«..Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος….Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν…»   

Α.Παπαδιαμάντης

Στερήστε τα πάντα από έναν άνθρωπο, μην του στερήσετε την ελπίδα. Ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν ζει. Πάνω στην διδαχή αυτή, χτίστηκε η πολική αλλά και η θρησκευτική εξουσία, δίνοντας έτσι έστω μία μεταφυσική ελπίδα, όταν κατά την διάρκεια της γήινης ζωής αυτό δεν είναι εφικτό….

ΠΡΟΣΟΧΗ σε αυτούς που σας πουλάνε ρητορείες και ψεύτικες ελπίδες. Αν δεν αλλάξουμε εμείς, δεν αλλάζουν και οι συνθήκες στις οποίες ζούμε. Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο για αυτά που κάνουμε, αλλά και για αυτά που ΔΕΝ κάνουμε!!!

Μην ψάχνετε για σωτήρες, ψάξτε, διαβάστε, κρίνετε, μετα-μορφωθήτε…

Στην πολιτεία των αρχαίων προγόνων μας, οι άριστοι είναι οι καταλληλότεροι για να διοικούν την Πόλη. (Ότι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα δηλαδή)..

Μεταξύ των πολιτευμάτων που περιγράφει ο Αριστοτέλης, η «πολιτεία», η σημερινή δημοκρατία, χαρακτηρίζεται απ το να ασκούν οι «άριστοι» μέσω εκλογής τα αξιώματα της πόλης, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση.

Στην αρχαιότητα η αριστεία επαινείται δημόσια και επιβραβεύεται σε κάθε περίσταση, και μάς παραδίδεται και ο τρόπος της επιβράβευσης «πάντας αριστεύσαντας στεφάνοις στεφανούσιν, εξ αργυράς της ύλης με γραπταίς ταις αριστείαις». Τα οποία «κατειργάσατο φέρονται τυπωθέντα, και τη χειρί διδόασιν δάφνινον τούτω κλάδον»...