της αγγλικής , της παγκόσμιας γλώσσας . Ειναι γεγονός . Με διαφορετικο τροπο, ιδιωματισμους, μιλούν τα αγγλικα στην Ινδία ,στη Γερμανία , στη νότιο Αφρική , στην Ελλάδα. Ολοι όμως τα ομιλούν οπότε οι γλωσσολογοι-πολιτισμικοι ρυθμιστές έχουν εφεύρει την ιδέα αυτοτελούς ιδιωματικου λεξικου δήθεν για διευκόλυνση κάθε χώρας. 

Η υποτιθέμενη αυτή βοήθεια γίνεται για απλοποίηση της επικοινωνίας αλλα κατ ουσίαν βάζει στη φορμωλη την εθνικη γλώσσα , σκαλιζει το κυκνειο άσμα στην ταφόπλακα του εξατομικευμενου εθνικού πολιτισμού. Σημεία των καιρών 

http://world-look.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/TFDCH+(World+look)