Διαχρονικά (προ ημερών ήταν περί Πορτοσάλτε), η Δικτατορία του Κατιναριάτου ξετυλίγεται νικηφόρα

[Με αφορμή τους τραμπουκισμούς κατά του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε θα πρέπει να σκεφτούμε ξανά τη δημιουργία μιας «υγειονομικής ζώνης» απέναντι σε κάθε «καλή» βία. (Και ναι, τα ίδια θα λέγαμε αν στη θέση του

Πορτοσάλτε ήταν ο Βαξεβάνης)]

Μπόχουμ δέρνουμε; Όχι! Πορτοσάλτε; Ναι, αμέ!

Γράφει ο ©Σακελλάρης Σκουμπουρδής στο Andro.gr

Με αφορμή τους τραμπουκισμούςκατά Άρη Πορτοσάλτε, θυμηθήκαμε παλιά διαφήμιση, όπου χουλιγκάνοι μπουκάρουν σε λεωφορείο, ρωτώντας άσχετους επιβάτες τι Ομάδα είναι, ώστε, αν τυχόν είναι Άλλου ‘Δόγματος’, να τους δείρουν. Και εκεί ένας τυπάκος, για να γλιτώσει, επινοεί φοβερή λυτρωτική απάντηση, ξεστομίζοντας πνιχτά: «Μπόχουμ!». Έτσι, υπαινισσόμενος «μην-με-δείρετε,-δεν-είμαι-από-τους-Άλλους!», ψάρωσε/γείωσε τους τραμπούκους («Μπόχουμ δέρνουμε;») που αμίλητοι/σαστισμένοι μαζεύτηκαν φρόνιμα στις θέσεις τους.

Άλλο δημοσιογραφία Πορτοσάλτε άλλο φασισμός
Όλοι πήραμε χαμπάρι, λοιπόν, ότι προχτές οι Ρουβίκωνες, ως αξιοπρεπή και κανονικά κουκουλοφόρα Τάγματα Εφόδου, πήγαν και τρομοκράτησαν τον Πορτοσάλτε. Και όποιος αντιλαμβάνεται ορθολογικά την δημοσιογραφία, δεν μπήκε στον κόπο να μετρήσει ποιοτικά την δουλειά του Α.Π.: ουδεμία σχέση έχουν δημοσιογραφική ποιότητα και ξύλο («Πορτοσάλτε-δέρνουμε;-Άμα-είναι-‘καλός’-όχι;-Άμα-είναι-κακός-ναι;»…).

Αφού είναι αυτονόητο στην Δύση ότι δημοσιογραφία σημαίνει να λέει ο δημοσιογράφος αυτό που νομίζει -χωρίς να φοβάται μήπως φάει ξύλο- και ότι μόνο στα βαθιά ισλάμ αυτό δεν είναι αυτονόητο. Αλλά, εμείς, δεν χάνουμε ευκαιρία να δικαιώνουμε όσους θεωρούν την ελληνική κοινωνία προνεωτερική*. Συνέχεια →