η Άρτεμης στοχεύει...
Πόσες φορές ακόμη πρέπει να την πατήσεις αλήθεια για να μάθεις το μάθημα;
Σου τάζουν επί χιλιάδες χρόνια, πότε με το μαστίγιο, τη φωτιά και το τσεκούρι... πότε με την απειλή και το στανιό... πότε με παραμύθια και γλυκανάλατες σοφίες... πως κάποιος θα έρθει να
σε σώσει... από κάτι...
Και με την ίδια απλή και φτηνή μέθοδο σε παραπλανούν, σε εξαπατούν, σε μειώνουν, σε εξευτελίζουν και σε πετάνε στο τέλος στον κάλαθο ανακύκλωσης σα στυμμένη λεμονόκουπα...
Με ψίχουλα αλήθειας σε κρατάνε σκλάβο... και με μυριάδες ψέματα και υποσυνείδητες φοβέρες νεκρώνουν το θείο σπινθήρα εντός σου... και από θεϊκό πλάσμα, από βασιλιά κι αφέντη, σε καταντούν φτωχούλη και ζητιάνο μέσα στον ίδιο σου τον Οίκο...
Φωνάζεις πως είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ μα ακόμη από τη μύτη σε σέρνουν!
Σου τάζουν και τους πιστεύεις, αντί να σηκωθείς, να χτίσεις και να προστατέψεις όλα όσα σου ανήκουν! Αντί να γκρεμίσεις το ψέμα που έχτισαν γύρω σου, προτιμάς να μένεις ακόλουθος του κάθε "σωτήρα"...
Πιστεύεις και παθιάζεσαι... και φουντώνεις το θράσσος και την αλλαζονεία αυτών που δυνάμεις δεν έχουν να σώσουν ούτε τον εαυτό τους...
Τρέχεις ξοπίσω τους να στηρίξεις τον "άγιο" αγώνα τους... τους ανοίγεις δρόμο να περάσουν... χαίρεσαι που συμμετέχεις και λες Επιτέλους! ήρθε "κάποιος" να μας σώσει... Ας μνημονεύσουμε τα ανδραγαθήματα τους...
Αχ πόσο σε λυπάμαι... πόσο μάταια τρέχεις και σπαταλιέσαι... αλλά και δεν μπορώ να σε προστατέψω... πρέπει να μάθεις, να νιώσεις για να πειστείς μόνος σου, πως σε λάθος στόχο, άτομο και ομάδες χάρισες την Πίστη σου...
Δεν είναι όλοι "Φίλοι" σου όσοι έτσι αυτοαποκαλούνται... είναι και ΦίΔια... ανάμεσα τους που ξέρουν να προσποιούνται... και θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό σαν μάθεις πως και ετούτος ο Σωτήρας που τον πίστεψες... που του απόθεσες τις ελπίδες για την πατρίδα, για τη ζωή και το μέλλον σου... σε είχε εξ αρχής πουλήσει... και χέρι-χέρι με τους δυνάστες σου μυστικά εργάζεται... και από εκείνους πληρώνεται... Και το μόνο που κάνει καλά είναι να συγκεντρώνει σε νέα στρούγγα όσους είχαν απομείνει να συλλογάνται ελεύθερα κι ελληνικά...
Λυπάμαι που θα στο πω... Μα δεν ήρθε ακόμη η ώρα για να χτίσεις...
γιατί δε γκρέμισες ακόμη... γιατί δεν τόλμησες να πάρεις το τσεκούρι και να γκρεμίσεις κάθετι ψεύτικο... Γιατί δειλιάζεις... μπροστά σε κάθε τι που στα μάτια σου ίσως έχει ακόμη κάποιαν αξία...
Σου λείπει το θάρρος...
Και δίχως θάρρος καμιάν ελευθερία δεν κερδίζεται... και προ πάντων ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ!
Και δε μιλώ μόνον για τις θρησκείες, τα κόμματα και τις πολιτικές...
δε μιλώ μόνον για τις διδασκαλίες και τις αγγελικές αγκαλίτσες που σου έμαθαν οι "νεοεποχίτες"...
Σου μιλώ για ΟΛΑ, γιατί όλα με την ίδια απλή λογική είναι χτισμένα.
Κάθεσαι και διαβάΖΕις με τις Ώρες παπα...ρούνες και μεταξωτές φαντασιώσεις του κάθ' ενός, αντί να διαβαίνεις ΕΝΤΟΣ σου και να γνωρίσεις ποιος αληθινά ΕΙΣΑΙ. Υπογράφεις δεξιά κι αριστερά και συνάπτεις "φιλίες"... χαρούμενος πως κι εσύ τώρα ανήκεις κάπου... σε μια "ομάδα"... σε ένα... "σκοπό"...
Μου οργίζεσαι για τις δασείες και τις περισπωμένες που σου έκλεψαν... και αρχίζεις να γράφεις με κεφαλαία... λες και αυτό θα σε κάνει πιο... έλληνα... Γιατί δεν έμαθες πως ο Έλληνας με την ψυχή και το νου μετριέται και όχι με τον "τόνο"...
Η ΨΥΧΗ κάνει τον Έλληνα και όχι τα σημάδια που έμαθες να χρησιμοποιείς για γλώσσα...
Αλήθεια δεν πρόσεξες πως ο "σωτήρας" σου τον Τοξότη τον έχει μελετήσει και σου αραδιάζει αλήθειες, έρευνες και υποψίες σαν δικές του "αλήθειες"; Δεν πρόσεξες πως και στη γιορτή σε σχόλιο μου εκτεταμένα αναφέρθηκε... "στρογγυλεύοντας" πως "ΝΑΙ! εσύ! εσύ ο Έλληνας είσαι το κάτι άλλο;"... κι εσύ χειροκρόταγες και ζητωκραύγαζες... Δεν ένιωσες πως πάλι σε χειραγωγούν; Δε σου φάνηκαν περίεργα όλα αυτά; Δεν πρόσεξες πως ξεπατήκωσε όλες τις ελεύθερες αδογμάτιστες αξίες που κυκλοφορούν και τις προσφέρει σαν ανάμεικτη σαλάτα "λίγο απ' όλα";
Όχι ΔΕΝ έχει σωτήρες. Ποτέ δεν θα έχει. Ποτέ δεν είχε.
Πρόσεξε απλά αυτόν που θα ψηφίσεις να έχει συνείδηση και αξιοπρέπεια...~
Κι από την άλλη...
Αποστηθίζεις κατεβατά ολόκληρα από πληροφορίες και τις ψάλλεις σαν ευαγγέλιο... αναφέροντας τρανά ονόματα για να νιώσεις πως θα αποκτήσεις κι εσύ κάτι από τη λάμψη τους... απλώς επειδή τους μιμίσαι...
Σου μιλάει ο τάδε και ο δείνα "άβαταρ", "γαλαξιακός", "ολύμπιος", κρύος ή ζεστός...
δια στόματος τρίτου κι ανοίγεις την ψυχή σου στη λεηλασία...
Φοβού... τους ΔΑ~ναούς... που τάχα δώρα σου χαρίζουν... ενώ απλά σε ξεμυαλίζουν...
σε παρασύρουν και σε απομακρύνουν από το στόχο σου...
Αχ ... αν και σήμερα δεν κατάφερες να ανοίξεις τα μάτια σου, αν δεν κατάφερες να ζεύξεις το Νου με την Καρδιά σου... η χρυσή εποχή που ονειρεύεσαι... θα αργήσει πολύ να γίνει πράξη...
Επειδή εσύ δεν τη δημιουργείς ~ δε συμμετέχεις... απλά χαρίζεις τις δυνάμεις σου...
Κι αυτό γιατί κανένας δε βρέθηκε να σου πει πως Ναι- η Αγάπη είναι η μέγιστη δύναμη... αλλά και αυτή με ΔΙΑΚΡΙΣΗ θα πρέπει να την προσφέρεις... γιατί αυτή σου την αρετή Άνθρωπε την παγιδεύουν για να δημιουργούν τους δικούς τους εφιάλτες...
ΤΟ ΚΑΚΟ δεν μετουσιώνεται! Το κακό δεν "νιώθει" αγάπη... την εκμεταλλεύεται μόνο μέσα από εσένα... σαν δύναμη-σαν ενέργεια, για να προοδεύει... και να σε πνίγει τελικά...
Μην τη σπαταλάς. Ξερίζωσε το... Συγχώρεσε εντός σου, μα βγάλε το από τη ζωή σου!
Άρχισε να ανακαλύπτεις τη διαίσθηση σου ξανά και αμέσως θα καταλάβεις ποιοι αξίζουν την αγάπη σου και ποιοι όχι... Ποιοί στην αντιγυρίΖουν πολλαπλάσια και ποιοι απλά στην κλέβουν...
...αγάπη είναι κάθε σου βλέμμα, κάθε σου προτίμηση, κάθε στιγμή του χρόνου σου που τον αφιερώνεις σε κάποιον ή κάτι...
... αγάπη είναι η έγνοια σου, η σκέψη σου, η συνείδηση σου που τη διοχετεύεις σε κάποιον ή κάτι...
...αγάπη είναι η ψυχή που βάζεις στο κάθε τι που δημιουργείς και προσφέρεις...
Μάθε να διακρίνεις λοιπόν... που τη χαρίζεις... και μην πουλιέσαι.
γιατί "τα διαμάντια δεν πρέπει να τα πετάς στα γουρούνια"...
συνεχίζεται..
http://vickytoxotis.blogspot.com/2014/03/blog-post_3.html#ixzz2xdhIGspv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html