Δυνατότητα προσηλυτισμού έχουν μόνο οι ορθόδοξοι...

Μετά από λίγα χρόνια θα μας λένε ότι όλοι αυτοί οι παρανοϊκοί που διαδήλωναν για το 666, το “Μ εις την Ν” και τις ταυτότητες, είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιων άθεων γιατί έχουν πρόβλημα με την Εκκλησία ή κάποιοι ελάχιστοι φανατικοί. Στο τέλος του 20ου αιώνα παρακαλώ.

 

 Όποιος θέλει να καταλάβει το κλίμα της εποχής για τον "ασβεστωμένο" και κατάλευκο Καΐρη, ας ψάξει να δει την κατάσταση που δημιούργησαν οι φανατικοί ορθόδοξοι σε αντίδραση για τους φραγκοφορεμένους, για τον αιρετικό Όθωνα και τους περί αυτόν, την δράση του φιλορωσικού τότε κόμματος (των Ναπαίων), την ανατρεπτική δράση της “Φιλορθόδοξης Εταιρείας ”, την δράση του φαιδρού Παπουλάκου, την αποπομπή του φιλέλληνα ιεραπόστολου Jonas King,(1) τον αφορισμό του Ανδ. Λασκαράτου, την δημιουργία των μύθων του κρυφού σχολειού και του λάβαρου της Λάβρας, τον εξωραϊσμό των κλέφτικων τραγουδιών κλπ κλπ. Όλα γίνανε την ίδια εποχή. Οι καρποί της το έργο του Ζαμπέλιου λίγο αργότερα και η εφεύρεση του “ελληνοχριστιανικού πολιτισμού”.

 

Είναι προφανές ότι αυτοί που είχαν φιλοσοφικές ανησυχίες εκείνη την εποχή όπως ο Καΐρης να θεωρηθούν αιρετικοί και ότι κάνουν προσηλυτισμό (αφού ήταν και δάσκαλος), αυτό δικαιώνει κατά τους φανατικούς ότι έγινε. Άλλωστε δυνατότητα προσηλυτισμού έχουν μόνο οι ορθόδοξοι με τις ιεραποστολές τους όπου γης γιατί μόνο αυτοί γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια.

Ο φιλέλλην ιεραπόστολος Jonas King. (1)

O Ιωνάς Κιγκ, γεννήθηκε στις ΗΠΑ και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό σε ηλικία 15 ετών^[2]. Λαμβάνοντας ένα γράμμα από το Συμβούλιο των Ελληνίδων Κυριών της Νέας Υόρκης, απέρριψε την προσφορά να γίνει καθηγητής στο Vale College των ΗΠΑ, για να έρθει στην Ελλάδα το 1828, φέρνοντας μαζί του μεγάλες ποσότητες από τρόφιμα και ρούχα για τους Έλληνες που εκείνη την εποχή ήταν σε δύσκολη κατάσταση ^[3], και έτυχε θερμής υποδοχής από τον Ιωάννη Καποδίστρια^[4].

Αρχικά έμεινε στον Πόρο, όπου το 1829 παντρεύτηκε την Ασπασία Μέγκου και το 1831 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου διακόνησε για 35 χρόνια. Με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Κιγκ ίδρυσε το πρώτο Σχολείο θηλέων στην Τήνο (1829-30) και το πρώτο Γυμνάσιο στην Αθήνα (1833)^[4]. Είχε τόσο καλές σχέσεις με το Υπουργείο Παιδείας, σε σημείο που ο Υπουργός Ρίζος Νερουλός συχνά τον συμβουλευόταν για εκπαιδευτικά ζητήματα ^[5], ενώ τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, προμήθευε με διδακτικά βιβλία όλα τα δημόσια σχολεία. Συνδέθηκε φιλικά με τον αρχιμανδρίτη Νεόφυτο Βάμβα και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη^[4].

Με τις θερμές εκκλήσεις που έκανε ως αντιπρόσωπος φιλελληνικών οργανώσεων, κατόρθωνε να συγκεντρώνονται μεγάλα χρηματικά ποσά για τις φιλανθρωπικές και εκπαιδευτικές ανάγκες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Συγχρόνως κήρυττε και δίδασκε την Αγία Γραφή, ελπίζοντας πως η Ορθόδοξη Εκκλησία θα αναμορφωνόταν και θα απέρριπτε «μεσαιωνικές και Ιησουιτικές επιδράσεις» που είχαν εισχωρήσει σ' αυτήν.

Διωγμοί και Αφορισμός

 

Το 1835, μετά από μια κυριακάτικη λειτουργία, ο Μητροπολίτης Αθηνών επιτέθηκε δριμύτατα εναντίον του Ιωνά Κιγκ και απείλησε ότι θα αφόριζε όσους έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο του Κιγκ. Από τότε ξεκίνησε ένας συνεχής διωγμός του Κιγκ από «ορισμένα όργανα της νεοσυσταθείσης Eκκλησίας της Eλλάδος ακραίου συντηρητικού ήθους» με επικεφαλής τον Oικονόμο Kωνσταντίνο εξ Oικονόμων ^[6].

Το 1844 κατηγορήθηκε από ορισμένες Αθηναϊκές εφημερίδες ότι ασεβούσε κατά των εικόνων και της Παρθένου Μαρίας. O Κιγκ απάντησε αναφέροντας αποσπάσματα από τα συγγράμματα των Εκκλησιαστικών Πατέρων Επιφανίου, Χρυσοστόμου, Βασιλείου του Μεγάλου, Ειρηναίου, Κλήμεντα και άλλων, και οι οποίοι, κατά τον Κιγκ, απέρριπταν την προσκύνηση των εικόνων και της μητέρας του Κυρίου. Μάλιστα τον επόμενο χρόνο, ο Κιγκ εξέδωσε αυτά τα αποσπάσματα σε βιβλίο με τίτλο Απολογία Ιωνά Κιγκ, όπου εξόργισε τους συντηρητικούς Oρθόδοξους κληρικούς. Σαν συνέπεια, η Ιερά Σύνοδος και αργότερα το Oικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αφόρισαν τον Ιωνά Κιγκ και το βιβλίο του^[7].

Το επόμενο χρόνο, ο Κιγκ μηνύθηκε και παραπέμφθηκε να δικαστεί στη Σύρο, το κλίμα όμως ήταν τόσο εχθρικό, ώστε τον συμβούλεψαν να μην εμφανιστεί στο δικαστήριο. Στην επιστροφή του, επάνω στο πλοίο, δέχτηκε επίθεση από φανατικούς θρησκευόμενους, οι οποίοι τον απείλησαν ότι θα τον σκότωναν. Μόλις έφτασε στο σπίτι του πληροφορήθηκε για μια συνωμοσία 50 ανθρώπων που σκόπευαν να τον δολοφονήσουν^[6]. Τον επόμενο Σεπτέμβριο κατασχέθηκαν 100 αντίτυπα της Απολογίας του και κάηκαν^[7]. O διασυρμός του Κιγκ καταδικάστηκε από πολλούς Έλληνες διανοούμενους και από τα πιο έγκριτα ξένα περιοδικά της εποχής.

Το 1847 δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Αιών» μια σειρά άρθρων του Κωνσταντίνου Σιμωνίδη που περιείχαν ψέματα, με τον τίτλο «Όργια του Κιγκ». Τα άρθρα αυτά δημιούργησαν πολύ εχθρικό κλίμα εναντίον του Κιγκ και η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να τοποθετήσει φρουρούς έξω από το σπίτι του, συμβουλεύοντάς τον να απομακρυνθεί για ένα χρονικό διάστημα από την Ελλάδα. Συγχρόνως διατάχτηκε δικαστική έρευνα, η οποία απέδειξε ότι όλα αυτά ήταν μια απάτη του Σιμωνίδη, ο οποίος συνελήφθη και καταδικάστηκε για πλαστογραφία^[7].

To 1848 ο Κιγκ και η εννεαμελής οικογένειά του επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το 1851 διορίστηκε Πρόξενος των ΗΠΑ στην Ελλάδα και παρέμεινε σε αυτή την θέση για 7 χρόνια. Σύντομα όμως ξέσπασε διωγμός εναντίον του με την κατηγορία ότι «βλασφημεί τον αληθινό Θεό και τη μόνη Αποστολική Εκκλησία»^[6]. Σύρθηκε πάλι στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε 15 ημερών φυλάκιση και σε απέλαση, καταδίκη που επικυρώθηκε και από τον Άρειο Πάγο. 12 διακεκριμένοι δικηγόροι της Αθήνας αποδοκίμασαν την όλη ενέργεια ως σκευωρία και την απόφαση του Αρείου Πάγου εσφαλμένη.

Στις ΗΠΑ υπήρξε αντίδραση για την όλη κατάσταση. Ειδική επιτροπή της Γερουσίας εξέτασε τα στοιχεία της δικογραφίας, με βάση τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα και το Σύνταγμα και βρήκε την απόφαση αντισυνταγματική. Η Ελληνική Κυβέρνηση με υπόδειξη του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης, Σπύρου Πήλλικα, ο οποίος ήταν ένας από του δικηγόρους που είχαν αποδοκιμάσει την καταδίκη του Κιγκ, εξέδωσε Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ακύρωσε την καταδικαστική αυτή απόφαση δικαιώνοντας τον Κιγκ ^[7].

Ο Κινγκ πέθανε στην Αθήνα και ο τάφος του βρίσκεται στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

 

ΠΗΓΗ: http://www.pare-dose.net/4000