Λούνα παρκ

 

Ο Χρήστος Κορτζίδης έχει καταγραφεί ως είδωλο της Αυτοδιοίκησης. Πώς; Με το στυλ του. Είναι στυλίστας της διαμαρτυρίας. Αστέρι του ακτιβισμού. Και έχει χειριστεί με επιτυχία μια μέθοδο που συγκινεί: την απεργία πείνας.
Γιατί έκανε απεργία πείνας ο σημερινός δήμαρχος Ελληνικού - Αργυρούπολης; Τη μια φορά για να απελευθερωθεί από ιδιωτικές χρήσεις η παραλία Ελληνικού, το τμήμα γύρω από τον Αγιο Κοσμά. Την άλλη, για να μη συγχωνευθεί ο Δήμος Ελληνικού με την Αργυρούπολη. Μάλιστα, η απεργία εκείνη κράτησε 60 μέρες – ο κ. Κορτζίδης προφανώς τη σταμάτησε επειδή ο Ιρλανδός Μπόμπι Σαντς πέθανε στις 66.
Την υπόθεση της παραλίας την
κέρδισε, αλλά δεν σημαίνει ότι έγινε παράδεισος για λουομένους – ακόμα υπάρχουν αυθαίρετα, σφραγισμένοι χώροι και πολλή αφροντισιά γύρω από τον Αγιο Κοσμά. Τη δεύτερη δεν την κέρδισε, αλλά χάρη στις κινητοποιήσεις έγινε δήμαρχος στον καλλικρατικό δήμο, την ένωση του οποίου πολέμησε. «Πα μαλ» που θα ’λεγε κι ένας Γάλλος.
Ο κ. Κορτζίδης είναι ευφάνταστος και μαξιμαλιστής όταν χρησιμοποιεί συνθήματα. Αρνήθηκε τον «Καλλικράτη» διεκδικώντας «δήμους για τον λαό, όχι για το ΔΝΤ», είχε μάλιστα δεθεί και με αλυσίδες σε κάτι κάγκελα. Διεκδίκησε, φυσικά, «γενναία αύξηση των πόρων» τους οποίους διαχειρίζονται οι δήμοι. Και ασφαλώς είναι από τους πρώτους που διεκδικούν το Ελληνικό να μείνει πάρκο – με αποτέλεσμα, όλο αυτό το διάστημα να είναι απλώς ένας αναξιοποίητος χώρος. Φύτεψε όμως κάτι δεντράκια, γιατί νοιάζεται για το κοινό καλό, για την «προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, των οικοσυστημάτων των ακτών, του τοπίου και των αρχαιοτήτων...».
Πόσο εύκολα είναι τα λόγια... Προχθές, όμως, στα όρια του συγκεκριμένου δήμου σκοτώθηκε ένα παιδάκι κι ένα άλλο τραυματίστηκε σοβαρά. Επαιζαν σε ένα λούνα παρκ για το οποίο ο δήμος λέει ότι λειτουργούσε αυθαίρετα, χωρίς άδεια εγκατάστασης, ωστόσο εν γνώσει των υπηρεσιών των δημοτικών Αρχών, οι οποίες ούτε έλεγχο έκαναν ούτε έστειλαν την Αστυνομία να αποκαταστήσει την τάξη.
Ο δήμαρχος, χθες, δεν βγήκε να πει λέξη. Καλά έκανε. Η πολιτική δεν είναι διαχείριση της ευτυχίας. Κάθε άλλο. Είναι διαχείριση προβλημάτων. Και προϋποθέτει ευθύνη. Προφανώς, δεν υπονοώ ότι ο δήμαρχος είναι υπεύθυνος για το τραγικό συμβάν. Αλλά είναι ο πολιτικός προϊστάμενος μιας Αρχής που δεν μπόρεσε να επιβάλει τη στοιχειώδη νομιμότητα σε κάτι τόσο οφθαλμοφανώς στραβό.
Πώς δικαιούται να διεκδικεί τα πάντα ένας πολιτικός που του διαφεύγουν τα ελάχιστα;
Λυπάμαι πολύ, αλλά ακριβώς αυτό είναι ο λαϊκισμός: να τάζεις διάφορα ανέφικτα ευχάριστα, αλλά να αδυνατείς να αντιμετωπίσεις τα μικρά καθημερινά στενάχωρα μην και γίνεις δυσάρεστος. Κρίμα μόνο για την τόσο οδυνηρή προσγείωση στην πραγματικότητα. 
Ηλίας Κανέλλης-ΤΑ ΝΕΑ