Συνδικαλιστές και εργαζόμενοι μιλάνε στον «Ριζοσπάστη» για τις συνθήκες δουλειάς στον κλάδο
Ολα αυτά που αποτελούν μοχλό ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας, της καπιταλιστικής οικονομίας, που διαμορφώνουν «ευνοϊκό περιβάλλον» για τις επενδύσεις, είναι ταυτόχρονα «ταφόπλακα» για τους εργαζόμενους. Για τέτοιες θέσεις εργασίας, λοιπόν, μιλάνε όλοι αυτοί που καμαρώνουν για την ανάπτυξη του τουρισμού στη χώρα, εννοώντας φυσικά τα παχιά «πορτοφόλια» των τουριστών και των επιχειρηματιών και όχι τη δυνατότητα των οικογενειών, των εργαζομένων, των νέων, για διακοπές, ταξίδια, αναψυχή. Γι' αυτή την ανάπτυξη καλούν το λαό να κάνει θυσίες.
Καμιά προστασία της μητρότητας
Σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και στην καλύτερη που είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή εποχικός, καταργείται κάθε έννοια προστασίας της μητρότητας. «Οποια εργαζόμενη μένει έγκυος, απομακρύνεται, δίχως πρόσβαση σε επίδομα - άδεια λοχείας και τοκετού. Αν μια εποχική εργαζόμενη μείνει έγκυος π.χ. το καλοκαίρι ή λίγο μετά, την επόμενη σεζόν δε θα μπορέσει να πάει για δουλειά, δε δικαιούται κανένα επίδομα. Αν καταφέρει να πάει για δουλειά τον Ιούλη, το χειμώνα δε θα πάρει εποχικό επίδομα, γιατί δε θα έχει συμπληρώσει τα αναγκαία ένσημα. Στις συμβάσεις μιας μέρας ή διαλείπουσας απασχόλησης; Τέλειωσε, δεν ξαναπάς απλά για δουλειά. Στα δουλεμπορικά σε σχολάνε, στη μαθητεία ούτε λόγος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ν. Παπαγεωργίου.
Η Αναστασία Δημητριάδη εργάζεται πάνω από 20 χρόνια εποχική υπάλληλος σε μεγάλο ξενοδοχείο της Ρόδου. Λέει στον «Ριζοσπάστη»: «Να κάνεις οικογένεια είναι πολύ δύσκολο. Σκέφτεσαι πάντα το οικονομικό και πως θα είσαι μακριά από τα παιδιά. Γυναίκες που μένουν έγκυοι, τους λένε οι ξενοδόχοι "μείνε εκτός δουλειάς να μεγαλώσει λίγο το παιδί και τα λέμε μετά". Φυσικά, αυτή η γυναίκα δε δικαιούται τίποτα. Γυναίκες που έχουν μεγάλη ανάγκη γυρίζουν αμέσως μετά τη γέννα στη δουλειά και κάνουν μήνες να δουν το παιδί τους. Ζουν στην Αθήνα, έρχονται στη Ρόδο για δουλειά κι αφήνουν το παιδί στις γιαγιάδες για 5-6 μήνες. Μένουν στα ξενοδοχεία, τρώνε εκεί, κάνουν αιματηρές οικονομίες. Αυτό είναι πραγματικά σκλαβιά. Μπορεί για 6 μήνες να μην έχουν βγει από το προαύλιο του ξενοδοχείου».
Καμιά προστασία της μητρότητας
Σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και στην καλύτερη που είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή εποχικός, καταργείται κάθε έννοια προστασίας της μητρότητας. «Οποια εργαζόμενη μένει έγκυος, απομακρύνεται, δίχως πρόσβαση σε επίδομα - άδεια λοχείας και τοκετού. Αν μια εποχική εργαζόμενη μείνει έγκυος π.χ. το καλοκαίρι ή λίγο μετά, την επόμενη σεζόν δε θα μπορέσει να πάει για δουλειά, δε δικαιούται κανένα επίδομα. Αν καταφέρει να πάει για δουλειά τον Ιούλη, το χειμώνα δε θα πάρει εποχικό επίδομα, γιατί δε θα έχει συμπληρώσει τα αναγκαία ένσημα. Στις συμβάσεις μιας μέρας ή διαλείπουσας απασχόλησης; Τέλειωσε, δεν ξαναπάς απλά για δουλειά. Στα δουλεμπορικά σε σχολάνε, στη μαθητεία ούτε λόγος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ν. Παπαγεωργίου.
Η Αναστασία Δημητριάδη εργάζεται πάνω από 20 χρόνια εποχική υπάλληλος σε μεγάλο ξενοδοχείο της Ρόδου. Λέει στον «Ριζοσπάστη»: «Να κάνεις οικογένεια είναι πολύ δύσκολο. Σκέφτεσαι πάντα το οικονομικό και πως θα είσαι μακριά από τα παιδιά. Γυναίκες που μένουν έγκυοι, τους λένε οι ξενοδόχοι "μείνε εκτός δουλειάς να μεγαλώσει λίγο το παιδί και τα λέμε μετά". Φυσικά, αυτή η γυναίκα δε δικαιούται τίποτα. Γυναίκες που έχουν μεγάλη ανάγκη γυρίζουν αμέσως μετά τη γέννα στη δουλειά και κάνουν μήνες να δουν το παιδί τους. Ζουν στην Αθήνα, έρχονται στη Ρόδο για δουλειά κι αφήνουν το παιδί στις γιαγιάδες για 5-6 μήνες. Μένουν στα ξενοδοχεία, τρώνε εκεί, κάνουν αιματηρές οικονομίες. Αυτό είναι πραγματικά σκλαβιά. Μπορεί για 6 μήνες να μην έχουν βγει από το προαύλιο του ξενοδοχείου».
Τη μισή ζωή στο χώρο δουλειάς
Αυτό, φυσικά, ισχύει για όλους τους εποχικούς, οι οποίοι το μισό χρόνο ζουν για να δουλεύουν «και βλέπεις αβέβαιο το μέλλον το χειμώνα», λέει η Αν. Δημητριάδη και συμπληρώνει: «Πρέπει να μαζέψεις λεφτά για τον υπόλοιπο χρόνο, γιατί αλλιώς με το εποχικό επίδομα (σ.σ. 360 ευρώ για 3 μήνες) δεν μπορείς να ζήσεις. Οπότε είσαι όλη μέρα, κάθε μέρα στο ξενοδοχείο και επειδή δουλεύεις πολλές ώρες και για να μην ξοδεύεις τίποτα».
Στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζονται δεκάδες μαθητές - Ελληνες και ξένοι, από Σλοβενία, Σλοβακία, Ουγγαρία κ.α. - κυρίως στην κουζίνα και στο σερβίρισμα: «Κοιμούνται σε κάτι υπόγεια δωμάτια 4-5 άτομα μαζί, τρώνε στο ξενοδοχείο. Δεν έχουν κανένα ωράριο, όποτε τους χρειάζονται, τους φωνάζουν, τους ξυπνάνε μες στη νύχτα για οποιαδήποτε δουλειά, χωρίς καν να σχετίζεται με το αντικείμενο της μαθητείας τους», προσθέτει. Φυσικά, οι μαθητευόμενοι φεύγουν από κει με άδειες τσέπες, αλλά αυτό μπορεί να ισχύει και για τους άλλους, τους «κανονικούς» εργαζόμενους.
Οπως εξηγεί η Αν. Δημητριάδη, «πολλοί εποχικοί στέλνουν τους μισθούς στις οικογένειές τους και δε μένει τίποτα για το χειμώνα. Από την άλλη, δεν είναι απαραίτητο ότι πληρώνεσαι στην ώρα σου. Υπάρχουν ξενοδοχεία που τελειώνει η σεζόν και δεν έχεις πληρωθεί και κάποια στιγμή πληρώνεσαι και συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πάρει αυτά που πρέπει». Ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση που έχεις πληρωθεί κανονικά, «δεν έχεις καμιά σιγουριά ότι θα "περάσεις" το χειμώνα, ιδιαίτερα αν συμβεί κάτι, όπως ένα θέμα υγείας».
Αυτό, φυσικά, ισχύει για όλους τους εποχικούς, οι οποίοι το μισό χρόνο ζουν για να δουλεύουν «και βλέπεις αβέβαιο το μέλλον το χειμώνα», λέει η Αν. Δημητριάδη και συμπληρώνει: «Πρέπει να μαζέψεις λεφτά για τον υπόλοιπο χρόνο, γιατί αλλιώς με το εποχικό επίδομα (σ.σ. 360 ευρώ για 3 μήνες) δεν μπορείς να ζήσεις. Οπότε είσαι όλη μέρα, κάθε μέρα στο ξενοδοχείο και επειδή δουλεύεις πολλές ώρες και για να μην ξοδεύεις τίποτα».
Στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζονται δεκάδες μαθητές - Ελληνες και ξένοι, από Σλοβενία, Σλοβακία, Ουγγαρία κ.α. - κυρίως στην κουζίνα και στο σερβίρισμα: «Κοιμούνται σε κάτι υπόγεια δωμάτια 4-5 άτομα μαζί, τρώνε στο ξενοδοχείο. Δεν έχουν κανένα ωράριο, όποτε τους χρειάζονται, τους φωνάζουν, τους ξυπνάνε μες στη νύχτα για οποιαδήποτε δουλειά, χωρίς καν να σχετίζεται με το αντικείμενο της μαθητείας τους», προσθέτει. Φυσικά, οι μαθητευόμενοι φεύγουν από κει με άδειες τσέπες, αλλά αυτό μπορεί να ισχύει και για τους άλλους, τους «κανονικούς» εργαζόμενους.
Οπως εξηγεί η Αν. Δημητριάδη, «πολλοί εποχικοί στέλνουν τους μισθούς στις οικογένειές τους και δε μένει τίποτα για το χειμώνα. Από την άλλη, δεν είναι απαραίτητο ότι πληρώνεσαι στην ώρα σου. Υπάρχουν ξενοδοχεία που τελειώνει η σεζόν και δεν έχεις πληρωθεί και κάποια στιγμή πληρώνεσαι και συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πάρει αυτά που πρέπει». Ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση που έχεις πληρωθεί κανονικά, «δεν έχεις καμιά σιγουριά ότι θα "περάσεις" το χειμώνα, ιδιαίτερα αν συμβεί κάτι, όπως ένα θέμα υγείας».
Επίδομα ή ένσημα;
«Πρέπει να καλύψεις υποχρεώσεις 12 μηνών με μισθούς 6 μηνών», τονίζει οΜιχάλης Τσουρούτης, εποχικός σερβιτόρος σε μεγάλο ξενοδοχείο της Ρόδου, ενώ «τα εργοδοτικά σωματεία του κλάδου και το Εργατικό Κέντρο Ρόδου, όταν μειώθηκε το επίδομα ανεργίας των εποχικών από 460 ευρώ για 6 μήνες στα 360 ευρώ για 3 μήνες, δεν πίεσαν ουσιαστικά, καθησύχαζαν, πήγαν πίσω το κίνημα».
Μάλιστα, ένας εργαζόμενος που πιάνει δουλειά 1-2 μήνες πριν το άνοιγμα της σεζόν, για να γίνει συντήρηση και προετοιμασία στο ξενοδοχείο, δε δικαιούνται το εποχικό επίδομα γιατί ξεπερνούν τις 230 μέρες ένσημα, όπως προβλέπει ο νόμος! Με άλλα λόγια, αναγκάζουν αυτούς τους εργαζόμενους να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για μαύρη εργασία, προκειμένου να πάρουν το επίδομα ανεργίας το χειμώνα. «Ειδικά στην αρχή της σεζόν που γίνεται η προετοιμασία του ξενοδοχείου, πολλοί εργάζονται 4ωροι, εκ περιτροπής ή και τελείως αδήλωτοι. Για εκείνο το διάστημα κατά κανόνα αργείς να πληρωθείς, αν πληρωθείς», λέει χαρακτηριστικά.
Λιποθυμούν από την κούραση
Το ξενοδοχείο όπου εργάζεται ο Μ. Τσουρούτης είναι ιδιοκτησίας μεγάλου ταξιδιωτικού πρακτορείου, τα οποία τα τελευταία χρόνια αγοράζουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στις πιο τουριστικές περιοχές της χώρας. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου τυπικά εφαρμόζεται η νομοθεσία, η εντατικοποίηση της δουλειάς τα τελευταία χρόνια είναι απίστευτη: «Από 7 πόστα σερβιτόρων με βοηθό που υπήρχαν πριν, τώρα είμαστε 3 σερβιτόροι με 3 βοηθούς κι έναν μπαλαντέρ από το πρωί ως το βράδυ, για να εξυπηρετήσουμε 300 άτομα!», τονίζει και προσθέτει:
«Κανονικά μια καμαριέρα κάνει 14-18 δωμάτια στη βάρδια. Ομως υπάρχουν ξενοδοχεία που οι καμαριέρες κάνουν 30 δωμάτια! Εχουμε περιστατικά καμαριέρες να λιποθυμούν από την εξάντληση. Τους λένε "δεν με νοιάζει πόσο χρόνο θα σου πάρει, εγώ θέλω όταν φύγεις να τα έχεις τελειώσει". Κι ας σου πάρει και 10 ώρες. Θα πληρωθείς, βέβαια, τις 8».
rizospastis
«Πρέπει να καλύψεις υποχρεώσεις 12 μηνών με μισθούς 6 μηνών», τονίζει οΜιχάλης Τσουρούτης, εποχικός σερβιτόρος σε μεγάλο ξενοδοχείο της Ρόδου, ενώ «τα εργοδοτικά σωματεία του κλάδου και το Εργατικό Κέντρο Ρόδου, όταν μειώθηκε το επίδομα ανεργίας των εποχικών από 460 ευρώ για 6 μήνες στα 360 ευρώ για 3 μήνες, δεν πίεσαν ουσιαστικά, καθησύχαζαν, πήγαν πίσω το κίνημα».
Μάλιστα, ένας εργαζόμενος που πιάνει δουλειά 1-2 μήνες πριν το άνοιγμα της σεζόν, για να γίνει συντήρηση και προετοιμασία στο ξενοδοχείο, δε δικαιούνται το εποχικό επίδομα γιατί ξεπερνούν τις 230 μέρες ένσημα, όπως προβλέπει ο νόμος! Με άλλα λόγια, αναγκάζουν αυτούς τους εργαζόμενους να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για μαύρη εργασία, προκειμένου να πάρουν το επίδομα ανεργίας το χειμώνα. «Ειδικά στην αρχή της σεζόν που γίνεται η προετοιμασία του ξενοδοχείου, πολλοί εργάζονται 4ωροι, εκ περιτροπής ή και τελείως αδήλωτοι. Για εκείνο το διάστημα κατά κανόνα αργείς να πληρωθείς, αν πληρωθείς», λέει χαρακτηριστικά.
Λιποθυμούν από την κούραση
Το ξενοδοχείο όπου εργάζεται ο Μ. Τσουρούτης είναι ιδιοκτησίας μεγάλου ταξιδιωτικού πρακτορείου, τα οποία τα τελευταία χρόνια αγοράζουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στις πιο τουριστικές περιοχές της χώρας. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου τυπικά εφαρμόζεται η νομοθεσία, η εντατικοποίηση της δουλειάς τα τελευταία χρόνια είναι απίστευτη: «Από 7 πόστα σερβιτόρων με βοηθό που υπήρχαν πριν, τώρα είμαστε 3 σερβιτόροι με 3 βοηθούς κι έναν μπαλαντέρ από το πρωί ως το βράδυ, για να εξυπηρετήσουμε 300 άτομα!», τονίζει και προσθέτει:
«Κανονικά μια καμαριέρα κάνει 14-18 δωμάτια στη βάρδια. Ομως υπάρχουν ξενοδοχεία που οι καμαριέρες κάνουν 30 δωμάτια! Εχουμε περιστατικά καμαριέρες να λιποθυμούν από την εξάντληση. Τους λένε "δεν με νοιάζει πόσο χρόνο θα σου πάρει, εγώ θέλω όταν φύγεις να τα έχεις τελειώσει". Κι ας σου πάρει και 10 ώρες. Θα πληρωθείς, βέβαια, τις 8».
rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html