Κλαίνε οι αγίες συζυγοκτόνες τεκνατζούδες στις τοιχογραφίες της Αγιασοφιάς

[Σώπαινε κυρα-Γλύκατζη και μη πολυδακρύζεις]

Δεν θα ασχοληθώ μετον τραγουδοποιό Νιόνιο, που ήδη ακούει «το βουβό κλάμα ψηφιδωτών του ναού», τόσο ξέρει τόσο λέει. Όμως η Βυζαντινολόγος της Σορβόννης που «αν ακούσει ότι τα ψηφιδωτά έχουν δακρύσει δεν θα εκπλαγεί», δεν μπορεί να μιλάει όπως της

καπνίσει, ανάλογα με το ακροατήριο και με την συγκυρία. Δεν μας έφταναν οι Γλέζοι και οι μουσικοσυνθέτες Μίκη Μάους της Επανάστασης, δεν μας έφτανε η λοιμωξιολόγος και οι Ομολογητές της εθνικοθρησκευτικής Αριστεράς, πλάκωσε και η κυρία με το αγιασμένο αυτοκρατορικό όνομα, που όποιος διαβάσει την αυτοβιογραφική της εξιστόρηση («Μια ζωή χωρίς άλλοθι,…»), θα αντιληφθεί πως υπάρχει κάποιο προβληματάκι, που κατά καιρούς εκδηλώνεται και με αυτοαναιρετικές δηλώσεις της ευσεβούς κυρίας, όπως: Αρβελέρ: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει, θα το πω, η Εκκλησία». Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που μετέδωσε το ιερό ρωσικό πρακτορείο «Άγιοι Όλγα και Βλαδίμηρος» (Πούτιν), χτες έκλαψε στην Αγιασοφιά με ματωμένα δάκρυα σε χρώμα χυμού φράουλας, η τοιχογραφία του αυτοκρατορικού ζεύγους Ζωής Πορφυρογέννητης και του τρίτου άντρα της Κωνσταντίνου Μονομάχου, στολισμένων με φωτοστέφανα ως Αγίων, αντικείμενων θρησκευτικής λατρείας των αμαθών ή εθελοτυφλούντων Ρωμιών, προσκυνητών του κατάμαυρου βυζαντινού μεγαλείου.  Συνέχεια →