ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΑΘΕΟΙ?ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΔΩ!!ΒΙΝΤΕΟ

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΘΡΗΣΚΟΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΝΑΜΑΣΑΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΑΘΕΪΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!

ΟΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ!!!!ΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΓΑΡΓΑΡΑ ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΘΕΟΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ !!

ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ .....ΑΘΕΪΑ!!ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ!!

  ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ!!  "ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  

 

Επίκουρος: "Οι Θεοί είναι Ελληνες και μιλούν Ελληνικά"! 

Ευτυχώς που την φράση αυτή την ξεστόμισε ο Επίκουρος και όχι ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας ή κάποιος άλλος φιλόσοφος. Αυτό την άφησε ακακοποίητη από τον σύγχρονο νεοέλληνα. Διότι διαφορετικά πόσες και πόσες ερμηνείες  δεν θα είχαμε ακούσει για τούτο εδώ το ρητό. Τον Επίκουρο όμως ο χριστιανοθρεμένος κατά τα άλλα Έλληνας, κάνει πως δεν τον γνωρίζει. Στο Ερκολάνο βρέθηκε ολόκληρη βιβλιοθήκη με 2000 πάπυρους Επικούρειας φιλοσοφίας, αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε για αυτό τον πνευματικό θησαυρό των... "προγόνων μας".  

Στην πραγματικότητα ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος διέβλεπε το κακό που ερχόταν από την ανατολή με την πρόσμιξη των αισχρών επιγόνων και ήθελε να διαφυλάξει τον εθνικό χαρακτήρα της θείας αντίληψης. Αυτή την προσέγγιση του θείου η οποία ήταν στα "παλιά καλά χρόνια", πρωτοπόρος κοινωνικός θεσμός, στα χρόνια του Επίκουρου γίνετε μία προσπάθεια μεταβολής σε χαλινάρι των ανθρώπων και σε σύστημα εδραίωσης εξουσιών. Έτσι ο Επίκουρος προσπαθεί να σώσει τους θεούς από τους "θεούς" και τον "θεό". 

Η εθνική υπόσταση δίνετε για να περιχαρακωθεί μέσα στον εθνικό νοητό χώρο η θεία αντίληψη και να αντιμετωπιστεί ως βάρβαρη η κάθε δεισιδαιμονία. Τελικά με την ήττα και την καταστροφή του Ελληνισμού, καταστράφηκε και η φυσική σχέση του ανθρώπου με τους θεούς του. Καταστράφηκε και έσπασε κάθε αλυσίδα που μας έδενε με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Σωστότατο δε, θα ήτανε ποτέ πια στον κόσμο ολόκληρο κανένας λαός να μην φέρει το δοξασμένο αυτό όνομα, διότι κάνει διπλό κακό. Και τους Έλληνες θα προσβάλει και τον εαυτό του θα καταδικάζει σε μία αιώνια και μάταιη σύγκριση. Μία σύγκριση που ποτέ δεν θα μπορέσει να αντέξει κανένα έθνος και καμία κοινωνία. 

 Το πόσο στρεβλά βλέπουμε τους αρχαίους, μέσα από την αφύσικη χριστιανική κοινωνία την οποία ζούμε, μπορούμε να την δούμε από την κάθε λέξη που διαβάζουμε, μελετούμε και αντιλαμβανόμαστε.     Έτσι για παράδειγμα ο Επίκουρος έγινε ξαφνικά άθεος, από τους νεοέλληνες άθεους; Το άφοβον ο θεός, πιθανότατα αντιλήφθηκε ως ανύπαρκτος ο θεός!!! Ίσως από τον Έγκελς, μελετητή του Λουκρίτιου, ο οποίος εξύμνησε τον Επίκουρο τα χρόνια της Στωικής εποχής, καταλήξαμε σε μία μαρξιστική καραμπόλα... Ίσως ο Επίκουρος να ήταν και Κομουνιστής! Τι να πει κανείς...  Φυσικά ο Επίκουρος όπως κάθε λογικός και φυσικός Έλληνας άνθρωπος της κλασικής Ελλάδας έμαθε να προσεγγίζει το θείον χωρίς υστεροβουλία και διάθεση συναλλαγής, όπως "σου ανάβω ένα κερί ίσα με το μπόι σου και εσύ κάνε μου εκείνο το ρουσφέτι"... Αν εννοούμε τέτοιο θεό, ναι ποτέ δεν τον πίστεψε ο Επίκουρος μα και κανένας κλασσικός Έλληνας φιλόσοφος. Αυτός ο θεός είναι ανακάλυψη βάρβαρων ανατολίτικων λαών και πίστη αμόρφωτων και αφύσικων σημερινών ειδωλολατρών. 

 Ας δούμε την άποψη του Επίκουρου περί θεών, όπως την διαβάζουμε μέσω της επιστολής προς Μενοικέα.  Επίκουρος σοί χαίρειν!  ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ  - Πρώτον μεν τον Θεόν ζώον άφθαρτον και μακάριον νομίζων , ώς η κοινή νόησις υπεγράφη , μηθέν μήτε της αφθαρσίας αλλότριον μήτε της μακαριότητος ανοίκιον πρόσαπτε. Κατ΄ αρχήν τον Θεό να τον θεωρείς σαν ένα όν άφθαρτο και μακάριο , όπως μας τον παρουσιάζει η κοινή σε όλους μας παράστασή του και να μήν του αποδίδεις ιδιότητες και συμπεριφορές που είναι ξένες προς την αφθαρσία και αταίριαστες στην μακαριότητά του  - 

Πάν δε το φυλάττειν αυτού δυνάμενον την μετά αφθαρσίας μακαριότητα περί αυτόν δόξαζε.  Αντίθετα να φρονείς γι΄ αυτόν οτιδήποτε μπορεί να διαφυλάξει την μακαριότητα και την αφθαρσία του.  - Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστίν η γνώσις. Οίους δ΄ αυτούς οι πολλοί νομίζουσιν, ούκ εισίν. Ού γαρ φυλλάτουσιν , αυτούς οίους νομίζουσιν.  Οι Θεοί βέβαια υπάρχουν διότι η γνώση που έχουμε γι΄αυτούς είναι εναργής(ξεκάθαρη,ολοφάνερη,διαχρονική και καθολική). Αλλά δεν είναι τέτοιοι όπως τους φαντάζονται οι περισσότεροι άνθρωποι οι οποίοι δεν διατηρούν ακέραιη την αρχική παράσταση για τους Θεούς.  - Ασεβής δε ούχ ο τους των πολλών Θεούς αναιρών, αλλ΄ ο τας των πολλών δόξας Θεοίς προσάπτων. 

 Ασεβής δεν είναι αυτός που δεν παραδέχεται τους Θεούς των πολλών, αλλά αυτός που αποδίδει στους Θεούς τις δοξασίες των πολλών  

- Ου γαρ προλήψεις εισίν αλλ΄ υπολήψεις ψευδείς αι των πολλών υπέρ Θεών αποφάσεις , ένθεν αι μέγισται βλάβαι αίτιαι τοις κακοίς εκ Θεών επάγονται και (αι) ωφέλειαι (τοις αγαθοίς).  

Αυτά που φρονούν οι πολλοί για τους Θεούς δεν είναι γνώση (που στηρίζεται στην αισθητηριακή αντίληψη) αλλά προλήψεις σύμφωνα με τις οποίες οι Θεοί τιμωρούν τους κακούς και ευεργετούν τους καλούς.  - Ταις γαρ ιδίαις οικειούμενοι διά παντός αρεταίς , τους ομοίους αποδέχονται , πάν το μη τοιούτον ως αλλότριον νομίζοντες.  Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι όντας εξοικειωμένοι με τις δικές τους αντιλήψεις για τους θεσμούς και τις κοινωνικές αξίες , αποδέχονται κάθε τι που ταιριάζει με αυτές και απορρίπτουν σαν ξένη οποιαδήποτε άλλη αντίθετη άποψη.(Εν προκειμένω οι πολλοί προσδοκούν ότι οι Θεοί θα συμπεριφερθούν σύμφωνα με τον ανθρώπινο κώδικα ηθικής χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η αντίληψη αυτή συνιστά ασέβεια)  -

 Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει. Ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται. Εν ασθενεί γαρ παν το τοιούτον.  Το μακάριον και άφθαρτον ον (δηλαδή οι Θεοί) ούτε το ίδιο γνωρίζει βάσανα και στενοχώριες ούτε προξενεί παρόμοιες ενοχλήσεις σε άλλα όντα. Επομένως δεν επηρεάζεται ούτε από τους θυμούς και τις βλασφημίες ούτε από τις ευχαριστίες και τις προσευχές των ανθρώπων. 

Όλα αυτά είναι γνωρίσματα των αδυνάτων και θνητών όντων και όχι των Θεών.  (Προς Μενοικέα 123 , 124. Κύριαι Δόξαι 139- Ι)