Απομονωτισμός

Είναι μερικά πράγματα που όταν τα ακούω μού προκαλούν μεγάλη ενόχληση, χωρίς να ξέρω πού πραγματικά οφείλεται.
Για παράδειγμα, το πιο ενοχλητικό αίσθημα μού δημιουργείται όταν κάποιος κατηγορεί τον λαό. Τελευταία κάτι άλλο εξίσου πολύ
με ενοχλεί, όταν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αποτυχημένο επειδή περνάει δύσκολα.
 Όταν δηλαδή, την κακή οικονομική του κατάσταση τη θεωρεί δική του αποτυχία. 
Κάτι που μοιάζει κουφό μιας και όλη η χώρα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, ο καθένας μας χωριστά να σηκώνει το βάρος ο ίδιος, να κατηγορεί τον εαυτό του επειδή πχ έχασε τη δουλειά του ή έκλεισε το μαγαζί του, λες και ζούμε σε νορμάλ συνθήκες και η αποτυχία οφείλεται σε κακούς χειρισμούς του ιδίου του παθόντα!

Σκεφτόμουν ότι σε αλλοτινές εποχές, κατοχής, πολέμου, φτώχειας, οι άνθρωποι δεν είχαν την αίσθηση ότι ζουν σε φυσιολογικές συνθήκες, οπότε και δεν κουβάλαγαν τον σταυρό τους σαν να είναι οι μόνοι που τον έχουν! ΟΛΟΙ είχαν τον ίδιο σταυρό και τον κουβάλαγαν όλοι μαζί.

Είχα μια πολύ χρήσιμη συζήτηση σήμερα με τον φίλο μου Νικόλα, με βοήθησε να δω πράγματα που δεν κατανοούσα.

Ευθύνεται η έλλειψη αλληλεγγύης, ο φίλος μου είπε. Αντέδρασα, τι σχέση έχει η αλληλεγγύη που ο άλλος νιώθει άχρηστος επειδή δεν έχει ρεύμα, επειδή δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί του! Την ώρα δε που η μισή Ελλάδα έχει το ίδιο πρόβλημα! και την ώρα που ευθύνονται καθαρά και απόλυτα οι προδότες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα!

Αυτό που εννοούσε ο φίλος μου ο Νικόλας είναι ότι δεν μοιραζόμαστε το πρόβλημά μας με τους γύρω μας. Και ο λόγος που δεν το μοιραζόμαστε είναι γιατί πιστεύουμε ότι ο -κάθε- άλλος δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Κι ο λόγος που θεωρούμε τους άλλους ανίκανους να μας βοηθήσουν είναι επειδή δεν τους δίνουμε ΑΞΙΑ! Δεν έχουν αξία στα μάτια μας! 

Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Εκεί που θεωρεί ο καθένας από εμάς ότι έχει αξία, εκεί ΑΠΟΔΙΔΕΙ! Κι εκεί που θεωρεί ότι δεν έχει αξία, ΔΕΝ αποδίδει. Φερειπείν στον κύκλο των συναγωνιστών μου έχω μεγάλη αξία, αυτό με κάνει πολύ άξια στα αγωνιστικά. Στον κύκλο μου τον κοινωνικό δεν έχω αξία (είμαι χίπισσα, αντιδραστική, εκτός κανόνων κλπ), σ’ αυτόν τον κύκλο δεν μπόρεσα ποτέ να έχω καμία πρόοδο. Να το θυμόμαστε αυτό: Εκεί που κρίνεται ο άνθρωπος, που είναι δακτυλοδεικτούμενος, εκεί που οι άλλοι έχουν μόνο απαιτήσεις, εκεί δεν μπορεί να προαχθεί.

Άλλο εξίσου σημαντικό. Ποιος ορίζει την αξία μας;
Θα πάρω για παράδειγμα εμένα και θα αρχίσω από την πλευρά που έχω αξία, τα αγωνιστικά μου. ΚΑΝΕΝΑΣ από τους ανθρώπους που μου δίνουν αξία πριν δεν με ήξερε! Πρώτα έκανα τις μάχες μου και μετά μου έδωσαν αξία. Γιατί εκεί μπόρεσα να προοδεύσω κι ας μην με «βοηθούσε» το περιβάλλον στηρίζοντάς με; Γιατί ήξερα την αξία μου! Το θέμα του αγώνα ήταν ο τομέας μου!!! Έχει να κάνει με τις αρχές μου!! Ήμουν ιδεολόγος!! ο τομέας στον οποίο έχω αξία στα μάτια μου!!

Από την άλλη, στο κοινωνικό νταλαβέρι, επειδή δεν μπορώ να συγχρωτιστώ, επειδή τα ιδεολογικά δεν πιάνουν, δεν φέρνουν καρπούς (δεν μπαίνεις σε κύκλους, δεν βγάζεις χρήματα, δεν ανεβαίνεις κλιμάκια, δεν έχεις τίτλους, κάποια αξία δηλαδή που να αποδεικνύεται) δεν έχω αξία στα μάτια μου, και άρα δεν προοδεύω! Όσο και να κουραστώ, δεν φέρνω κανένα αποτέλεσμα!!

Εύκολα μπορούμε να πούμε ότι το περιβάλλον με έκανε να έχω αυτή την γνώμη, το περιβάλλον με έκανε να νιώθω ανάξια μέσα σ’ αυτό, ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΤΣΙ!!

Ο Νικόλας είπε: Έχουμε μάθει να δίνουμε αξία σ’ αυτόν που έχει εξουσία!!

Κοίτα πόσο σοφό είναι αυτό που ο φίλος μου είπε! ΕΓΩ δίνω αξία σ’ αυτούς με το κοινωνικό νταλαβέρι! Θεωρητικά δεν με νοιάζουν τα χρήματα, ούτε οι δόξες, ούτε οι τίτλοι, ούτε οι εξουσίες, ΑΛΛΑ νιώθω ότι πάσχω, προσπαθώ απίστευτα πολύ να ζήσω έξω από αυτά!!! Μέσα μου λυπάμαι που είμαι απομονωμένη!!! Αυτό που κατάβαθα επιθυμώ δεν είναι να γίνουν όλοι ιδεολόγοι σαν εμένα, αυτό που κατάβαθα και από πάντα επιθυμούσα ήταν να ήμουν εγώ απλός άνθρωπος!!!! (Απλός άνθρωπος, με την έννοια να μπορώ να σνομπάρω τις αξίες, να μην χρειάζεται όλη την ώρα να τις τηρώ.)

Στο ζητούμενο. 1. Το «εμείς» δεν μπορεί να έρθει καθότι θεωρούμε τους λοιπούς άχρηστους! 
2. Αυτός που δεν δίνει αξία στους γύρω του, δεν δίνει αξία στον εαυτό του. (Δεν μιλάμε για εγωισμό! Αυτό δεν είναι αξία του εαυτού, ακριβώς το αντίθετο.)
Και 3. Την αξία που δίνουμε στον εαυτό μας δεν μας την δίνουν οι γύρω μας. ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι έχουμε δώσει την όποια αξία στον εαυτό μας. Αυτό που βλέπουν οι άλλοι μάς επιστρέφουν πίσω.