Οι πατριάρχες παρακαλούσαν για την νίκη των τουρκικών όπλων και τον αφανισμό των σκλαβωμένων Ελλήνων.

Οι πατριάρχες παρακαλούσαν για την νίκη των τουρκικών όπλων και τον αφανισμό των σκλαβωμένων Ελλήνων.

 

Ο Πατριάρχης Διονύσιος (1671-1673) και ο Άνθιμος ΣΤ’ (1854), όπως μας βεβαιώνει ο Γάλλος περιηγητής J. Galland και ο Π. Καρολίδης στην ιστορία του, «δέονταν στο Θεό και παρακαλούσαν τον Ύψιστο για τον σουλτάνο, για την νίκη των τουρκικών όπλων και τον αφανισμό των σκλαβωμένων Ελλήνων, που αγωνίζονταν τότε για τη λευτεριά τους στον καιρό της Ηπειροθεσσαλικής επανάστασης».

Η ελληνική εφημερίδα «Αθηνά» της 16/5/1836 γράφει για το ιερατείο: «Ας θυμηθούμε τι ήταν επί τουρκικής τυραννίας οι αρχιερείς μας. Εάν εξαιρέσουμε πολύ λίγους, όλοι οι άλλοι ήταν δεσπότες, τύραννοι των χριστιανών. Ψηφίζονταν αρχιερείς, όχι κατ’ εκλογή αρετής και παιδείας, αλλά με κολακείες  και δουλικότητα, και με παχιές προσφορές χρημάτων, αρπάζοντας έτσι την ποιμαντική ράβδο φορολογούσαν άσπλαχνα το δυστυχισμένο ποίμνιο τους. Πουλούσαν καπηλικά την ιεροδιακονία και ιεροσύνη, τους εγκαινιασμούς και αγιασμούς, τις λειτουργίες και όλες των υπέρ των χριστιανών γινόμενες τελετές. Έκαναν με βαρεία χρηματική ποινή τους σκληρούς εκείνους απάνθρωπους αφορισμούς, περιφρονούσαν την παιδεία και κατάτρεχαν τους μορφωμένους».