Σημειώνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
«Η φτώχεια θέλει καλοπέραση», άκουγα να διαλαλεί σε εκείνα τα λυτρωτικά, ανεπιτήδευτα γλέντια του ’60 ο κυρ Αντρέας, ο πατέρας μου, σέρνοντας τον χορό!
Καμιά σχέση με τη θυμοσοφία ενός άλλου Αντρέα, ο οποίος στα τέλη του ’70 αντί να γλεντά με τη ψυχή του, διασκέδαζε το καταπιεσμένο Εγώ του στα πάρτι, παίζοντας τον ρόλο της πληγωμένης, απλής, αγνής και αισθαντικής ψυχής. Γιατί είσαι εδώ; Τον ρώτησα κάποια στιγμή, παρατηρώντας τον όλο το βράδυ να ψήνει πλαγίως και με βαρύ υφάκι μια γκόμενα… και να χαλά την γνήσια γλεντζέδικη ατμόσφαιρα φίλων. «Είμαι εδώ γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι πουτανιά φτιασίδι, το ψάρι θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι», μου είπε και μου την έσπασε, αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινής.
Φονικά ειλικρινής φαίνεται να είναι και ο μεγάλος συμπλεγματικός Νίτσε, σημειώνοντας: «Αληθινά, όποιος κατέχει λίγα, κατέχεται εξίσου λίγο: ευλογημένη να είναι η μικρή φτώχεια!»
Όλες οι μεγάλες αλήθειες, είτε με τη μορφή των θρησκειών, είτε με τη μορφή των ιδεολογιών, μέσα από την διαλογική υποκρισία και τον......
φαρισαϊσμό τους προβάλουν «φονικές ειλικρίνειες» που κρύβουν την αυταρέσκεια και τον αντιδραστισμό των φορέων τους.
Σήμερα στην Ελλάδα, όπως ακριβώς και στην λαϊκή, μεταμοντέρνα κουλτούρα πολλών άλλων χωρών, όπου η «φονική ειλικρίνεια» των ιδεολογιών υποχωρεί, ανατέλλει η «φονική ειλικρίνεια» του αντιδραστικού ριζοσπαστισμού, οι θεατρίνοι της ντομπροσύνης!
Κοίταξε, φιλέ μου, πως την πάθαμε! Από τους «δήθεν» της μετριοπάθειας και τους γητευτές του ορθού, αντικειμενικού και συνετού λόγου, να περάσουμε απότομα στην άλλη όψη του ιδίου νομίσματος: στο μαυσωλείο αισθημάτων των αγαπησιάρικων πλασμάτων, τα οποία σαν την αναβίωση μιας ρεμπέτικης φάρσας, παριστάνουν την ειλικρίνεια της καρδιάς με μέτρο την ίδια τη καρδιά του πάσχοντος, αιωνίως φτωχού ή ερωτευμένου. Δεν έχει σημασία αν έχει ή δεν έχει λεφτά αυτός ο μάγκας. Φτωχός είναι από έρωτα και ερωτευμένος από φτώχεια. Η φονική ειλικρίνειά του είναι η αντίδραση μιας πονεμένης ψυχής, όπου όλες οι χαρές και ηδονές καταλήγουν στη θλίψη, μπορεί και στη κατάθλιψη, στο ποτό, στη σκόνη ή στο χάπι! Και όλα αυτά σβουρίζουν τρελά σε ένα κιτς κόσμο, ενός σκοτισμένου μυαλού, σε αποκαλυπτική εκπομπή στη τηλεόραση, ή ακόμη και σε αυτοκτονική διαδρομή στην άσφαλτο ή στη πίστα! Θα κάνω τη μαγκιά μου είτε ως ειλικρινής Λάκης, είτε ως ειλικρινής Απόστολος… άλλωστε για να είσαι ντόμπρος άνδρας τη σήμερον πρέπει να αποκαλύψεις πως έχεις πάει με άνδρα! Ίσως ο φίλος μου ο Αντρέας του ΄70, λέγοντας πως «το ψάρι θέλει υπομονή» να εννοούσε πως το «ψήνουμε και από τις δύο μεριές»!
Μη με σκοτώνεις μάγκα μου, επειδή εσύ δεν βλέπεις τίποτε άλλο παρά θυσίες, θύτες και θύματα της φτώχειας και του έρωτος. Η φτώχεια και η δημοκρατία δεν αντέχουν τη φονική ειλικρίνεια (σου)! Δεν είναι ευλογημένη η μικρή φτώχεια, όπως έλεγε ο Νίτσε και όπως επιχειρούν να σου πουν σήμερα δεξιοί και,,,Περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html