Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ

Η Δάφνη, η θυγατέρα του ποταμού Πηνειού , ήταν η πρώτη που έκανε τον Απόλλωνα να αναστενάξει από έρωτα. Γεμάτος από υπερηφάνεια , ο Θεός που μόλις είχε νικήσει το φοβερό φίδι τον Πύθωνα , βλέποντας τον Έρωτα να κραδαίνει το τόξο του , τον ρωτάει πως ένας θηλυπρεπής νεαρός σαν και αυτόν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα όπλα του . 

Θιγμένος από την προσβολή , ο γιος της Αφροδίτης δεν χάνει χρόνο και

γρήγορα του δίνει να καταλάβει πόσο επικίνδυνα μπορεί να είναι τα χτυπήματα του . Τράβηξε από την φαρέτρα του δυο βέλη , που το καθένα τους δρα διαφορετικά .

Το πρώτο σβήνει τον Έρωτα και το άλλο τον ζωντανεύει . Έριξε το πρώτο στην Δάφνη και με το δεύτερο τρυπάει την καρδιά του Απόλλωνα . Μόλις ο Θεός αντίκρισε την θυγατέρα του Πηνειού , ένιωσε να φλέγεται ολόκληρος από έρωτα . 

Την πλησιάζει αλλά η Δάφνη τον αποφεύγει και τρέχει να κρυφτεί στης εσχατιές του δάσους , σταμάτα ωραία Νύμφη , της φωνάζει ο Απόλλωνας , .............δεν είμαι ο εχθρός που πρέπει να φοβάσαι , ο Έρωτας με σπρώχνει να ακολουθήσω τα βήματα σου . Ρίξε ένα βλέμμα σε αυτόν που σε αγαπάει , αν ήξερες ποιος είναι αυτός που έχεις σκλαβώσει , ίσως να μην προσπαθούσες να του ξεφύγεις .Οι Δελφοί , η Κλάρος , η Τένεδος , τα Πάταρα είναι μέρη που είναι υποταγμένα στους νόμους μου. Ο Δίας είναι ο πατέρας μου . Το παρελθόν , το παρόν , και το μέλλον αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μου . Εγώ ανακάλυψα την τέχνη να ταιριάζω τη φωνή με τον ήχο της λύρας . Αλίμονο όμως αυτό που χτύπησε για πρώτη φορά την καρδιά μου φαίνεται πως είναι πολύ ποιο επικίνδυνο. Επινόησα την Ιατρική και το Σύμπαν με τιμά ως ευεργέτη . Γνωρίζω όλων τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών . Γιατί να μην υπάρχει κάτι που να γιατρεύει τον Έρωτα ...............

ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ  ΣΕ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΕ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ 1622 

 Ήθελε να πει κι άλλα , η Δάφνη όμως επιτάχυνε το βήμα της και δεν άφησε να ολοκληρώσει . Βλέποντας ο Θεός ότι τα καλοπιάσματα ήτανε ανώφελα τρέχει με όλη την δύναμη του . Τον έναν τον κυριεύει η αγάπη , την άλλη ο φόβος. Ο Απόλλων που τον στηρίζουν τα φτερά του έρωτα , τρέχει ποιο γρήγορα από την Νύμφη , την καταδιώκει στενά , είναι έτοιμος να την αγγίξει και η ανάσα του μπλέκεται στα μαλλιά της . Η Δάφνη νιώθοντας της δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν , στρέφεται προς τα νερά του Πηνειού και λέει : Πατέρα μου , αν είναι αλήθεια πως τα ποτάμια είναι θεότητες , σπεύσε να με συντρέξεις , και εσύ Γη , άνοιξε να με καταπιείς . Αφού κατάφερα να ανάψω τέτοιον πόθο , κάνε με να αλλάξω μορφή, εξαφάνισε τα μοιραία θέλγητρα , αίτια της προσβολής που υπέστη σήμερα .

 Δεν είχε προλάβει να ολοκληρώσει την επίκληση της και τα μέλη της άρχισαν να βαραίνουν , τρυφερός φλοιός καλύπτει το σώμα της τα μαλλιά της γίνονται φύλλα , τα χέρια της μεταμορφώνονται σε κλαδιά, τα πόδια της τόσο ανάλαφρα μένουν καρφωμένα στην γη και ριζώνουν , το κεφάλι της γίνεται κορυφή δέντρου , διατηρώντας όμως όλη την ομορφιά της .

ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ -Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ - ΣΕ ΨΗΦΙΔΩΤΌ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 

Ο Απόλλων όμως ακόμη και έτσι την αγαπάει , αγγίζει τον κορμό του δέντρου και νοιώθει την καρδιά της Δάφνης να χτυπάει πάνω από τον φλοιό του. Αγκαλιάζει τα κλαδιά της και ακουμπάει πάνω τους τα χείλη του , μα εκείνα αρνούνται . ........Επειδή τώρα πια δεν μπορείς , της λέει να γίνεις γυναίκα μου θέλω τουλάχιστον τούτο το δέντρο να μου είναι αφιερωμένο . ......Τα μαλλιά μου την λύρα μου , και την φαρέτρα μου θα τα στολίζουν πάντα οι δάφνες . Εσύ θα στεφανώνεις πάντα τους νικητές . 

Waterhouse_ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ 

Τα κλαδιά σου θα προστατεύουν , εμπνέοντας σεβασμό , την είσοδο του ανακτόρου των αυτοκρατόρων και θα περιβάλλουν την δρυ που θα βρίσκεται στην πόρτα τους . Και όπως τα μαλλιά μου διατηρούν πάντα τα σημάδια της νιότης , τα φύλλα σου δεν θα χάνουν ποτέ την χλοερότητα τους ........