Τάφος 3.000 χρόνων στο φως στη Σκιάθo

      

Χρυσά και σιδερένια κτερίσματα στο σημαντικό εύρημα που παρουσιάστηκε σε εκδήλωση για την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού

Σημαντικά δεδομένα για την κατοίκηση στον αρχαιότερο οικισμό της Σκιάθου, πριν από 3.000 χρόνια, έφερε στο φως ο τάφος που εντοπίστηκε στη θέση Κεφάλα, στη διάρκεια των ερευνών που διεξάγονται κατόπιν συνεργασίας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας - Τμήμα ΙΑΚΑ. Χρυσά, χάλκινα και μεταλλικά κοσμήματα βρέθηκαν στο εσωτερικό του αρχαίου τάφου, ο οποίος παρουσιάστηκε, μαζί με τα αποτελέσματα των αρχαιολογικών ερευνών στη θέση Κεφάλα της Σκιάθου, από τη Δρ. Αργυρούλα Δουλγέρη - Ιντζεσίλογλου, επί τιμή Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας, επικεφαλής των ερευνών από την πλευρά της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας, στη διάρκεια εκδήλωσης, το περασμένο Σάββατο στη Σκιάθο. Επικεφαλής της Πανεπιστημιακής ομάδας, είναι, αντίστοιχα, ο καθηγητής Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν.
Ο αρχαίος τάφος βρέθηκε σε μικρή απόσταση από τον αρχαίο οικισμό, στη διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας του περασμένου Αυγούστου και ανήκει στην πρώιμη εποχή της ίδρυσης του οικισμού.
Το σημαντικό εύρημα χρονολογείται στις αρχές του 10ου αιώνα π Χ και ανήκει στην πρωτοϊστορική εποχή, στη μετάβαση, δηλαδή, από την εποχή του Χαλκού, στην εποχή του σιδήρου.
Στο εσωτερικό του αρχαίου τάφου βρέθηκαν σκελετός σε θέση συνεσταλμένη, (με τα γόνατα λυγισμένα), ένα πήλινο αγγείο, χάλκινα δακτυλίδια, χάλκινες και σιδερένιες περόνες, διακοσμητικές καρφίτσες που χρησιμοποιούνταν στα ρούχα, ενώ τα σπουδαιότερα κτερίσματα είναι τέσσερις χρυσοί σφηκωτήρες, σπειροειδή κοσμήματα που χρησιμοποιούνταν στα μαλλιά. Σε πρώτη ανάγνωση, τα ευρήματα δείχνουν προς την κατεύθυνση γυναικείας ταφής, η οποία αναμένεται να επιβεβαιωθεί στην πορεία των ερευνών.
«Πρόκειται για τα πρώτα χρυσά που βρίσκουμε στο νησί και είναι τα παλαιότερα χρυσά που έχουν βρεθεί όχι μόνο στην περιοχή της Κεφάλας αλλά γενικότερα στο νησί» υπογραμμίζει η κ. Ιντζεσίλογλου.
Αναλύοντας τα δεδομένα του οικισμού, η επί τιμή Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας, ανέφερε ότι κατοικήθηκε μεταξύ του 1.100 και 1.000 π.Χ. μέχρι και το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. Από το τέλος της Μυκηναϊκής εποχής και τις αρχές της πρωτογεωμετρικής εποχής, έως και το τέλος της Κλασικής εποχής.
Οι έρευνες που διεξάγονται, πραγματοποιούνται εντός αλλά και εκτός του οχυρωματικού περιβόλου, που σώζεται σε ύψος έως 3 μέτρων, σε όλο το εύρος του οικισμού και επεκτάθηκαν πρόσφατα και στα Ν.Δ., αρκετά μακριά από τον περίβολο, όπου πιθανότατα υπάρχουν εργαστηριακές εγκαταστάσεις, επεξεργασίας του σιδήρου.
Η θέση στην οποία βρέθηκε, στην περιοχή Κεφάλα της Σκιάθου, είναι κομβικής σημασίας, διότι ήλεγχε ουσιαστικά το θαλάσσιο δρόμο από τη νότια Εύβοια προς το Θερμαϊκό και τη Χαλκιδική και το σημαντικότερο είναι ότι εντοπίζονται σαφή δείγματα κατεργασίας μετάλλου και κυρίως σιδήρου, που ήταν πολύτιμο μέταλλο 3.000 χρόνια πριν.
Οι οικισμός αποκαλύπτει σταδιακά τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, καθώς έχουν εντοπιστεί λιθόκτιστα θεμέλια διαφόρων εποχών, Γεωμετρικής, αρχαϊκής και Κλασικής εποχής.
Οι επικεφαλής των δύο συνεργαζόμενων φορέων, έχουν υποβάλει, στο μεταξύ, αίτημα συνέχισης των ερευνών, στο υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να αποκαλυφθεί ο αρχαίος οικισμός στο σύνολό του και να αποτελέσει μακροπρόθεσμα επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο και σημείο αναφοράς για τους απανταχού φίλους του πολιτισμού.
Πηγή