Ψηφίστε, εκλέξτε, τελειώσατε

 

Αυτοαναιρείται ο οποιοσδήποτε υποστηρίζει ότι ζούμε κάτω από μια χούντα και μία κατοχή και την ίδια στιγμή πιστεύει ότι η ψήφος του θα τον σώσει. Αυτοαναιρείται όποιος βροντοφωνάζει ότι αυτή η δημοκρατία είναι τραβεστί και από την άλλη ετοιμάζεται να στηθεί μπροστά από την κάλπη για να συμμετέχει σε αυτή την τραβεστί δημοκρατία. Εκτός κι αν έχει καταλάβει επιτέλους ότι η χουντοκρατία που τον κυβερνά είναι αποτέλεσμα της συμμετοχής του ίδιου σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν από το 2009 και έχει πάρει διαμαρτυρημένα γραμμάτια ότι μετά τις εκλογές ο δικός του κώλος θα σωθεί.
Όλα άλλαξαν στην Ελλάδα εκτός από τον τρόπο που θα σε βάλει η δήθεν δημοκρατία να την ξαναστηρίξεις. Ο τρόπος της εκλογής των εκπροσώπων σου δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Αντιθέτως, όσο πιστεύεις ότι μέσω εκλογών θα αλλάξουν τα πράγματα, τόσο τα ανδρείκελα που πολιτεύονται θα κάνουν τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις ακόμα πιο σφιχτές προς όφελος της ολιγαρχικής δημοκρατίας που στήνουν.
Ασκείς το εκλογικό σου δικαίωμα την στιγμή που κεντροαριστεροί και δεξιοί είναι έτοιμοι να σου μειώσουν τους εκπροσώπους στην βουλή στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ειδικά αυτές οι ευρωεκλογές δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα πείραμα για να αποδείξουν στα αφεντικά τους ότι όχι μόνο δεν κατάλαβες τι σού έχουν κάνει μέχρι σήμερα αλλά το ζητάει ο οργανισμός σου να πάθεις και χειρότερα. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε τόσο η Ελιά, όσο και το Ποτάμι σου πετάνε τάχα γενναία ότι αν δεν του δώσεις το ποσοστό που θα τους θεμελιώσει την επόμενη ημέρα των εκλογών τότε θα αποχωρήσουν.
Ό,τι θέλουν σε κάνουν. Ξέρουν ότι ο μόνος τους εχθρός αυτή την στιγμή δεν είναι ούτε οι μαντρωμένες διαδηλώσεις, ούτε οι μαντρωμένες σκέψεις. Γι’ αυτές είναι σίγουροι ότι μπορούν να τις κουμαντάρουν μια χαρά. Αυτό που δεν μπορούν να κουμαντάρουν είναι να τους γυρίσεις την πλάτη μια και καλή και μέσω της σιωπής σου και της «επανάστασης του καναπέ» όπως την αποκαλούν, να το πάρουν χαμπάρι ότι σε αυτό το έγκλημα με περιτύλιγμα την δημοκρατία δεν συμμετέχεις. Και όσο δεν συμμετέχεις εσύ, τόσο το γήπεδο που παίζουν μπάλα θα αρχίζει να αραιώνει από παίκτες, από χορηγούς και από θεατές.
Έχουν ρίξει στην αρένα από κομμώτριες μέχρι αστροφυσικούς. Από διανοούμενους μέχρι κοριτσάκια που το όνειρό τους είναι να γίνουν Μενεγάκη. Θεωρούν ότι αν βάλουν υποψήφιο τον άνθρωπο με τα πέντε δοκτορά να σε κυβερνήσει ή την κυράτσα της διπλανής πόρτας να μαζέψει 1,000 ψήφους για το μαντρί από το οποίο τα «παίρνει», θα φέρουν την πολιτική στα δικά σου μέτρα. Έτσι σε μετρά ακόμη η δημοκρατία τους. Ίσο με την κυράτσα και κάτω από τον πεντάστερο κουλτουριάρη. Αυτό σημαίνει ότι είσαι μετά από 5 χρόνια ειρηνικού πολέμου ο παντελώς αόρατος πολίτης. Ούτε σε έμαθαν, ούτε σε ξέρουν και ούτε θέλουν να σε ξέρουν. Αυτό που θέλουν είναι να σε στήσουν στην ουρά του συσσιτίου της κάλπης ασκώντας την υποχρέωση που έχεις: Να συμμετέχεις στο έγκλημα.
Έχουν πάρει τα μηνύματα από τις τελευταίες αναμετρήσεις ότι η ψαλίδα δεν ανοίγει ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα, αλλά ανάμεσα σε αυτούς που νομίζουν ότι η ψήφος τους θα αλλάξει τα πράγματα και σε αυτούς που ξέρουν ότι τα πράγματα αλλάζουν μόνο όταν οι εκλογές ξαναγίνουν επιτέλους από πολιτικό παιχνίδι σε ένα πολεμικό παιχνίδι. Γιατί οι εκλογές είναι πόλεμος και πάντα ήταν πόλεμος. Οι εκλογές πάντα ήταν το ξεκαθάρισμα μεταξύ των καταπιεστών με τους καταπιεσμένους. Αυτό που οι ατσαλάκωτοι πολιτικοί έφεραν τα τελευταία 30 χρόνια στις προεκλογικές περιόδους με την ονομασία «πολιτικός πολιτισμός» ήταν το τέλος της ουσίας των εκλογών και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας.
Θεωρούσαμε παλιά ότι ήταν κανιβαλισμός να πλακώνεσαι στα καφενεία για τα πολιτικά και να συμμετέχεις σε ξύλο ενάντια σε αυτούς που υποστήριζαν την απαξίωση των δικαιωμάτων σου μέσω κάλπης. Αυτό όμως ήταν ο υγιής πολιτικός διάλογος διότι με τον υποστηρικτή ψηφοφόρο του σφαγέα σου δεν συζητάς αλλά του ρίχνεις μπάτσες. Τώρα σε έμαθαν να κάθεσαι δίπλα - δίπλα στην ουρά των εκλογικών τμημάτων με αυτόν που σε τρία βήματα μέσα στο παραβάν θα σε κάψει ζωντανό ενώ στο μεταξύ συζητάτε για τις δυσκολίες που περνάτε από το ίδιο πολιτικό σύστημα που θα έχει πάντα γερά θεμέλια όσο ταΐζεται με «δημοκρατικές» εκλογές.
Εσύ από τη μια με μία αντιμνημονιακή ψήφο και αυτός στο χέρι με μία φιλομνημονιακή ψήφο. Μόνο που εκείνες οι ημέρες του «πολιτικού κανιβαλισμού» είχαν ένα θύμα και έναν θύτη μετά την καταμέτρηση, ενώ τώρα θύτης και θύμα στέκονται ήδη πάνω στην καρέκλα με την θηλιά στον λαιμό.
Καλή σας αιώρηση.
Γιάννης Λαζάρου