Επιθανατιος ρογχος ενος συστήματος.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Απο την παλαιολιθικη εποχη, ο ανθρωπος εφηυρε το εμπόριο ως εναλλακτική λύση ως προς την κατανάλωση περισσότερων αγαθών. Ετσι, ο ένας που παρήγαγε πατάτες αγόραζε ντομάτες απο εκείνον που παρήγαγε ντομάτες δίνοντας του πατάτες . Ανταλλακτικη οικονομία . Σταδιακά, αυξήθηκε ο πληθυσμός , πολλαπλασιάστηκαν οι
ανάγκες(νομιζονενες και πραγματικές) για αγαθά. Ετσι επινοηθηκε ο όρος "νόμισμα", "χρήμα" ως ακρογωνιαίος λίθος πάσης φύσεως αγοραπωλησίας. 
Κάθε τι καινούριο που ξεπετιεται, επιφέρει έναν τροπο ζωής , κάποιες ιδεολογίες που το προσυπογράφουν. Ειδικότερα , εξαιτίας του ότι ο ανθρωπος μέχρι σημερα μετετραπει σε υπερκαταναλωτικο όν, το χρήμα θεοποιηθηκε και οι ιδεολογίες που το συναποτελουσαν πήραν σάρκα και οστά. Πετυχημένα η μη θα κριθούν. Η προσφιλεστερη και ακουστικά και ανθρωπιστικά ιδεολογία-οικονομικό συστημα , ο σοσιαλισμός , εμφανισθει με την πιο ακραιφνη της μορφή στην Σοβιετική ενωση. Τι γινόταν εκεί ακριβώς; 
Ευημερουσε ο κρατισμος. Ολοι οι άνθρωποι ζούσαν σε μια ψευδεπιγραφη ισότητα. Τα πάντα ανήκαν στο κράτος. Το κράτος φαινόταν να εκφράζεται απο το λαό αλλα κυρίως κουμάντο έκαναν τα μέλη του κόμματος . Καταναλωναν ο,τι παρήγαγαν , άνευ εισαγωγών - εξαγωγών . Υπήρχε έντονο προπαγανδιστικο ύφος υπέρ της μορφής ισότητας και ελευθερίας που το καθεστώς εξέφραζε. Ουσιαστικά σου έλεγαν : είσαι ελεύθερος , θα έχεις ενα ΚΟΜΜΑΤΙ ψωμί , μια ΣΤΕΓΗ , και ΠΑΙΔΕΙΑ , ανεξάρτητου οικονομικής υποσταθμης, αλλα αν αμφισβητήσεις ποτε αυτά τα δικαιωματα σου είσαι εχθρός του Λαου και θα σε εξορισουμε, εκτελέσουμε . Δηλαδή ισότητα και ανθρωπισμός με το ζόρι . Λαοκρατια, ελευθερία μέσω απολυταρχικης προσέγγισης. Ενώ ως ιδέα ειχε δίκαια , ιδεατα κοινωνικο-πολιτικο-ανθρωπιστικά στοιχεία η υλοποίηση της δεν εκαρποφορησε δυνατή άνευ χρήσης των όπλων και εν τελει κατέρρευσε .
 Κατέρρευσε και λογω παθογενειων το

υ ίδιου του συστήματος και λογω του ότι δεν υπήρχε προοπτική εξέλιξης των ανθρώπων , αλλα και εξαιτίας της σύγκρισης με άλλες καταναλωτικές χώρες που ενα αλλο συστημα που θα πάμε μετέπειτα ακμαζε. Ο καπιταλισμός. Παρενθετικα αναφέρω ότι στον σοσιαλισμό η θρησκεία δεν υφιστατο, είτε κατα συνείδηση είτε με το ζόρι . Θεός έπρεπε να ειναι ο ανθρωπος. Δυστυχώς δεν ηταν. 
Ο καπιταλισμός , στην ακραιοτερη αγριοτερη μορφή του οποίου ζούμε σημερα εκφράζει τα εξής :  Ελεύθερη οικονομία , απεξάρτηση απο το κράτος , ανεξιθρησκεια. Καθεις μπορει να εξελιχθεί , μορφωθει, δουλέψει όσο , οπως, όπου θέλει . Ειναι στο χέρι του να ευημερησει. Στον καπιταλισμό ο πολίτης ειναι αριθμός μητρώου . Δεν ενδιαφέρεται για το ποιος πενεται. Αρκεί μόνο να θρεφεται η αδηφάγος μηχανή του συστήματος. Ο κύκλος. Ο καπιταλισμός βεβαίως για να μπορέσει να λειτουργήσει σε ενα ανθρωπιστικό πλαίσιο, υιοθέτησε αρκετά σημεία της σοσιαλιστικής φωνής και επιχειρηματολογιας. Εξαιτίας του ότι συνυπάρχει με το πολίτευμα της Δημοκρατίας οφείλει να επιδείξει πρόσημο κοινωνικης πολιτικης. Το ερώτημα που τίθεται ειναι πολυδαιδαλο:  Πως μπορει να υπαρχει δημοκρατία και δικαιοσύνη σε ενα συστημα όπου κυριαρχεί η φιλαργυρια. Πως ολοι έχουν ίδια δικαιωματα και υποχρεώσεις οταν δεν υφίσταται κρατισμος μόνο μερικώς , υπαρχει αβυσσαλεο χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και τεραστια μερική συσσώρευση πλούτου στο 1 τοις εκατό του πληθυσμού. 

Προφανώς δεν υφίσταται δημοκρατία. Ας πάρουμε τα δεδομένα με σειρά. Αντιπρόσωποι του λαου γίνονται μέλη του λαου δια της ψήφου . Οι άνθρωποι αυτή δεν περνάνε ουδεμία αξιολόγηση, δεν χρήζουν καμιας ικανότητος παρά μόνο της αποδοχής μέρους του λαου. Αμοιβονται μέσω ορισμενης αποζημίωσης(αρκετή - πενιχρή δεν το κρίνω). Με τη σειρά τους, οι εκφραστές της εκτελεστικής εξουσίας , δικαστές αστυνομικοί παλι δεν περνούν απο τεστ αξιολόγησης και λαμβάνουν θέσεις που επηρεάζουν άμεσα τον κρατικό βίο .

 Τελευταία κατηγορία οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι εκφράζουν τη γνώμη του μέσου τους , η τη γνώμη τους μέσω του μέσου που κατέχουν . Δίκαια ; Καθαρά; Δεν γνωρίζω . Γνωρίζω όμως τα εξής. Για να γίνει κάποιος βουλευτής , δια να πολιτευτει χρειαζεται οικονομική στήριξη . Είτε ως μεμονωμένο παράδειγμα είτε ευρύτερα ως κόμμα.

 Εάν εγω επι παραδειγμασι, όντας εύπορος επιχειρηματίας, προσεγγισω πολιτικο η πολιτικο φορέα με σκοπό την οικονομική στήριξη , εμμέσως τον καθιστω έρμαιο μου. Σαφώς . Ετσι οταν κυβερνήσει αυτος ο ανθρωπος δύναται να περάσει διατάξει φωτογραφικά που με συμφέρουν και σε περίπτωση που βρεθώ σε δύσκολη θεση, εκείνος θα "καθαρίσει" για μένα . Ειμαι ισότιμος με τους άλλους πολίτες ; 
Εάν προσεγγισω δικαστικό λειτουργό , που παρά τον κόπο χρόνων αμείβεται πενιχρά και του προτείνω συνδιαλλαγή , θα εκδώσει ; Ισως. Αν αγοράσω μέσω ενημέρωσης και εχω στη δουλεψη μου δημοσιογράφους , εκβιάζοντας ταυτόχρονα νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ; Ισως. Παρατηρούμε λοιπόν ότι ενώ στον σοσιαλισμό κουμάντο κανει το κράτος , στον καπιταλισμό το λόγο εχει η αγορά και εκείνοι που την εκφράζουν. Τι ειναι πιο συμφέρον για το ευρυ κοινο; 
Τίποτα απο τα δυο. Περισσοτερο δικαιο όμως μπορει να θεωρηθεί το σοσιαλιστικο μοτίβο. Οι εκφραστές των αγορών στον καπιταλισμό ειναι σαν τη λερναια υδρα. Οσα κεφαλιά και αν κοπούν , αφού υπαρχει κοινωνικη ελαστικότητα πάντα θα υπαρχει οικονομική αρχη και αρχομενος . 
Αρκεί να υπαρχει φιλοδοξία και απληστία ριζωμένα στον καθένα μας. Αρκεί να ποδοπατησουμε οποιες αξίες εχουμε προς το χρήμα. Απο κει που υπηρετούσε την αξία της ζωής μας, τώρα το υπηρετούμε και μεις. 
Ο καπιταλισμός όμως οδεύει προς το τέλος του. Πνέει τα λοισθια νομοτελειακά . Μαζί του και ο ανθρωπος. Γιατι αφού στραγγιξαμα απο ιδέες και έθιμα , απο αρχές και πρότυπα , μας πρόδωσε και το τελευταίο δημιούργημα μας. Τώρα οδηγούμαστε στα πρότυπα μιας "κινέζικης" οικονομίας , μητροπολιτικης, απροσωπης, χωρις το πασπαλισμα της δημοκρατίας . 

Η νεα μορφή κύριοι , ειναι η οικονομική δικτατορία . Χωρις περιστροφές . Μητροπολιτικος κόσμος ,  άνευ ταυτότητας και καταγωγής απλωμενος στα γρανάζια του νέου τερατος. Κυνηγός και θηραμα. Επιστροφή στις πρωτογονες διαστροφες πληρωμενες με bitcoin μέσω της οθόνης του υπολογιστή . Απο πισω άνθρωποι γυμνοί , βάρβαροι . Προδομένοι απ τις ιδέες τους, αποτελειωμενοι απο τα ιδρολογικο-οικονομικά συστηματα τους.

ΚΕΊΜΕΝΟ ΑΝΔΡΕΑΣ Μ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ 

ΠΗΓΗ