Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΚΟΠΙΜΑ- ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ




Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ «ΠΛΗΘΩΝΙΣΤΩΝ» ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ 15ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ



Για του οπαδούς του Πλήθωνος μετά το 1453 ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά, συνήθως λέγεται ή γράφεται στα πεταχτά ότι οι περισσότεροι «έφυγαν στην Δύση», δηλάδή στην Ιταλία και τα πράγματα σταματάνε εκεί. Με εξαίρεση τον Βησσαρίωνα και κάποια ακόμα ελάχιστα ονόματα που ανιχνεύουμε κυρίως λόγω του συγγραφικού τους έργου, δεν γνωρίζουμε τίποτε απολύτως, ούτε για εκείνους που όντως «έφυγαν στην Δύση», ούτε για εκείνους, που ήσαν και οι περισσότεροι, οι οποίοι παρέμειναν στον Μωριά και αντιστάθηκαν ένοπλα στους εισβολείς Οθωμανούς.
Ιστορικά στοιχεία γι' αυτήν την αντίσταση υπάρχουν πολύ λίγα, και κυρίως αποτελούνται από ό,τι μπόρεσε να διασωθεί γύρω από τα πρόσωπα που ηγήθηκαν αυτής, όπως λ.χ οι ηπειρωτικής ή ίσως και αλβανικής καταγωγής πολέμαρχοι «στρατιότι» («strattioti») Θεόδωρος Μπούας και Κορκόδειλος ή Κορκόντυλος Κλαδάς, στους οποίους άλλωστε θα αναφερθούμε στην συνέχεια του παρόντος κατά την παρουσίαση των γεγονότων εκείνης της εποχής. Κάποια ελάχιστα στοιχεία όμως, «μη ιστορικά» βεβαίως κατά την σύγχρονη αντίληψη του
ιστορικού επιστημονισμού, αφού δεν βασίζονται σε γραπτή πηγή, είναι γνωστά μέσα από στόμα με στόμα μετάδοση, που πάει να πει μέσα από αυτό που πραγματικά είναι «παράδοση» και μέσα από αυτά ακριβώς πιστοποιείται όντως συμμετοχή «πληθωνιστών» σε εκείνον τον απελπισμένο αμυντικό αγώνα κατά των Οθωμανών. 
Υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους κανόνες του αντιφατικότατου ιστορικού επιστημονισμού (που έχει
θεοποιήσει την «πρωτογενή» γραπτή πηγή, ακόμα και αν αυτή κραυγαλέα αποτυπώνει «παράδοση» ή, ακόμη χειρότερα, λαϊκή φημολογία), ο γράφων προτίθεται να παρουσιάσει μελλοντικά αυτή την μεταδοθείσα Ιστορία μέσα από ένα ιστορικό «μυθιστόρημα», για να γίνει τουλάχιστον γνωστή σε όσους είναι όντως διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο -οι υπόλοιποι ας πάνε να διαβάσουν «έγκυρη» Ιστορία, βασισμένη σε παραληρήματα καλόγερων ή λαϊκούς μύθους του παρελθόντος που απλώς έτυχε να περάσουν πριν από κάποιους αιώνες επάνω σε χαρτί, ώστε σήμερα να εκλαμβάνονται ηλιθιωδώς ως πέρα για πέρα «έγκυρες» ιστορικές «πηγές» και μάλιστα. «πρωτογενείς».
Για την ώρα θα αναφερθούμε απλώς στο όνομα Γεώργιος ή Κυργιώργης Δαιμονογιάννης, που πρέπει να γεννήθηκε κάπου γύρω στα 1435, αφού «αγένειος ακόμα γνώρισε για πρώτη φορά τον δάσκαλο Γομοστό» δηλαδή τον Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, τον φιλόσοφο του Μυστρά και ιδρυτή του πολυθεϊστικού «Κύκλου» της τότε Λακωνίας «λίγο πριν αποθάνει», δηλαδή λίγο πριν το έτος 1452.

Η παράδοση αναφέρει τον Κυργιώργη Δαιμονογιάννη «στρατιότι» στην υπηρεσία των Ενετών κατά το ξέσπασμα του πρώτου Ενετοτουρκικού Πολέμου το 1463 και ιδρυτή και πρώτο «μάγιστρο» το επόμενο έτος (1464) της μυστικής αδελφότητας των αρκετών εναπομεινάντων στον Μωριά «πληθωνιστών», η οποία αποσκοπούσε στην πραγμάτωση του οράμματος του διδασκάλου, δηλαδή στην εθνική απελευθέρωση και αυθυπαρξία των Ελλήνων και στην παλινόρθωση του καθοριστικού πολυθεϊσμού τους.
Τα τελευταία δεδομένα από την ίδια παράδοση, θέλουν τον Δαιμονογιάννη να αγωνίζεται δίπλα στον ηρωϊκό Κορκόδειλο Κλαδά τόσο στην πρώτη φάση του αντάρτικου αγώνα του, έπειτα από την προδοσία των Ενετών το 1479, όσο και στην δεύτερη, μία δεκαετία αργότερα, που έληξε με τον μαρτυρικό θάνατο του θρυλικού πολέμαρχου το έτος 1490. Τους δυο άνδρες συνέδεε φιλία στενή, αλλά και κάτι ακόμα: ο έρωτας του Κλαδά για την εξαδέλφη του Δαιμονογιάννη Βασιλική. Ο καταπονημένος από τους συνεχείς αγώνες και τις κακουχίες Κυργιώργης Δαιμονογιάννης, ηγήθηκε του «δρουγγού» του για τρία ακόμη χρόνια. Πέθανε μετά από εμπύρετη ασθένεια το 1493, στα αντάρτικα καταφύγια του βόρειου Ταϋγέτου. Οι εναπομείναντες συμμαχητές και αδελφοί έθαψαν με τιμές τον πολέμαρχο πρώτο «μάγιστρο» και, προσπαθώντας να είναι συνεπείς με τα πάτρια, αποτέφρωσαν το κέντρο της ηρωϊκής του ψυχής, δηλαδή την καρδιά του και παρέδωσαν την σποδό, ως «αγώνος σήμα», στον διάδοχο δεύτερο «μάγιστρο» της αδελφότητος.
Αυτά είναι τα λίγα που μπορούμε, για την ώρα τουλάχιστον, να αφηγηθούμε για τον πρώτο ηγέτη των ένοπλων «πληθωνιστών» του Μωριά στα τέλη του 15ου αιώνα, υποσχόμενοι να περάσουν μελλοντικά τα υπόλοιπα υπό μορφή ιστορικού «μυθιστορήματος» για να μην έχουν να λένε οι κάθε είδους (είτε γελοίοι είτε αχρείοι) καθεστωτικοί. Ο γράφων ούτε θα τους κάνει την χάρη να τους παράσχει λαβές για αμφισβήτηση της ιστορικής του εγκυρότητας, ούτε και ενδιαφέρεται άλλωστε να μιλήσει σε αυτιά ανθρώπων που είναι είτε ανήμποροι είτε ακατάλληλοι ν' ακούσουν. Όπως έχουμε άλλωστε ξαναγράψει παλαιότερα, προκαλώντας μάλιστα την μήνη αρκετών, «Ne margaritas obijce porcis, seu asinus sabsterne rosas !», που πάει να πει στα Ελληνικά «μην ρίχνεις τα μαργαριτάρια στα γουρούνια, μην εκπορνεύεις βλακωδώς τα τριαντάφυλλα». 
Από εδώ και κάτω, στο ανά χείρας κείμενο παρέχουμε «κανονική» Ιστορία, ήτοι Ιστορία με την καθιερωμένη στις ημέρες μας έννοια. Ο χρονολογικός πίνακας που ακολουθεί, κατά τον προσφιλή για τον γράφοντα τρόπο ιστορικής αφήγησης με χρονική αλληλουχία, παρουσιάζει την ένοπλη αντίσταση των ήδη ελεύθερων από την βυζαντινή κατοχή και την ενετική κυριαρχία Ελλήνων του Μωριά στα τέλη του 15ου αιώνα, τότε που προήλαυναν στα εδάφη των πατέρων τους οι καινούργιοι Οθωμανοί κατακτητές.           
Το έτος 1456 οι Οθωμανοί έχουν καταλάβει την Αθήνα, οι βυζαντινοί μηχανισμοί εξουσίας έχουν καταρρεύσει παντού στην Πελοπόννησο, ενώ οι Ενετοί της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου» επιχειρούν να ισχυροποιήσουν την εκεί παρουσία τους, αρχίζοντας από τις βόρειες και δυτικές οχυρές θέσεις. Την άνοιξη του 1458 ο Οθωμανός σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής αρχίζει προετοιμασίες για εισβολή στην Πελοπόννησο, την οποία υποτίθεται ότι ακόμα ελέγχουν οι τραγικά δειλοί Παλαιολόγοι. Μέσα στο ίδιο έτος πολιορκεί και καταλαμβάνει την Κόρινθο και, με δύο βραχίονες του στρατού του, προσπαθεί ανεπιτυχώς να κυριεύσει τα φρούρια των Πατρών και των Καλαβρύτων. Η πρώτη αυτή εισβολή λήγει άδοξα και ο οθωμανικός στρατός αποσύρεται για ανασχεδιασμό των επιχειρησιακών του μεθόδων.
Την άνοιξη του 1459 ο Μωάμεθ εισβάλλει ξανά στην Πελοπόννησο, πετυχαίνει την παράδοση της φρουράς της Καρύταινας και οδεύει επικεφαλής 3.000 πολεμιστών προς το Λεοντάρι, όπου συγκρούεται με τον μικρό στρατό του πολέμαρχου Κορκόδειλου Κλαδά, που δεν ξεπερνούσε τους 1.000 άνδρες. Οι Έλληνες, που πολεμούν υπό το δικό τους λάβαρο (δικέφαλος επάνω σε πορφυρό και όχι κίτρινο πανί, συν το οικόσημο του αρχηγού τους) ηττώνται, αλλά υποχωρούν συντεταγμένα υπό την καθοδήγηση του Κλαδά, του οποίου οι ελιγμοί γίνονται αντικέιμενο θαυμασμού από τον σουλτάνο. Ο φοβισμένος Δημήτριος Παλαιολόγος παραδίδει αμαχητί το Δεσποτάτο του Μυστρά στον σουλτάνο, παρόλο που όλοι σχεδόν οι εντόπιοι πολέμαρχοι εξακολουθούν να αγωνίζονται κατά των εισβολέων. Ο Κλαδάς προσπαθεί να δώσει μάχη αυτοκτονίας στην θέση «Άη Γιώργης», αλλά ο σουλτάνος τον συναντάει άοπλος μπροστά από τους δύο στρατούς, τού εκφράζει τον θαυμασμό του και τού δηλώνει ότι δεν θέλει να καταστρέψει τέτοιον πολεμιστή, άρα του επιτρέπει να ζήσει ελεύθερος στην περιοχή του Έλους.  
Το 1460 οι εισβολείς Οθωμανοί έχουν κυριεύσει πολλές οχυρές θέσεις ανά την Πελοπόννησο, όπου επικρατεί πλέον απόλυτη αναρχία, ενώ οι Ενετοί έχουν ιδιοποιηθεί όλα τα φρούρια που μέχρι την προηγούμενη χρονιά ανήκαν στους Παλαιολόγους. Το 1463, με αφορμή την υποστήριξη  των Ενετών προς τον Αλβανό πολέμαρχο Γεώργιο Καστριώτη ή «Σκεντέρμπεη», ξεσπάει ο Πρώτος Ενετοτουρκικός Πόλεμος, που θα διαρκέσει μέχρι το 1479. Οι Ενετοί χρησιμοποιούν στην Πελοπόννησο την στρατιωτική δύναμη των πολλών εντόπιων πολεμάρχων, τους οποίους προσλαμβάνουν μαζί με τους άνδρες τους ως μισθοφόρους («στρατιότι», «strattioti») και καταλαμβάνουν την Μονεμβασιά και πολλές άλλες οχυρές θέσεις. Οι γνωστότεροι από εκείνους τους πολέμαρχους είναι οι Πέτρος Μπούας, Μιχαήλ Ράλλης, Νικόλαος Παγωμένος, Νικόλαος Μπόχαλης, Κορκόδειλος Κλαδάς, Νικόλαος Γραίτζας, Ιωάννης Γαβαλλάς, κ.ά.
Το επόμενο έτος (1464), παρά τις επιτυχίες των πολέμαρχων Κλαδά στην Λακωνία και Μιχαήλ Ράλλη στην Αχαϊα, οι Ενετοί ηττώνται στην Μαντινεία, οι Οθωμανοί λεηλατούν την Αργοναυπλία και φθάνουν μέχρι το Λεοντάρι της Αρκαδίας και το 1465 ο Ομάρμπεης εισβάλλει στην Μάνη αλλά αναχαιτίζεται από τους πολέμαρχους των Ελλήνων. Το 1466 ο Σιγιμούνδος Μαλατέστα φθάνει μαχόμενος μέχρι τον Μυστρά και μεταφέρει τα οστά του φιλοσόφου Γεωργίου Γεμιστού Πλήθωνος στο Ρίμινι, όμως ο διάδοχός του στην αρχηγία των Ενετών Ιάκωβος Μπαρμπαρίγκο ηττάται και χάνει την ζωή του τον Αύγουστο στην Πάτρα και οι Έλληνες σύμμαχοι της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου» γίνονται τώρα ο αποκλειστικός στόχος της μήνης των Οθωμανών. Οι αιχμάλωτοι πολέμαρχοι Μιχαήλ Ράλλης καί Μάρκος - Επιφάνειος Κλαδάς θανατώνονται με φρικτό τρόπο: ο πρώτος ανασκολοπίζεται και ο δεύτερος γδέρνεται ζωντανός.
Ενώ τα επόμενα χρόνια οι Οθωμανοί εξολοθρεύουνν μεθοδικά όλες τις αντιστασιακές εστίες, τον Ιανουάριο του 1479 οι φοβισμένοι από τις αλλεπάλληλες ήττες τους Ενετοί υπογράφουν εσπευσμένα με τον εκχριστιανισμένο Εβραίο εκπρόσωπό τους Τζιοβάνι Ντάριο συνθήκη ειρήνης με τους αντιπάλους τους, δεχόμενοι να καταβάλουν στον σουλτάνο τεράστια αποζημίωση και ετήσιους δασμούς 10.000 δουκάτων για το δικαίωμά τους στο ναυτικό εμπόριο. Στην Πελοπόννησο οι Ενετοί διατηρούν μόνο τα οχυρά της Κορώνης και της Μεθώνης. Στις 9 Οκτωβρίου 1479 όμως, ο Κορκόδειλος Κλαδάς εισβάλλει στην Μάνη επικεφαλής 16.000 ανδρών, μίας τρόπον τινά ελληνικής πανστρατιάς, και απελευθερώνει το Οίτυλο και αρκετά ακόμη χωριά και φρούρια (Τριγόφιλο, Καστάνια, Μεγαλοχώριο, Λεφτίνη, Ανδρούσα, Βάσκος, Πιάγα, κ.ά.).
Στις 23 Ιανουαρίου 1480 η Βενετία αποκηρύσσει την πολεμική δράση του Κλαδά και οι αρχές τής υπό ενετική κατοχή Κορώνης συλλαμβάνουν και στέλνουν σε φυλακή της Βενετίας την σύζυγο, τα παιδιά και τα αδέλφια του, επικηρύσσοντάς τον ως «ρέμπελο» (επαναστάτη) και «προδότη» με το δελεαστικά μεγάλο ποσό των 10.000 μοθωναϊκών υπέρπυρων. Σε ενίσχυση των «ανεξέλεγκτων» Ελλήνων, που ήδη καταδιώκονται από 10.000 Οθωμανούς υπό τον διοικητή της Πελοποννήσου («σαντζιάκμπεη του Μωριά») Σουλεϊμάν Πασά, έρχεται ο πολέμαρχος Θεόδωρος Μπούας και ο υιός του Μερκούριος, επικεφαλής 60 μόνον πολεμιστών. Οι Οθωμανοί εκπορθούν τα φρούρια Τριγόφυλου, Οιτίλου, Μεγαλοχωρίου και Παπαφίγγου.
Στις 19 Ιανουαρίου 1481 ο Κλαδάς τσακίζει κοντά στο Οίτιλο τους υπό τον «μπεηλέρμπεη της Ρούμελης» Αλή Μπούμικο εισβολείς Οθωμανούς, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις του θορυβημένου Σουλεϊμάν Πασά να υποχρεωθούν ν' αποσυρθούν στην Σπάρτη. Έξαλλος από τις τεράστιες απώλειες του στρατού του (700 νεκροί), ο σουλτάνος διατάσσει την θανάτωση 19 Ελλήνων πολεμιστών που είχαν αιχμαλωτισθεί στο φρούριο Τριγόφυλου. Με ενισχυμένο στρατό που τώρα αριθμεί πάνω από 8.000 πολεμιστές ο σουλτάνος διατάσσει τον Μάρτιο νέα εισβολή στην Μάνη, κλείνει την δίοδο Μαυροβουνίου και προχωρεί προς το φρούριο της Καστανιάς, όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι οι ένοπλοι Έλληνες μαζί με 1.000 αιχμάλωτους Οθωμανούς. Ενώ το φρούριο κοντεύει πια να πέσει στα χέρια των πολιορκητών Οθωμανών, λίγο πριν το ξημέρωμα της 10ης Απριλίου ο Κλαδάς, που βρισκόταν έξω από το κάστρο, επιτίθεται στους πολιορκητές και δημιουργεί δίοδο όλων των επιζώντων πολεμιστών του και των οικογενειών τους προς το Πόρτο Κάγιο, από όπου οι εναπομείναντες αντιστασιακοί μεταφέρονται τελικά στην Ιταλία με τρεις ναπολιτάνικες γαλέρες (οι Ναπολιτάνοι ήσαν εχθροί των Ενετών).
Ακόμα και μετά την φυγή του Κλαδά συνεχίζεται στην Μάνη και τον Ταϋγετο από πολλές αντάρτικες ομάδες η αντίσταση κατά των Οθωμανών. Όταν αυτό γίνεται γνωστό στην Ιταλία, ο Κλαδάς αποφασίζει να επιστρέψει στην γη των αρχαίων Σπαρτιατών για να οργανώσει την αντίσταση σε συντεταγμένη στρατιωτική δράση. Όντως το 1488 ή 1489 ο Κλαδάς επιστρέφει στην Λακωνία, αρχίζει συστηματικό έργο στον τομέα της οργάνωσης αλλά και της μαχητικής εκπαίδευσης των ανταρτών, όμως τον Οκτώβριο του 1490 πιάνεται αιχμάλωτος κοντά στην Βέργα έπειτα από μία σύντομη μάχη, οδηγείται μπροστά στον Οθωμανό διοικητή, γδέρνεται ζωντανός και το γεμισμένο με άχυρα δέρμα του στέλνεται στον σουλτάνο Βαγιαζήτ τον Β  στην Κωνσταντινούπολη.
Ενώ στον Ταϋγετο εξακολουθεί, παρά τον θάνατο του Κλαδά, η αντιστασιακή δράση των ντόπιων μικρών αντάρτικων σωμάτων («δρουγγών»), τον Ιούλιο του 1499 η δυτική Πελοπόννησος δέχεται την επίθεση ισχυρού οθωμανικού στόλου υπό τον ναύαρχο Νταούντ Πασά, ενώ πολυάριθμος στρατός υπό τον ίδιο τον σουλτάνο Βαγιαζήτ πολιορκεί και καταλαμβάνει την Ναύπακτο. Το καλοκαίρι του 1500 ο στόλος του Νταούντ Πασά και του πρώην πειρατή Κεμάλ κτυπάει την Μεθώνη, ενώ ο στρατός του Βαγιαζήτ έχει ήδη φθάσει στην Αρκαδία, παρά τις παρενοχλήσεις των «στρατιότι» Νικολάου Ρενέση, Γεωργίου Ράλλη και Νικόλαου Μενάγια. Χτυπημένη από στεριά και θάλασσα, η ενετική Μεθώνη πέφτει τελικά στις 10 Αυγούστου, μετά από μία τρομερή σε δύναμη επίθεση των γενιτσάρων, λεηλατείται επί τρεις συνεχείς ημέρες και τουλάχιστον το ένα τρίτο του πληθυσμού της σφάζεται, ενώ οι επιζήσαντες σέρνονται σκλάβοι στα ασιατικά δουλοπάζαρα. Τρομοκρατημένος ο φρούραχος της Πύλου Κάρολος Κονταρίνης παραδίνεται αμαχητί. Οι μόνες βάσεις των Ενετών στην Πελοπόννησο απομένουν πια το Ναύπλιο και η Μονεμβασιά, που θα παραδοθούν στους Οθωμανούς, μετά από συνθήκη, το έτος 1540.
Βλάσης Ρασσιάς
(Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 68 του περιοδικού «Διιπετές», το φθινόπωρο 2008)
http://www.ysee.gr

Αk: ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΡΩΜΗΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ  ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ!!!!!! ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ ΠΑΝΤΟΥ

23 σχόλια:

  1. ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ Α ΡΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΑΣ.
    ΙΑΣΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΡΩΤΟΝ ΤΑ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΑΣΕ ΤΑ....ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΟΙΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ;;;;...ΤΡΙΤΟΝ ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΛΟΛΑΤΡΕΣ ΤΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΕ;;;....ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΠΑΤΡΩΑ [ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Η ΛΕΞΗ] ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ -ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ...ΕΣΥ ΠΟΥ ΒΡΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΘΕΟ ΕΠΙΣΤΕΥΑΝ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η θρησκεία των Ελληνων πολλές χιλιάδες χρόνια πρίν τον χριστιανισμό σας... ήταν Ο Δωδεθαθεισμός,,καλέ μου άνθρωπε "ΠΑΤΡΩΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ" ΟΧΙ Η ΑΛΛΟΔΑΠΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΎ

      Διαγραφή
    2. ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ....ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο (ΜΕΓΑΣ) ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ...ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΑΡΚΑΔΙΟΣ ΣΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ (ΟΥΡΛΙΧ) ΤΟΝ ΓΟΤΘΟ ΑΛΑΡΙΧΟ.....ΠΩΣ ΚΑΤΕΣΦΑΞΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ...ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ!

      Διαγραφή
    3. ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ .... ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΤΣΗΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ;;;.....ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΛΛΟΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ;;;....ΟΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΣΙΟ ΣΟΥ ΜΑΘΑΝΕ;;;;...Ο ΘΕΟΔΩΣΙΟΣ ΕΚΑΝΕ [ ΕΥΤΥΧΩΣ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ] ΟΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ....ΟΜΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ... Ο ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΛΙ ΧΑΘΗΚΕ....ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΣΦΑΞΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ [ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ] , ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ [ ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ] ,ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ [ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ] , ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ [ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ] , ΟΙ ΟΥΝΟΙ [ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ], ΟΙ ΣΡΑΚΗΝΟΑΓΑΡΗΝΟΙ [ ΩΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ] ΟΙ ΦΡΑΓΚΙΑ ΩΣ [ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ''' ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ''] ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ [ΩΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ] ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ [ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ]

      Διαγραφή
  3. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΗ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΤΕ , ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΔΗΛΑΔΗ ,ΚΑΙ Η '''ΠΑΤΡΩΑ''' ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΗ
    Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος γράφει:
    α) «Τα ονόματα όλων σχεδόν των θεών ήρθαν στην Ελλάδα από την Αίγυπτο. Ξέρω από τις έρευνες που έκανα ότι ήρθαν απ' έξω και συγκεκριμένα από την Αίγυπτο, διότι τα ονόματα αυτά ήταν γνωστά στους Αιγυπτίους από τα βάθη των αιώνων..
    [Ο Ηρόδοτος δεν εννοεί βέβαια ότι τα ίδια τα ονόματα των θεών του Ελληνικού πανθέου ήρθαν από την Αίγυπτο (γνωρίζει τη διαφορά στις ονομασίες τους, π.χ. Άμμων και Ζευς), αλλά ότι οι Ελληνικοί θεοί προσδιορίστηκαν και η λατρεία τους εγκαθιδρύθηκε και καθορίστηκε με βάση τους Αιγυπτιακούς
    σχετικά με τις μυστικές τελετουργίες της Δήμητρας, τις οποίες οι Έλληνες αποκαλούν Θεσμοφόρια […] ήταν οι κόρες του Δαναού που έφεραν αυτή την τελετή από την Αίγυπτο και δίδαξαν τις Πελάσγιες γυναίκες πώς να την εκτελούν
    Μαρτυρία #3: Ηρόδοτος
    Επιπλέον, ο Έλληνας ιστορικός μας βεβαιώνει τα εξής για τις Διονυσιακές τελετές (τις θυσίες προς τιμήν του, το έθιμο της φαλλικής λιτανείας κ.λπ.)
    «Δεν θα παραδεχτώ ποτέ ότι οι παρόμοιες τελετές που οργανώνονται στην Ελλάδα και την Αίγυπτο είναι το αποτέλεσμα απλής σύμπτωσης - αν αλήθευε αυτό, οι τελετές μας θα είχαν Ελληνικό χαρακτήρα και δεν θα είχαν εισαχθεί πρόσφατα στην Ελλάδα. Ούτε θα δεχτώ ποτέ ότι οι Αιγύπτιοι πήραν από τους Έλληνες αυτό ή οποιοδήποτε άλλο έθιμό τους
    Όπως και ο Ηρόδοτος, την εισαγωγή θεοτήτων από την Αίγυπτο, επιβεβαιώνει και ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος αι. π.Χ.) για τον οποίο μάλιστα γνωρίζουμε πως βρίσκεται σε συμφωνία με τον «Εκαταίο τον Αβδηρίτη, που επισκέφτηκε την Αίγυπτο στις αρχές του τρίτου προ Χριστού αιώνα»
    Άρα, ο Διόδωρος αποδέχεται και επιβεβαιώνει μια μαρτυρία δύο αιώνες αρχαιότερη, σύμφωνα με την οποία
    «… από την Αίγυπτο πήραν όλες τις γνώσεις για τις οποίες θαυμάστηκαν από τους Έλληνες. Ο Ορφέας, για παράδειγμα, πήρε από την Αίγυπτο τις περισσότερες από τις μυστικές τελετουργίες, τις οργιαστικές τελετές που συνοδεύουν τις περιπλανήσεις του και τη μυθική παράδοση για τις εμπειρίες του στον Άδη. Γιατί η λατρεία του Όσιρι είναι ίδια μ’ εκείνη του Διονύσου, ενώ της Ίσιδος είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη της Δήμητρας και μόνο τα ονόματα έχουν αλλάξει
    Γνωστότατος είναι και ο τραγόμορφος θεός Πάνας που περιγράφεται με κέρατα, σώμα τριχωτό, κάτω άκρα τράγου και πόδια με σχιστή οπλή. Μάλιστα, ο Ηρόδοτος γράφει: «Στην Ελλάδα, ο Ηρακλής, ο Διόνυσος κι ο Πάνας θεωρούνται οι νεότεροι θεοί. Στην Αίγυπτο, αντίθετα, ο Πάνας είναι πολύ αρχαίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να στο πω λαϊκά είσαι ερευνητής της δεκάρες. Για ποιους Αιγυπτίους και πράσινα άλογα μας τσαμπουνάς. Μεγάλε Professor, για κούνα το κεφάλι σου μπας και κάνεις φραπέ. Άντε μας έχετε πρήξει με της μ@λ@κιες.

      Διαγραφή
    2. Ο Πλούταρχος έγραψε ολόκληρο έργο, Περι της του Ηροδότου κακοήθειας. Αυτά που λέει ο Ηρόδοτος δεν ισχύουν. Πάντα υπήρχε απο ανέκαθεν αμοιβαία ανταλλαγή σοφίας μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Μία ήταν η θρησκεία των αρχαίων, όλοι οι θεοί των εθνών οι ίδιοι θεοί. Μονο τα ονόματα άλλαζαν. Μόνο οι εβραιογενείς χριστιανοί και μουσουλμάνοι θεωρούν το δόγμα τους μοναδική αλήθεια. Στην αρχαία θρησκεία των εθνικών λαών δεν υπήρχε τέτοια ύβρις και ασέβεια προς το ιερό. Η ασέβεια και ο σκοταδισμός είναι των μεσαιωνικών χριστιανικών εγκεφάλων ιδίωμα

      Διαγραφή
  4. ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΣ '''Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΑΣ''' ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ [ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ]ΟΠΩΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ....ΑΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΡΑ ΜΗ ΡΩΜΙΟΣ .....ΕΠΕΙΔΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΕΙΤΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ [ ΤΟΥΡΚΟΚΡΗΤΙΚΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Η ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΛΠ ΚΛΠ ] ΕΙΤΕ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΕΙΤΕ ΟΒΡΙΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ [ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ]...ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΧΟΥΝ 2 ΚΟΙΝΑ.....ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΟΥΣ [ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 1900 ΕΤΩΝ ΚΑΙ [ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ] ΟΤΙ '''ΘΑΥΜΑΖΟΥΝ'' ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΣ....ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ....ΡΩΜΙΟΙ [ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ] ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ...ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΙΛΑΤΕ ΤΟΣΟ ΥΠΟΤΙΜΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ....ΑΡΑ ΠΟΘΕΝ ΒΑΣΤΑΤΕ;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ ΕΧΕΙΣ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΑΡΙΧΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥΣ ΤΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟ....ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΟΒΡΑΙΩΝ!

      Διαγραφή
    2. (Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά θέματα, τεύχος 44, σελίδα 56).
      ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Βιβλίον όγδοον, σελ. 274, εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑ.
      «Οι δε,καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών, κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες,παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τασαύτη ώστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας Ζώσιμος βεβαιοί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής»
      ...Είναι γνωστόν ότι ο Ζώσιμος δεν επαινεί συνήθως ειμή τους εθνικούς, τους δε χριστιανούς εν γένει πικρώς στηλιτεύει, ώστε ευλόγως εκ της αφηγήσεως αυτού δυνάμεθα να συμπεράνωμεν, ότι ο μεν γέρων Μουσώνιος και δύο αυτού υιοί είχον μείνει πιστοί εις το αρχαίον θρήσκευμα, ο δε τρίτος υιός, ο Αντίοχος, είχεν ασπασθή το νέον δόγμα. Πλην τούτου ο Ευνάπιος ιστορεί, ότι οι μοναχοί διηυκόλυναν πολύ την επιδρομήν του Αλαρίχου, βεβαιών επί λέξεως ότι «τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος, η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσα ασέβεια. Εκ τούτων πιθανόν υπελήφθη ότι ο Ρουφίνος [ ΡΟΥΦΙΝΟΣ (345-410) Ένας ακόμη εχθρός του Φωτός.] ,
      (ΣΧΟΛΙΟ ΣΕΛΕΥΚΟΥ:ΑΠ' ΤΟΝ ΡΟΥΦΙΝΟ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ)
      περί την εκτέλεσιν των προδοτικών αυτού βουλευμάτων, ωφελήθη προ πάντων από την κατά της ειδωλολατρείας αντιπάθειαν των χριστιανών, οίτινες, ευάριθμοι όντες εις την ενταύθα Ελλάδα και μέχρι των χρόνων τούτων βλέποντες τους εθνικούς ακωλύτως εκπληρούντας τα της λατρείας αυτών, ήσαν διατεθειμένοι να συμμαχήσωσι μετά των Γότθων ίνα καταφέρωσιν επί τέλους καιρίαν κατά των αντιπάλων πληγήν. Ήσαν δε οι Γότθοι αρειανοί μεν αλλ' ουδέν ήττον χριστιανοί και επιτήδειοι να συντελέσωσιν εις τον θρίαμβον των συμμάχων αυτών, ιδίως δια της των ιερών καταστροφής ....
      ...Όπωσδήποτε ο Αλάριχος, αναχωρήσας εκ Θράκης, προήλασε κατ' αρχάς εις την Μακεδονίαν και έπειτα εις την Θεσσαλίαν «πάντα καταστρεφόμενος τα εν μέσω. Περί τας αρχάς δε του 396 γενόμενος πλησίον των Θερμοπυλών, ανήγγειλε λάθρα την άφιξιν αυτού προς τε τον Αντίοχον, τον ανθύπατον, και προς τον Γερόντιον, τον προιστάμενον της εν Θερμοπύλαις φυλακής. Και εν τω άμα ο Γερόντιος, αναχωρήσας μετά των φυλάκων, αφήκεν ελευθέραν και ακώλυτον εις τους βαρβάρους την εις την Ελλάδα είσοδον.
      Οι δε,καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών, κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής,Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις,και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες, παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τασαύτη ώστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας Ζώσιμος βεβαιοί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής».
      http://filostratos.pblogs.gr/, http://alfeiospotamos.blogspot.gr

      Αναρτήθηκε απόΣείριοςστις1:39 μ.μ.

      Διαγραφή
    3. Η διήγηση του Γρηγορίου του Θεολόγου για τα βάσανα των Ορθοδόξων επί αρειανιστή Κωνσταντίου (337-361) και ειδωλολάτρη Ιουλιανού (361-363), είναι χαρακτηριστική:
      «Πάλιν όμως αναλαμβάνει πονηρά βασιλεία την διακυβέρνησιν της χώρας [ενν. τον Κωνστάντιο], και πάλιν το κακόν αναζή ... και λύκοι άγριοι ... σπαράσσουν την Εκκλησίαν [...] και βασιλεύς δίνει ελευθερίαν ενεργείας εις την ασέβειαν και νομοθετεί αντίθετα προς την ορθήν πίστιν [...] Ποίος θα ημπορούσε να διεκτραγωδήση επαξίως τα τότε δεινοπαθήματα, τας εξορίας, τας δημεύσεις των περιουσιών, τας ατιμώσεις, τας συγκεντρώσεις εις τας έρημους [...] Τα ακόμη χειρότερα αυτών, τας κακώσεις, τας θανατώσεις, τας διαπομπεύσεις επισκόπων, φιλοσόφων, ανδρών, γυναικών, γερόντων; [...] Πάλιν όμως ο μιαρός [ενν. τον Ιουλιανό] ... επιτίθεται εναντίον των αληθινών Χριστιανών και γίνεται πολύ φοβερώτερος από εκείνον [...] Θέλετε να υποκινήσω τα δάκρυα με την περιγραφήν των όσων εγίνοντο εις το θέατρον και μάλιστα εις το πιο ανεκτόν και καλλίτερον εις δεινοπαθήματα;»[42].
      Και βεβαίως, αδιάψευστος μάρτυρας για τις πράξεις του αρειανιστή προκατόχου του είναι και ο ίδιος ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός. Στην επιστολή του «προς τους Βοστρηνούς» γράφει:
      «Είχα τη γνώμη ότι οι αρχηγοί των Γαλιλαίων θα είχαν μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη σ' εμένα παρά στον προκάτοχο μου στη διοίκηση [προκάτοχός του ήταν ο αρειανιστής Κωνστάντιος Β΄, 337-361], γιατί επί βασιλείας του έτυχε πολλοί απ' αυτούς να εξοριστούν, να καταδιωχτούν και να φυλακιστούν και μάλιστα πολλές φορές να σφαγεί μεγάλος αριθμός απ' αυτούς τους λεγόμενους αιρετικούς, όπως στα Σαμόσατα, στην Κύζικο, στην Παφλαγονία, στη Βιθυνία, στη Γαλατία και σε πολλά άλλα μέρη, όπου ολόκληρες κωμοπόλεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν»[43].
      Οίδα Ουάλεντα βασιλέα χριστιανόν ονομαζόμενον και την ορθόδοξον πίστιν διώξαντα, Ζήνωνά τε και Αναστάσιον ...»[47].
      Ο Ουάλεντας ή Βάλης, (364-378) ήταν και αυτός αρειανιστής ο οποίος, σύμφωνα με τον Ιωάννη Αναστασίου:
      «Προστάτευε την ειδωλολατρία και ήθελε οι χριστιανοί υπήκοοί του ν’ αναγκαστούν ν’ ακολουθήσουν τον αρειανισμό που ο ίδιος υποστήριζε. Έτσι τα 13 χρόνια που κυβερνούσε ήταν για τους Ορθοδόξους εποχή τρόμου και καταπιέσεως και για την καταπίεση αυτή χρησιμοποιούσε και τους ειδωλολάτρες»[48].
      ΤΕΤΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ''ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ'' ΤΟΥ ΑΛΑΡΙΧΟΥ..... ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΙΤΕ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ....
      Η θρησκευτική βάση με την οποία ερμηνεύονται όλα τα γεγονότα που αφορούν τον Αλάριχο είναι αυθαίρετη. Οι Γότθοι ήταν κλασικοί βάρβαροι πλιατσικολόγοι. ΚΑΜΙΑ απολύτως θρησκευτικότητα δεν τους ενδιέφερε. Απόδειξη ότι, οι ΙΔΙΟΙ ήταν που ισοπέδωσαν το μέγιστο ειδωλολατρικό κέντρο, την Αθήνα, το 267 μ.Χ. όταν ήταν ακόμη ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ! Γιατί άραγε ως «καλοί» ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ δεν λυπήθηκαν τότε τους «αδελφούς» τους και τους έσφαξαν, μετατρέποντας την Αθήνα σε ερείπια;

      Διαγραφή
  5. ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ ΚΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ...ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΩΡΩΤΗΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ``ΚΡΑΤΑΜΕ`` ΕΜΕΙΣ...ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΗΤΑΝ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ...


    Γρηγόριος ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.



    Ιερώτατε Μητροπολίτα Ναυπλίου και Άργους και υπέρτιμοι, ευλαβέστατοι ιερείς, τιμιώτατοι κοτζαμπασίδες και χρήσιμοι προεστώτες της επαρχίας ταύτης και της νήσου Σπέτζης, χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού. [...] Αποφαινόμεθα συνοδικώς μετά των περί ημάς ιερωτάτων Αρχιερέων και υπερτίμων, των εν αγίω Πνεύματι αγαπητών ημών αδελφών και συλλειτουργών, ίνα η ρηθείσα Λασκαρίνα, αν μη, άμα το ακούσαι και ιδείν το παρόν ημών συνοδικόν γράμμα, τον Θεόν φοβηθείσα και την αιώνιον κόλασιν εν νω θεμένη, [...] και οι γιγνώσκοντες τους έχοντας και κρύπτοντας πράγματα ή άσπρα του αποθανόντος, [...] οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι· αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς· κληρονομήσειν την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, στένοντες είεν και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Θεού είη επ’ αυτούς, έχοντες και τας αράς πάντων των απ’ αιώνος αγίων και των οσίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων. Η δε ρηθείσα Λασκαρίνα προφανώς ελεγχομένη και τη πεισμονή αυτής εμμένουσα υπάρχοι και έξω της του Χριστού Εκκλησίας, μηδείς εκκλησιάσοι αυτήν, η αγιάσοι, η θυμιάσοι, η αντίδωρον αυτή διδώ, έως ποιήση ως γράφομεν και τότε συγχωρηθήσεται.



    αωκ (1820) εν μηνί Οκτωβρίω· ινδικτιώνος θ.



    Ο Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος.



    Ο Καισαρείας Μακάριος.
    Ο Νικαίας Μακάριος.
    Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
    Ο Τυρνάβου Ιωσήφ.
    Ο Κυζίκου Γρηγόριος.
    Ο Σίφνου Σαμουήλ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο σουλτανοσ αντεσρασε αμεσως......
    Κάλεσε τον Σεϊχουλισλάμη, δηλ. τον υπέρτατο θρησκευτικό αρχηγό όλου του Ισλάμ, και τον διέταξε να εκδώσει φετβά, δηλ. διακήρυξη, με την οποία να καλεί τους Μουσουλμάνους να εξαφανίσουν κάθε ίχνος χριστιανών από την Αυτοκρατορία ολόκληρη, που έτσι θα γινόταν αμιγώς ισλαμική. . Ο Σεϊχουλισλάμης αρνήθηκε να εκδώσει τον φετβά. Και ο σουλτάνος έγινε θηρίο εναντίον του:
    1. Ο Πατριάρχης ήταν συγχρόνως και εθνάρχης [Μιλλιετ Μπασι] δηλαδη υπευθυνος για τις ενεργειεσ του ποιμνιου του και συνεπώς η σωφροσύνη και η σύνεση προείχαν του αυθορμητισμού (π.χ. Παπαφλέσσας). Επιβαλλόταν λοιπόν αναγκαστικά μια μετριοπαθής πολιτική για την ασφαλεια και ζωη πρωτα απο ολα του ιδιου του Ποιμνιου
    2. Το αποτέλεσμα των πιθανών αστοχιών ή λαθών του, θα είχαν αιματηρή επίπτωση στον λαό της Κωνσταντινούπολης και σε ολόκληρο το Γένος [ οπωσ και εγινε μετα τον θανατο του με 10000 νεκρους Κωνσταντινοπολιτες Σμυρνιους Εφεσιους και Αιβαλιωτες Ελληνες ως αντιποινα για την κυρηξη της επαναστασης.....
    3. Υπήρχε η πικρή εμπειρία τού αποτυχημένου κινήματος τού 1770 με την επακολουθήσασα σφαγή τών Ελλήνων, γεγονότα που καθιστούσαν τη στάση τού Πατριάρχη ιδιαιτέρως επιφυλακτική.Ο Πατριαρχησ καταγοτανε απο τη Δημητσανα του Μωρια και εζησε στο πετσι του την Αλβανοκρατια που ακολουθησε στο Μωρια [ με χιλιαδες σκλαβους στην Αλγερια και τους Τουρκους της Ρουμελης]
    4. Η μυστική προετοιμασία του Αγώνα, επέβαλε μια στάση εξευμενισμού μάλλον του Τουρκικού θηρίου, παρά πρόκλησης
    5. Ο αφορισμός του αγώνα από τον Πατριάρχη, απομάκρυνε την υποψία της συμμετοχής του Γένους στην εξέγερση των Παραδουνάβιων ηγεμονιών, και αποσόβησε τη σφαγή (Θ. Ζήσης,).Ετσι ωστε να μην συνδεθει ο ξεσηκωμος στις παραδουναβιες Ηγεμονιες ωσ Ελληνικος [αλλα ως τοπικη εξερσεση ντοπιων Ρουμανων ] .Ηταν δηλαδη και θεμα στρατηγικης για να επιτυχει η επανασταση
    7. Από την αλληλογραφία του Φιλικού Π. Σέκερη, πληροφορούμαστε ότι ο Γρηγόριος συνεργαζόταν με την Εταιρία, αν και δεν είχε ορκισθεί (Τ. Γριτσόπουλος Γρηγόριος ο Ε΄ ΘΗΕ τ. 4, 1964, στ. 739).Αν ηταν εναντιον θα ειχε ειδοποιησει του Τουρκουσ απο την πρωτη στιγμη και δεν θα περιμενε να του ζητησουν να την αφορισει υπο την απειλη κυρηξεωσ ιερου πολεμου
    8. Είχε μάλιστα μεταξύ τών Φιλικών, και το συνθηματικό προσωνύμιο: «παλαιότερος». Υπήρχε επίσης το λεγόμενο «κιβώτιο του ελέους», με σκοπό να συγκεντρώνει χρήματα για τον Αγώνα του Έθνους, κατά τη μαρτυρία τού Ι. Φιλήμονα (Τ. Γριτσόπουλος
    9. Τα ίδια παραδέχονται ο Α. Παπάς σε σχετική επιστολή του και ο Α. Λασκαράτος σε επιστολή του, το 1872, προς τον Α. Βαλαωρίτη, στην οποία προβάλλει το ακούσιο της πατριαρχικής ενέργειας και την πρόθεση διαφύλαξης της ζωής των πολιτών.
    10. Άλλωστε, η θυσία τού Πατριάρχη, και η κατηγορία τών Τούρκων ότι δρούσε κρυφά υπέρ τής Επανάστασης, δεν ήταν δυνατόν να παραθεωρηθούν (Τ. Γριτσόπουλος, Γρηγόριος Ε΄ «Μνημόσυνη», Σ΄ 1976 – 1977, σ. 299 – 332).
    Πολυ περισσοτερο μισητοι απο τους τουρκουσ οι Εβραιοι λογωτησ κακομεταχειρησης του πτωματος του Παλαιων Πατρων Γερμανου στην Πολη [ M.Raybayd].Σχεδον ολοι εξοντωθηκαν.
    Όμως τους πρόλαβαν άλλοι! Ο μητροπολήτης Δερκών Γρηγόριος πρότεινε παραπείθοντας τον Σουλτάνο να πάει ο Πατριάρχης στην Πελοπόννησο να τεθεί επί κεφαλής της Επαναστάσεως!
    Ο Γρηγόριος απάντησε. Και εγώ σαν κεφαλή του Έθνους και εσείς σαν Σύνοδος οφείλουμε να μείνουμε εδώ κι να αποθάνωμε για την κοινή σωτηρία. Ο θάνατός μας θα δώσει δικαίωμα στην Χριστιανοσύνη να υπερασπιστεί το έθνος μας. Αν πάμε να ενθαρρύνουμε την Επανάσταση θα δώσουμε το δικαίωμα στον Σουλτάνο να εξολοθρεύσει όλο το έθνος μας όπως ήδη απεφάσισε. (Βλέπε Σπηλιάδου, Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επαναστάσεως παρά Αγγελοπούλου, Τα κατά Πατριάρχην Γρηγόριον Ε΄, σελ. 169).
    Ο αφορισμένος Αλέξανδρος Υψηλάντης έγραφε στους Σουλιώτες: «Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προκήρυξη" του Σουλτάνου (YAFTA), "ο δόλιος Ρωμηός Πατριάρχης, καίτοι κατά το παρελθόν είχε δώσει πλαστά δείγματα αφοσιώσεως, όμως κατά την περίπτωσιν ταύτην, μη δυνάμενος να αγνοή την συνωμοσίαν της επαναστάσεως του έθνους του [...] γνωρίζων δε ο ίδιος και υποχρεωμένος να γνωστοποιήση και εις όσους το ηγνόουν, ότι επρόκειτο περί επιχειρήσεως ματαίας, ήτις ουδέποτε θά επετύγχανε [...], όμως ένεκα της εμφύτου διαφθοράς της καρδίας του, ου μόνον δεν ειδοποίησε, ουδέ επετίμησε τους αφελείς [...], αλλά, κατά τα φαινόμενα, αυτός ο ίδιος, όπισθεν των παρασκηνίων, έδρα κρυφίως, ως αρχηγός της επαναστάσεως.…
    Θα ερωτήσει, βέβαια, κανείς: και ο περιβόητος αφορισμός του κινήματος Υψηλάντου-Σούτσου; Δεν είναι σαφής αντίδραση του Γρηγορίου; Ετσι, άλλωστε, ερμηνεύεται ως σήμερα από την αρνητική κριτική. Μπορεί όμως να "έρμηνευθεί" ο αφορισμός χωρίς να ληφθεί υπόψη το κλίμα, μέσα στο οποίο έγινε; Καί ποιο ήταν το κλίμα αυτό; -΄Εκρηξη της οργής του Σουλτάνου (απόλυτου κυρίου πάνω σε κάθε υπήκοο)- ΄Αμεσος κίνδυνος γενικής σφαγής των Ρωμηων (ομολογία εκθέσεων τών Ξένων της Κων/πόλεως (c)) Απερίγραπτες θηριωδίες, πού προοιώνιζαν τη συνέχεια-Παύση από τον Σουλτάνο δύο Μ. Βεζίρηδων, με την κατηγορία της επιεικούς στάσεως έναντι των Ρωμηών -Απαγχονισμός του Σεϊχουλισλάμη (Θρησκευτικού αρχηγού), κατηγορουμένου για απείθεια (δεν εξέδωσε φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμηών Εκτελέσεις Φαναριωτών (Μουζούρηδων και Μητροπολιτών) κ.λπ.
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΑΡΙΧΟ...ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ..ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ ΩΣ ΑΡΕΙΑΝΟΙ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ΤΗΝ ΚΑΝΑΝΕ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΩΣ ΕΙΔΟΛΟΛΑΤΡΕΣ..ΑΡΑ ΚΑΜΑΙ ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥΣ...ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ...ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΤΡΑΦΗΚΑΝΕ ΜΕΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ....ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥΣ.....ΒΡΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΩΓΜΟ ΡΗΞΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ...
    ΤΑ '''ΠΛΗΘΗ'' ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΛΟΓΗΡΩΝ ΗΤΑΝ ΑΡΕΙΑΝΟΙ...ΜΙΑ ΑΙΡΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΚΙΝΗΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ....
    Αδιάψευστος μάρτυρας για τις πράξεις του αρειανιστή προκατόχου του είναι ο ίδιος ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ιουλιανός. Στην επιστολή του «προς τους Βοστρηνούς» γράφει:
    «Είχα τη γνώμη ότι οι αρχηγοί των Γαλιλαίων θα είχαν μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη σ' εμένα παρά στον προκάτοχο μου στη διοίκηση, γιατί επί βασιλείας του έτυχε πολλοί απ' αυτούς να εξοριστούν, να καταδιωχτούν και να φυλακιστούν και μάλιστα πολλές φορές να σφαγεί μεγάλος αριθμός απ' αυτούς τους λεγόμενους αιρετικούς, όπως στα Σαμόσατα, στην Κύζικο, στην Παφλαγονία, στη Βιθυνία, στη Γαλατία και σε πολλά άλλα μέρη, όπου ολόκληρες κωμοπόλεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν»ΑΡΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΑΡΕΙΑΝΟΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΑ ΕΙΧΑΝΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΙΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ....ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΚΟΜΟΠΟΛΕΙΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝΕ
    ΕΠΙΣΗΣ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ
    Τις ίδιες διώξεις επανέλαβε αργότερα και ο Βάλης, ο οποίος «προστάτευε την ειδωλολατρία και ήθελε οι χριστιανοί υπήκοοί του ν' αναγκαστούν ν' ακολουθήσουν τον αρειανισμό που ο ίδιος υποστήριζε. Έτσι τα 13 χρόνια που κυβερνούσε ήταν για τους Ορθοδόξους εποχή ΤΡΟΜΟΥ και καταπιέσεως και για την καταπίεση αυτή χρησιμοποιούσε και τους ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ»
    ΑΡΑ ΑΥΤΟΙ Η '''ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ'' ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΩΞΑΝ....
    (253 - 260) λεηλάτησαν ακώλυτα τις βόρειες περιοχές μέχρι την Θεσσαλονίκη την οποία πολιόρκησαν. Οι ελληνικές πόλεις δεν προσδοκούσαν καμιά βοήθεια από την Ρώμη γι’ αυτό και συγκρότησαν κοινή στρατιά με την οποία κατέλαβαν τις Θερμοπύλες και ταυτόχρονα επισκεύασαν τα τείχη των Αθηνών και έβαλαν τείχος στον Ισθμό. Οι Γότθοι μη καταφέρνοντας να εκπορθήσουν την Θεσσαλονίκη παράτησαν την πορεία προς την κυρίως Ελλάδα υποχωρώντας προς τις περιοχές τους απαγάγοντας πλήθη αιχμαλώτων και άφθονη λεία
    ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ.....ΑΦΗΣΤΕ ΑΡΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΕΛΛΗΝΕΣ ειμαστε ΟΛΟΙ ασχετα που πιστευουμε. Πρεπει να ξεχασουμε τι εγινε μεταξυ μας τοτε. ΤΩΡΑ τι γινεται αν δεν μονιασουμε ...ΘΑ ΚΛΑΙΜΕ ΠΑΛΙ-KLWNWTIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΗΡΑΝ ΟΝΟΜΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝ ΕΘΝΙΚΟΥ ... ΕΥΔΑΙΜΟΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΓΟΤΑΝΕ...ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΕΥ ΕΦΥΓΕ....ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ...ΚΑΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΗΓΗ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ 10ο ΑΙΩΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διάβασες ΠληΘωνα;; Τι μας λέει άραγε στα βιβλία του;; Μήπως για την φυσική συνέχιση του ελληνισμού; Διάβασες την προσευχή του;; Ας μην πάψω Ω ΜακαρεςΘεοί να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη για όλα τα αγαθά που από εσάς λαμβάνω,,,,,,,,14αιώνα!! Ποιο πίσω;;;υπάρχουμε υπάρχουν και πηγές!! Ευτυχώς και υπάρχει η Δελφική Αδελφότητα!! Όσων και αν προσπάθησαν να εξαφανίσουν τις πηγές δεν τα κατάφεραν!!! Υπάρχει βιβλιογραφία καλέ μου ΟΠΑΔΕ της αλλοδαπής θρησκείας!!!

      Διαγραφή
  10. πρωτον δεν ειμαι οπαδος...οι οπαδοι ως γνωστον ειναι φανατισμενοι με την '''ιδεολογια τους '''' και μισουν τους αλλοδοξους-αλοθρησκους...εγω δεν μισω κανενα εξαιτιας της πιστης του...απλα εγραψα κατι για τον ευδαιμονογιαννη...που δεν αναφερεται απο καποια πηγη ως ''ειδολολατρης'' πραγμα το οποιο υπαινισεστε....εκανα μια διορθωση δηλαδη..εσεις μου απαντησατε για πραγματα που δεν ανεφερα καν....οσο για το αλλοδαποι που λες.... σας εχουν απαντησει αλλου για το απο που ηρθαν οι αρχαιοι θεοι [Αιγυπτο ] οπως και οι μεταγενεστεροι θεοι οπως ο μιθρας ο σαραπης και ο πανας της αλεξανδρινης εποχης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Διάβασες ΠληΘωνα;; Τι μας λέει άραγε στα βιβλία του;; Μήπως για την φυσική συνέχιση του ελληνισμού;
    O ΠΛΥΘΩΝΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ''ΣΥΝΕΧΕΙΑ'' ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ...ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΥΘΩΝΑ....Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥΣ Ο ΕΛΙΣΑΙΟΣ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ...ΤΥΧΑΙΟ;;;..ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πάντα υπήρχε αντίσταση κατά των ανόμων ρωμαίων χριστιανών. Όλοι αυτοί που δεν δέχονταν τους διωγμούς, τις σφαγές, την απάνθρωπη ρωμαϊκή εξουσία και την καταπίεση του τρισχειρώτερου των τούρκων ρωμαιοβυζαντινού κράτους γίνονταν ληστές. Οι κλέφτες της τουρκοκρατίας είναι η συνέχεια των ελλήνων ληστών της εποχής του ρωμιοβυζαντίου. Στα κλέφτηκα τραγούδια ελάχιστες είναι οι παρουσίες χριαστιανικών όντων. Κυριαρχούν διάλογοι αρχαίων θεών όπως ο Ήλιος, ο Όλυμπος, ο Κίσαβος, οι ποταμοί, τα δέντρα, τα πουλιά (όπως στην αρχαία ποίηση) και γενικά οι ανώνυμοι πλέον λόγω διωγμών και αμορφωσιάς εγχώριοι θεοί του τόπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι λες μωρε;;;...οολουμπος δεν αναφερεται ως κατι '''θεικο''' απλα ναφερεται ως ενα παμυψηλο βουνο που συνεβησαν δια φορα κλεφτικα γεγονοτα της εποχης....επισης στα δημοτικα τραγουδια της εποχης οπως υπαρχει ο ολυμπος , υπαρχει και η λιακουρα η καλιακουδα και η πινδος;;;,,μηπως και αυτα δειχνουν επιβιωση μιας καποιας '''αρχαιας θρησκειας'';; η μηπως η καλιακουδα ηταν και αυτη '''αρχαιος θεος''''..ας ερμηνευουμε τα γεγοτα οπως βολευει την ιδεολογια μας...αυτα που αναφερεις [ πρει διαλογων πουλιων ποταμιων κλπ ] απλα δειχνουν οτι ειμαστε λαος με παρομοια ιδιοσυγρασια με των αρχαιων προγονων μας....ιδιος λαος αλλη θρησκεια...ας μην λεμε οτι θελουμε....ενα σωρο αλλα δημοτικα μιλανε για τον χριστο και την παναγια τον αι γιωργη τους αγιους τοπους κλπ κλπ κλπ..συμπερασμα ..ειμαστε ο ιδιος λαος ,με αλλη θρησκεια....

    Στα κλέφτηκα τραγούδια ελάχιστες είναι οι παρουσίες χριαστιανικών όντων
    ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΛΕΦΤΙΚΑ ΘΑ ΔΕΙ ΟΤΙ ΔΕ ΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑ....
    ΜΑΛΙΣΤΑ Ο ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ ΠΗΓΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΑΛΗΚΑΡΟ ΤΟΥ....ΕΠΙΣΗΣ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΑ 1821 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΓΑΝΕ ''ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ , Η ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ'''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΚΑΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΦΙΚΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ
    ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ ΤΟΥ ΔΑΥΗΔ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
    ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΥΣ
    ΖΕΥΣ ΣΩΤΗΡ ΝΙΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html