Οι μήνες του αρχαίου Ροδιακού έτους και οι ετήσιες εορτές των αρχαίων Ροδίων.

 ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Είναι δέον  και επιτακτικό για κάθε Ρόδιο να γνωρίζει την ιστορία του .

Στον Ροδιακό λαό η γνώση που κάποιοι του στέρησαν εσκεμμένα,{τίποτα δεν μένει κρυφό υπό το φως του Ηλίου }.

Οι μήνες του αρχαίου Ροδιακού ημερολογίου έχουν ως εξής.

Ιανουάριος - Θευδαίσιος.

Φεβρουάριος - Πεδαγείτνιος.

Μάρτιος - Βαδρόμιος.

Απρίλιος - Αρταμίτιος.

Μάιος - Αγριάνιος.

Ιούνιος - Υακίνθιος.

Ιούλιος - Πάναμος.

Αύγουστος - Κάρνειος.

Σεπτέμβριος - Δάλιος .

Οκτώβριος - Θεσμοφόριος.

Νοέμβριος - Σμίνθιος.

Δεκέμβριος - Διόσθυος.

Και οι εορτές που τελούνταν στο νησί πριν έρθουν οι "βάνδαλοι" της

{Νέας Ρώμης } ήταν οι εξής :

Κατά τον μήνα Μάρτη - Βαδρόμιο εορταζόταν στην Ρόδο και σε άλλες Δωρικές πόλεις τα Βοηδρόμια προς τιμήν του θεού Απόλλωνα βοηδρομίου, η εορτή αυτή πρωτοκαθιερώθηκε σε ανάμνηση της νίκης του Θησέως κατά των Αμαζόνων, αλλά και προς τιμήν του {είς βοήθειαν σπεύσαντος θεού} Απόλλωνος Βοηδρομίου, του προστάτη θεού των πολεμιστών.

Επίσης τον μήνα Βαδράμιο στην Ρόδο εορταζόταν τα Διονύσια όπου ο θεός λατρευόταν με την επίκληση "Φαλλήν" με νυκτερινή περιφορά του αγάλματος του θεού με φαλλοφορία βάκχων και μαινάδων, στέψη του θεού Φαλλού, θυσία ταύρου και χοίρων και τετραήμερους θεατρικούς αγώνες. Το έθιμο άντεξε στο πέρασμα των χρόνων στα χωριά της Ρόδου και ειδικότερα στο χωρίο Ασκληπιό  μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο .http://asklipio.blogspot.gr/2009/02/blog-post_9267.html.

Επίσης τον μήνα Μάρτη - Βαδράμιο εορτή της  Ρόδου σε άγνωστη ημέρα του τοπικού μήνα γινόταν τα "Χελιδονεία" για την υποδοχή της άνοιξης και των χελιδονιών, της οποίας η ίδρυση αποδίδεται στον Λίνδιο Κλεόβουλο. Μικρά παιδιά τριγυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα και ζητούσαν χρήματα, σύμφωνα με τον Αθηναίο, χρονολογείται στον 6ο π.Χ. Αιώνα. Ο Αθηναίος σημειώνει ότι το χελιδονίζειν ήταν για τους Ροδίτες, ένα είδος εγερμού (συλλογή χρημάτων, όπως στα σύγχρονα κάλαντα) και διασώζει ένα τέτοιο τραγούδι μνημονευόμενο από τον Θέογνι στο δεύτερο βιβλίο του “Περί θυσιών” στη Ρόδο.
Τραγουδώντας μικρά άσματα αντίστοιχα με τα σημερινά κάλαντα Τα χελιδόνεια

Παλάθαν συ προκύκλει........... Φέρε σύκα αρμαθιασμένα
εκ πίονος οίκου .........................απ' το πλούσιο το σπίτι
οίνου τε δέπαστρον ..................ένα κύπελλο κρασί
τυρού τε κανίστρου. .................και καλάθι με τυρί.


 που κατά την Ελληνιστική περίοδο διαδόθηκαν  στον Ελληνικό κόσμο, επέζησαν έως τον 10ο αιώνα, οπότε και απαγορεύθηκαν από την "εν Τρούλλω"  6η Οικουμενική σύνοδο 939 μ.χ.χ ως κατάλοιπο του Ελληνικού εθνισμού. ΗΛΘ΄ ΗΛΘΕ ΧΕΛΙΔΩΝ, ΚΑΛΑΣ ΩΡΑΣ ΑΓΟΥΣΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΕΝΙΑΥΤΟΥΣ, ΕΠΙ ΓΑΣΤΕΡΙ ΛΕΥΚΑ, ΕΠΙ ΝΩΤΑ ΜΕΛΑΙΝΑ, ΑΝΟΙΓ  ΆΝΟΙΓΕ ΤΑΝ ΘΥΡΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΕΙ, ΟΥ ΓΑΡ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ {Κλεόβουλος ο Λίνδιος}.

 Τον μήνα Απρίλιο - Αρταμίτιο μεγάλη εορτή προς τιμή του Δία Αταβύριου και της Αρτέμιδος στο βουνό Ατάβυρις η Αταβύριον, Ρόδιοι από όλες της περιφέρειες του νησιού κατέφθαναν για να λάβουν χρησμούς και να τιμήσουν τον Δία και την Άρτεμη ,λειτουργούσε και ως μαντείο.
 Μεγάλη και σημαντική εορτή η λατρεία του Αταβύριου Διός δια των αποικιών των Ροδίων έφθασε μέχρι του Ακράγαντος. Εκεί λέγεται ότι υπήρχαν χαλκοί βόες, οι οποίοι εμυκώντο τότε μόνον, οσάκις επρόκειτο να συμβεί κακόν τι.

Τον μήνα Μάη - Αγριάνο στην Ρόδο, Κάλυμνο,  Κω  και γενικότερα στα Δωδεκάνησα είχαμε τους πένθιμους εορτασμούς προς τιμή των νεκρών προγόνων {ηρώων-ολυμπιονικών-ευ πατρίδων} με προσφορές πανσπερμιών και χοών, οι ιεροπραξίες επέζησαν εντυπωσιακά μέσα από τους αιώνες, μέχρι τους πρώτους αιώνες της βυζαντινής κατοχής.

Τον μήνα [Ιούνιο]- Υακίνθιο με Πάναμο [Ιούλιο] στην Ρόδο τελούνταν η μεγαλύτερη τοπική εορτή των Ροδίων τα Άλια η Ηλιεία προς τιμή του πολιούχου Θεού της νήσου Ηλίου εορτάζονταν στο θερινό ηλιοστάσιο και περιλάμβαναν θυσίες προς τιμή του Θεού και του κατακρημνισμένου στην θάλασσα Φαέθωνος {κορύφωση των οποίων αποτελούσε η θεαματική ρίψη στην θάλασσα ενός φλεγόμενου χρυσοστόλιστου τέθριππου άρματος}, πομπές, αρματοδρομίες, γυμνικούς και μουσικούς αγώνες και δημοτελή συμπόσια. Οι νικητές των αγώνων στεφανώνονταν με φύλλα φοίνικα και άσπρης λεύκης, που ήταν το ιερό δένδρο του Θεού .

Τον μήνα Ιούλιο -Πάναμο στην Ρόδο τελούνταν τα Αδώνεια, με τους ξακουστούς Αδωνιστές της Ρόδου, ήταν διήμερη εορτή προς τιμή του θεού Αδώνιδος, την πρώτη μέρα των Αδωνείων που λεγόταν "αφανισμός", ήταν ημέρα πένθους για τον θάνατο του νεαρού θεού, με το στόλισμα των λεγομένων «κήπων του Αδώνιδος» του επιταφίου του θεανθρώπου. Γυναίκες γυμνόστηθες, ανυπόδητες οδηγούσαν με θρήνους τα ομοιώματα του θεού με τους στολισμένους "κήπους" στην θάλασσα η σε ποτάμια και παρακαλούσαν τον θεό να ξαναεπιστρέψει τραγουδώντας {ΙΛΑΘΙ ΝΥΝ, ΦΙΛ’ ΑΔΩΝΙ, ΚΑΙ ΕΣ ΝΕΩΤΈΥΘΥΜΗΣΕΣ, ΚΑΙ ΝΥΝ ΗΝΘΕΣ, ΑΔΩΝΙ, ΚΑΙ ΟΥΚ΄ ΑΦΙΚΗ, ΦΙΛΟΣ ΗΞΕΙΣ}. Η δεύτερη μέρα των εορτασμών λεγόταν "Ανάστασις" ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του θεού εκ νεκρών και την ανάληψη του δίπλα στην θεά Αφροδίτη για το μισό του κάθε ενιαυτού {έτους}.Μετά την απαγόρευση των «εθνικών» λατρειών και την πλήρη ιδιοποίηση των τελετών των Αδωνείων από τους χριστιανούς για την διαμόρφωση των εορτασμών της δικής τους μεγάλης εβδομάδος Πεσάχ η Πάσχα.

Τον μήνα Αύγουστο - Κάρνειο κάθε τετραετία εορταζόταν στην Ρόδο τα Κάρνεια μια πολεμική και μυητική εορτή προς τιμή  του Κάρνου η Κάρνειου, προ-δωρικής θεότητας των Καρών που επικαλύφτηκε από τον Απόλλωνα και αλλού τον Ερμή, ήταν θεότητα καρποφορίας και γονιμότητας, με  θυσίες και αγώνες τα εννεαήμερα Κάρνεια υπό την φροντίδα ιδιαιτέρου ομίλου άγαμων νεαρών θρησκευτών που ονομάζονταν "Καρνεάται" .

Τον μήνα  Κάρνειο εορταζόταν επίσης τα Κρόνια στην Ρόδο και σε άλλες δωρικές πόλεις με μια εξιλεωτική εκτέλεση, μπροστά από το άγαλμα της Αριστοβούλης, ενός θανατοποινίτη μεθυσμένου προηγουμένως με άκρατο οίνο.

Τον μήνα Νοέμβρη -Σμίνθιο στην Ρόδο  και στην ακρόπολη της Λίνδου γινόταν λαμπρότατες εορτές προς τιμή του Απόλλωνα Σμινθέως ή Σμίνθιου, ως καθάρσιου αλλά και έφορου της γεωργίας θεού .

Κατά τον μήνα Δεκέμβριο -Διόσθυο  στην Ρόδο εορταζόταν τα "Βουκόπεια" προς τιμή του Θεού Απόλλωνα Ηλίου ως πολιούχου Θεού της νήσου.

Αλλά και τα Λόχεια, προς τιμή της Θεάς "Αρτέμιδος της λοχείας",  οι λεχώνες γυναίκες προσέφεραν τη λεγόμενη Λοχεία στον ναό Της ως ευχαριστήριο για την αίσια έκβαση του τοκετού τους. Ο ναός της Αρτέμιδος Λοχείας στην Ρόδο  ήταν στην περιοχή Φαγαί σημερινό βουνό παναγιάς Τσαμπίκας.

Επίσης και άλλες εορτές και ιεροπραξίες τελώντουσαν στα χωριά της Ρόδο που δυστυχώς δεν διασώθηκαν ως της μέρες μας λόγο πως μέγαλο μέρος του    αρχαίου εθνισμού απαγορέυθηκε με αυτοκράτορικούς νόμους της νέας ρώμης αλλά και επί τουρκοκρατίας ,

Κατά τον μήνα Πεδαγείτνιο τελώντουσαν τα ανθεστήρια στην Ρόδο προς τιμή του Θεού Διονυσου ,αλλά και της φύσης ως κυκλικώς αναμενόμενης ζωής.

Πηγές / 

Εορτές και ιεροπραξίες των Ελλήνων του Βλάση Ρασσιά ISBN 960-7748-05-0 εκδοτικός οίκος "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ"

Μεγάλη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια Παυλου Δρανδάκη εκδοτικός οργανισμός "ΦΟΙΝΙΞ"

ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ !!Αk