Παρέταξε τους Έλληνες στον ύστατο αγώνα. (Βίντεο)

Όταν Ρωμαίοι έφτασαν στην Κόρινθο απ’ έξω

με λεγεώνες για να μπουν και να την  καταστρέψουν

ο Δίαιος, ο στρατηγός, για να τους σταματήσει

παρέταξε τους Έλληνες στον ύστατο αγώνα.

Λευκόπετρα τον έλεγαν τον ιερό τον τόπο

στο πέρασμα, απ τον ισθμό, στην πόλη της Κορίνθου.

Ο Μόμμιος, ο Λεύκιος, τρεις μέρες απ’ τη νίκη

την Κόρινθο κατέστρεψε κι έκανε βοσκοτόπι.

Τιμή και δόξα στους νεκρούς που τη ζωή τους δώσαν

και καταισχύνη σε αυτούς που κρύβονταν στα τείχη.

                                           Καρτσωνάκης  Πάν

Η μάχη της Λευκόπετρας πραγματοποιήθηκε το 146 π.Χ. 

έξω από τα τείχη της Κορίνθου κοντά στον Ισθμό. 

Για την ακριβή θέση της δεν υπάρχουν στοιχεια επαρκή  που να την ορίζουν 

απλά η έκβαση της μάχης πρέπει να ήταν ορατή από την κορυφή των Ονείων ορέων 

που βρίσκονται πάνω από το σημερινό χωριό Ξυλοκέριζα

Γιατί από εκεί πολλοί Κορίνθιοι που είχαν καταφύγει παρακολουθούσαν 

την εξέλιξη της σύγκρουσης ούτως ώστε σε περίπτωση ήττας να μπορούν να διαφύγουν.

Αντίπαλοι ήσαν οι Έλληνες της Αχαϊκής Συμπολιτείας 

με τις Ρωμαϊκές φάλαγγες  με νικητές τελικά

 τους Ρωμαίους που μετά από αυτή τη μάχη έθεσαν 

υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο Διαίος για να στρατολόγηση πολεμιστές είχε υποσχεθεί να απελευθερώσει 

και δούλους που δέχθηκαν να πολεμήσουν στο στρατό του και μάζεψε 12.000 πολεμιστές,

 2.000 ελαφρά οπλισμένους  και 600 ιππείς. 

Ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος είχε 23.000 πεζούς και 3.500 ιππείς.

Ο Δίαιος ανέλαβε στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας κάτω από τραγικές συνθήκες. 

Οι Θηβαίοι εγκατέλειψαν την πόλη τους και οι Αχαιοί τα Μέγαρα, 

ο Θηβαίος Βοιωτάρχης Πυθέας συνελήφθη και εκτελέστηκε. 

Ενώθηκαν και οι δύο ρωμαϊκοί στρατοί με επικεφαλής τον Μόμμιο 

και βάδισαν κατά της Πελοποννήσου. 

Οι Αχαιοί παρά την συντριβή της Σκάρφειας δεν έδειξαν διάθεση συνθηκολόγησης.

Ο Δίαιος που βρισκόταν στην Κόρινθο απελευθέρωσε και όπλισε τους δούλους 

(όπως έπραξε και ο Μιλτιάδης πριν τη Μάχη του Μαραθώνα) 

και κάλεσε όσους Αχαιούς και Αρκάδες ήταν ικανοί να φέρουν όπλα στην Κόρινθο. Συγκεντρώθηκαν 14.000 πεζοί και 600 ιππείς, και συντάχθηκαν έχοντας

 στα αριστερά τους τα τείχη της Κορίνθου και στα δεξιά τους το ιππικό τους,

 προς την πλευρά της Λευκόπετρας. 

Σε ενίσχυση των Ρωμαίων, άλλοι υποταγμένοι στους Ρωμαίους Έλληνες, 

όπως ο Άτταλος, έστειλαν Κρήτες τοξότες και άλλους οπλίτες από την Πέργαμο.

 Οι Αχαιοί κατά την ελληνιστική περίοδο πολεμούσαν με τον μακεδονικό τρόπο, 

δηλαδή το πεζικό στηριζόταν κυρίως στους σαρισοφόρους. 

Αρχικά οι Αχαιοί αιφνιδιάζουν τους Ρωμαίους με νυχτερινή επιδρομή κάνοντάς τους 

αρκετή ζημία (πήραν 500 ασπίδες).

 Η γενική σύγκρουση δεν άργησε να έλθει. 

Το ιππικό των Αχαιών δεν άντεξε την επέλαση του ισχυρότερου ρωμαϊκού 

και διαλύθηκε, με το σύνολο των Ρωμαίων να επιτίθεται στους Αχαιούς πεζικάριους,

 οι οποίοι μετά από ηρωική αντίσταση υπέκυψαν. 

Όσοι Κορίνθιοι παρέμειναν εντός των τειχών 

άφησαν ανοικτές τις πύλες της πόλης ως ένδειξη υποταγής. 

Ο Μόμμιος αφού περίμενε τρεις ημέρες νομίζοντας ότι πρόκειται για ενέδρα, 

τελικά εισήλθε στην πόλη. 

Δεν χαρίστηκε σε αυτούς που επέλεξαν να παραμείνουν ή δεν πρόλαβαν να φύγουν. 

Έσφαξε τους άντρες και υποδούλωσε τα γυναικόπαιδα και αφαιρώντας ότι 

έργο τέχνης ή αντικείμενο αξίας βρήκε, έκαψε και ισοπέδωσε την πλούσια πόλη 

και εμπορικό ανταγωνιστή της Ρώμης. 

Συνέπεια της πτώσης της Κορίνθου και της Αχαϊκής Συμπολιτείας 

ήταν όλη η Ελλάδα να γίνει ρωμαϊκή επαρχία με το όνομα Αχαΐα.

Υπάρχουν πάρα πολλοί που απορούν

 γιατί ο Δίαιος οπισθοχωρώντας δεν οχυρώθηκε

μέσα στην πόλη αλλά ακόμη και γιατί 

δεν έδωσε μάχη μέσα στους δρόμους της πόλης 

όπου οι φάλαγγες των Ρωμαίων δεν θα μπορούσαν 

να αναπτυχθούν αγνοώντας προφανώς

ότι υπήρχε στην πόλη ισχυρή ομάδα Κορινθίων 

που δεν ήθελαν να δοθεί ούτε καν  μάχη 

και να παραδοθούν, κάτι που με αντιπροσωπεία τους 

είχαν προτείνει στον Δίαιο 

αλλά εκείνος απέρριψε φυσικά. 

Όπως και να έχει η τύχη της Κορίνθου 

ήταν προαποφασισμένη όπως και η τύχη 

της Καρχηδόνας την ίδια χρονιά. 

Την Καρχηδόνα μάλιστα όχι μόνο την έκαναν οικόπεδο

 αλλά την έσπειραν και αλάτι ούτως ώστε 

να μην φυτρώνει ούτε χορτάρι.

Ο Μόμμιος ήταν ο πρώτος «novus homo» καταγόμενος από την τάξη των πληβείων 

που κέρδισε επώνυμο για τις στρατιωτικές του υπηρεσίες. 

Η αδιαφορία που επέδειξε προς τα έργα τέχνης και η άγνοιά του αναφορικά 

με την αξία τους φανερώνεται από τη διάσημη ρήση του προς τους ναυτικούς 

που ανέλαβαν τη μεταφορά των θησαυρών από την Κόρινθο στη Ρώμη:

 «Αν τα χάσετε ή τα καταστρέψετε, οφείλετε να τα αντικαταστήσετε».

Υ.Γ: Υπάρχουν πολλοί που καταλογίζουν όλες τις ευθύνες στον Δίαιο λησμονώντας 

πως πάρα πολλοί από τους ευγενείς της Κορίνθου ήταν Ρωμαϊζοντες 

 και μάλιστα δεν ήθελαν καν να δώσουν μάχη και πάρα πολύ πιθανόν να έκλεισαν 

τις πύλες της πόλης (ή να μην τις άνοιξαν) όταν ο Δίαιος πολύ πιθανόν

 να θέλησε να μπει εντός των τειχών για να συνεχίσει την αντίσταση 

με οδομαχίες πλέον ή να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους παράδοσης.

Αυτό το τελευταίο είναι μάλλον απίθανο καθώς ο Δίαιος είναι από τους ελάχιστους 

επιφανείς Έλληνες που επέζησαν για να επιστρέψουν 

από αυτούς που είχαν πάει ως όμηροι στην Ρώμη

και γνώριζε από πρώτο χέρι τους Ρωμαίους.