ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΥΣΕΕ:«ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ»

Παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον, την τηλεοπτική προσπάθεια του αρχιεπισκόπου και προϊστάμενου της ορθόδοξης μάστιγας του δημόσιου ταμείου κ. Ιερώνυμου, να ξεπλύνει τα ανομήματα της εκκλησίας, κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821. Είναι σαφές, για κάθε σκεπτόμενο ελεύθερο άνθρωπο, ότι η Ιστορία δεν μπορεί να γίνει ενεργούμενο μιας μισαλλόδοξης θρησκείας, γιατί ακριβώς παύει να είναι Ιστορία. Έτσι η απόπειρα του κ. Ιερώνυμου Λιάπη, να «ξαναγράψει» την ιστορία της επανάστασης του 1821, αναστρέφοντας την ιστορική πραγματικότητα για τον ρόλο της εκκλησίας στην επανάσταση του 1821, μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί κ. Λιάπη. Και επειδή παρουσιάζεστε ως επιλήσμων για την μαύρη δράση των ορθόδοξων συνεργατών του Οθωμανού κατακτητή, θα σας θυμίσουμε εμείς κάποια από τα «ανδραγαθήματα» των ομόδοξων πνευματικών σας προγόνων, αρχής γενομένης από αυτούς που βοήθησαν τους Οθωμανούς κατακτητές να υποδουλώσουν τους Χριστιανούς της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και τους Έλληνες Εθνικούς, κατά την προέλασή τους στον ελλαδικό χώρο.

Ποιος παρέδωσε την Θεσσαλονίκη το 1430 στους Οθωμανούς με προδοσία;

Οι χριστιανοί καλόγεροι της Μονής Βλατάδων. Η μονή μετά την κατάληψη της πόλης θα φυλάσσεται από οθωμανική φρουρά για προστασία και θα ενισχυθεί με προνόμια.

Το 1453 ο πιστός ορθόδοξος χριστιανός Γ. Κουρτέσης αφιονίζει το αποκτηνωμένο και δεισιδαίμον πλήθος της Κωνσταντινούπολης ενάντια στην δυτική βοήθεια και υπέρ των Οθωμανών. Τελικά η Κωνσταντινούπολη παραδίδεται από τους χριστιανούς ορθόδοξους στους Οθωμανούς κατακτητές με αντάλλαγμα την διατήρηση των εκκλησιαστικών προνομίων. Οι Οθωμανοί ανταμείβουν τον ορθόδοξο προδότη Γ. Κουρτέση που ανεβαίνει στον πατριαρχικό θρόνο ως Γεννάδιος. Το 1520 μάλιστα οι ορθόδοξοι θα παραδεχθούν οικειοθελώς δια στόματος του ορθόδοξου πατριάρχη ότι η Κωνσταντινούπολη παραδόθηκε στους Οθωμανούς. Όταν ο Σουλεϊμάν εκδίδει «φετφά» για να μετατραπούν όλες οι εκκλησίες σε τζαμιά, οι ορθόδοξοι παρουσιάζουν στον σουλτάνο κάποιους υπέργηρους μωαμεθανούς που βεβαιώνουν την προδοσία.

Ποιοι αφόρισαν, την Γαλλική Επανάσταση, τον Ρήγα, την Φιλική Εταιρεία, τον Υψηλάντη, τον Σούτσο, τον Ανδρούτσο, τον Καραϊσκάκη, τους Σουλιώτες, τον Θ. Κολοκοτρώνη, την κλεφτουριά ο αφορισμός της οποίας θα σημάνει την εξόντωσή της μέχρι το 1806;

Ποιος πρόδωσε τον Εμμανουήλ Παππά ώστε να καταπνιγεί η επανάσταση στην Μακεδονία;

Ποιος γιορτάζει μέχρι σήμερα στην Κέρκυρα, 200 χρόνια από την Εθνεγερσία, την εκδίωξη των Γάλλων Δημοκρατικών από τα Επτάνησα από τον ενωμένο ρωσοτουρκικό στόλο, ο οποίος δρούσε υπό τις ευλογίες του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, των ναυάρχων Ουσακώφ και Καδίρ μπέη;

Ο Γρηγόριος Ε’ που αφόρισε με θρησκευτική επισημότητα, ο αφορισμός υπογράφηκε πάνω σε «αγία» τράπεζα, όλη την Επανάσταση δεν μπορεί να ξεπλυθεί μέσω ανιστόρητων προσπαθειών που «βαφτίζουν το κρέας σαν ψάρι». Τον κατατρέχει η αντεπαναστατική δράση του. Ακόμα κι αν έστω υποθετικά δεχθούμε ότι αγαπούσε τη ζωή του περισσότερο από την ελευθερία των Ελλήνων και αναγκάστηκε υπό την απειλή βίας να εκδώσει θρησκευτικό επιτίμιο για τους επαναστάτες, ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Ποιος μετέτρεψε τους Έλληνες σε ραγιάδες, σε φοβικούς και δουλικούς χριστιανούς στους οποίους προκαλούσαν τρόμο και παράλυση οι αφορισμοί των ορθόδοξων συνεργατών των κατακτητών;

Ποιος καλοδέχθηκε τα «ευλογημένα όπλα του Χίτλερ» στην Ελλάδα;

Ποιος ευλόγησε τα τούρκικα όπλα ενάντια στους Κούρδους μόλις λίγους μήνες πριν; Θα βρίσκεται εν ισχύ η «ευλογία» αν τα ίδια όπλα στραφούν αύριο εναντίον της Ελλάδος ή θα αρθεί η ορθόδοξη «ευλογία»;

Πίσω από όλα αυτά τα ερωτήματα, πίσω από τον αδυσώπητο αγώνα ενάντια στην Ελευθερία και τον εθνικό αυτοκαθορισμό, βρίσκεται η θρησκεία που δεν αναγνωρίζει Έθνη, Πατρίδες και ταυτότητες. Παρά μόνο «γένος», το σύνολο δηλαδή των αφελών που την ποτίζουν και την τρέφουν από το αίμα τους, ώστε να τους εξουσιάζει, πείθοντάς τους ότι η εξουσία της είναι δοσμένη από τον «θεό» και άρα είναι νόμιμη να ασυδοτεί.

Η εκούσια ιστορική άνοια από την οποία πάσχει η εν Ελλάδι θεοκρατία, δεν αποτελεί άλλοθι για ιστορικές ασυναρτησίες που προσπαθούν να ξεπλύνουν το αμαρτωλό παρελθόν των αντεπαναστατικών πρακτικών της ελληνόφωνης εκκλησίας. Ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους οι ορθόδοξοι θεοκράτες. Είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την συγχώρεση και την ταπείνωση. Αν είναι σώφρονες, θα αντιληφθούν ότι αυτό που τους απομένει είναι να «νίψουν» τα ανομήματα που τους βαρύνουν και όχι να «νίψουν» την όψιν τους, απλώς και μόνο για να την καλλωπίσουν.

Υπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών

200 χρόνια μετά την Εθνεγερσία συνεχίζουμε την παλινόρθωση του Εθνικού Ελληνισμού.