ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΤΕΡΑΣ Ο ΑΡΧΙΒΑΣΑΝΙΣΤΗΣ "ΑΓΙΟΣ"ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ!!

 Ο "ιερός¨" Αυγουστίνος γεννήθηκε το 354 στην Ταγάστη της Αφρικής και σπούδασε στην Καρχηδόνα. Αρχικά έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, εγκαταλείποντας τον αργότερα για να προσηλυτιστεί στο Χριστιανισμό από το διαβόητο Αμβρόσιο Μεδιολάνων (δες προηγούμενο άρθρο). Αν και στα νιάτα του δίδασκε θρησκευτική ελευθερία, όταν μεγάλωσε «σοβάρεψε» και εναρμονίστηκε με την

κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής, προσθέτοντας μάλιστα τη δική του πινελιά. Στο θέμα αυτό γράφει:

Υπάρχουν δύο δικά μου βιβλία, ο τίτλος των οποίων είναι, «Εναντίον του Κόμματος του Δονάτου». Στο πρώτο απ' αυτά τα βιβλία είπα ότι δεν συνηγορούσα υπέρ της βίαιας επαναφοράς των σχισματικών στην κοινωνία μας δια της δυνάμεως καμίας κοσμικής εξουσίας. Πράγματι, τότε δεν συνηγορούσα υπέρ της, διότι δεν είχα ακόμα ανακαλύψει δια της εμπειρίας, ούτε σε πόση κακότητα η ατιμωρησία θα τους ενεθάρρυνε, ούτε σε πόσο καλύτερες καταστάσεις η φιλοπονία της πειθαρχίας θα τους έφερνε. [Εξομολογήσεις, Βιβλίο 7, Κεφάλαιο 5]

Ας δούμε και μερικές θέσεις του Αγίου Πατέρα εναντίον των αιρέσεων, συγκεκριμένα των Δονατιστών, σε επιστολή του προς κάποιον αδελφό που έχει αμφιβολίες για την ορθότητα των πρακτικών τους (δηλαδή των απάνθρωπων βασανιστηρίων):

Αποκλειόμαστε από τη ξεκούραση λόγω των Δονατιστών, η καταπίεση και η διόρθωση των οποίων, από τις εξουσίες που ο Θεός όρισε, μου φαίνεται πως δεν είναι μάταιος κόπος... Κι όμως τα ίδια άτομα, δεσμευμένα από κάποιον απροσδιόριστο ηθικό κανόνα, δεν θα διανοούνταν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Φοβούμενοι ελάχιστα, χωρίς κανένα κέρδος και μάταια, υπέφεραν σκληρά βασανιστήρια στα χέρια των ανθρώπων, όχι για χάρη του δικαίου, αλλά εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης τους, και θα λάβουν αυστηρή τιμωρία στα χέρια του Θεού, Του οποίου τη διδασκαλία και τις πατρικές διορθώσεις αρνήθηκαν... Είσαι της γνώμης ότι κανείς δεν πρέπει να αναγκάζεται να ακολουθεί την ορθότητα και όμως διαβάζεις ότι ο κύριος του οίκου είπε στους δούλους του «οποιονδήποτε βρείτε, αναγκάστε τον να έλθει μέσα»... Αν το να δέχεσαι διωγμούς ήταν πάντοτε θεάρεστο, τότε το «Μακάριοι όσοι διώκονται» δεν θα ακολουθούταν από το «για χάρη της δικαιοσύνης». Επίσης, αν το να εξαπολύσεις διωγμό ήταν σε όλες τις περιπτώσεις κατακριτέο, δεν θα ήταν γραμμένο στα ιερά βιβλία μας «Αυτόν που διαφθείρει το γείτονά του, αυτόν εγώ θα καταδιώξω». Άρα, σε κάποιες περιπτώσεις, και ο διωκόμενος έχει άδικο και ο διώκτης δίκιο.[Επιστολή 93, προς Βινσέντιο]Πραγματοποίησε, Χριστιανέ δικαστή, το καθήκον ενός φιλόστοργου πατέρα. Ας μετριαστεί η αγανάκτησή σου εναντίον των εγκλημάτων τους από ανθρωπιστικές σκέψεις. Μην εξωθείσαι από την θηριωδία των αμαρτωλών πράξεών τους, για να ικανοποιήσεις το πάθος της εκδίκησης, αλλά μάλλον να συγκινείσαι από τα τραύματα που αυτές οι πράξεις έχουν επιφέρει στις ίδιες τις ψυχές τους, και να εξασκείς την επιθυμία να τους θεραπεύσεις. Μην χάσεις τώρα αυτή την πατρική φροντίδα, την οποία διατήρησες όταν ασκούσες την ανάκριση, που όταν την έκανες αποσπούσε μαρτυρίες τέτοιων φρικιαστικών εγκλημάτων, χωρίς να τους ξαπλώνεις στο στρεβλωτήριο, χωρίς να αυλακώνεις τις σάρκες τους με τα σιδερένια νύχια, χωρίς να τους προκαλείς εγκαύματα μεφωτιές, αλλά απλά με το να τους δέρνεις με ραβδιά, μια μέθοδος σωφρονισμού που χρησιμοποιείται από διευθυντές σχολίων και από τους ίδιους τους γονείς όταν συμμορφώνουν τα παιδιά και συχνά επίσης από επισκόπους, στις καταδικαστικές αποφάσεις που εκδίδουν. Είναι γενικώς αναγκαίο να χρησιμοποιείς περισσότερη σκληρότητα όταν κάνεις ανάκριση (εξέταση), έτσι ώστε όταν το έγκλημα έλθει στο φως, να υπάρχει χώρος για να επιδεικνύεις επιείκεια.[Επιστολή 133, προς Μαρκελλίνο]

Με μια σταχυολόγηση λοιπόν ορισμένων βιβλικών κειμένων, οι διώκτες γίνονται καλοί και το μαύρο άσπρο... Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, σας παρουσιάζω μερικές «εκ των έσω» λεπτομέρειες της περίφημης ιεράς εξέτασης. Σε γράμμα προς το φίλο του Μαρκελλίνο, ο θεωρητικός των βασανιστηρίων γράφει τα ακόλουθα:

Δεν είναι πάντα αναγκαία το στρεβλωτήριο, τα σιδερένια νύχια και οι φωτιές! Η δουλειά γίνεται και μόνο με γκλόμπς... εεε ραβδιά ήθελα να πω! Ευτυχώς που υπήρχαν και τέτοιοι μεγάλοι «ανθρωπιστές» στο πλήρωμα της χριστιανικής Εκκλησίας, της θρησκείας που αποκηρύσσει (όποτε τη συμφέρει) κάθε μορφή βίας... Αξίζει να σημειωθεί οτι αμφότεροι έχουν ανακηρυχθεί Άγιοι από την ορθόδοξη Εκκλησία και εορτάζονται ταυτόχρονα στις 15 Ιουνίου (βοήθειά μας)!