Πώς βγάζουμε την άποψή μας για τον κόσμο

Αρχικά να πω ότι ουδέποτε θεώρησα τον κόσμο βόδι, άβουλο (από την αρχή του αγώνα). Κατά δεύτερον δεν αισθάνθηκα ποτέ μόνη μου! ότι είμαι η μόνη δηλαδή που πολεμάω. Ακόμα κι όταν η «πραγματικότητα» κραύγαζε το αντίθετο. Είσαι ρομαντική λέει ο φίλος μου.

Πάμε να δούμε αν όντως γι’ αυτά που έβλεπα οφείλεται ο ρομαντισμός μου, αλλά και ποια είναι η πραγματική πραγματικότητα.

Θα πάρω για παράδειγμα την έναρξη της χριστουγεννιάτικης γιορτής του καμίνη. Πήγα μόνη μου με την Μάρω να κάνουμε φασαρία. Ήμασταν λίγο μακριά η μία από την άλλη, αλλά και οι δυο μας τα ίδια πάθαμε. Όσοι βρίσκονταν γύρω μου εμένα πολεμούσαν, μου έλεγαν να σταματήσω, αν δεν μου αρέσει η γιορτή να φύγω, οι υπόλοιποι που είναι εδώ ήρθαν να περάσουν όμορφα, είσαι η μόνη που διαμαρτύρεσαι κλπ. Και φυσικά με βάναυσο τρόπο, κανονική επίθεση δέχτηκα από τους παραβρισκόμενους.

Το πιο λογικό θα ήταν να βγάλω το συμπέρασμα ότι ο κόσμος δεν έχει καταλάβει τίποτα, ότι πάει και τους γλύφει, ότι τους αρέσει ο βιασμός και καλά να πάθουνε! Κανονικά αυτό θα έπρεπε να βγάλω ως πόρισμα, αφού αυτή ήταν η «πραγματικότητα» μου.

Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που δεν έβγαλα το ως άνω συμπέρασμα.

Γνώριζα εξ αρχής ότι οι προδότες:

• πληρώνουν χειροκροτητές! (είναι αυτοί που πάνε στις μαζώξεις τους)

• έχουν διάσπαρτους μέσα στο πλήθος δικούς τους (πιο ειδικευμένους), για να σταματούν αυτόν που πάει να αντιδράσει με αυτά που του λένε.

• έχουν μπάτσους ντυμένους με πολιτικά, κι αυτοί παριστάνουν το πλήθος (στην Ακαδημία με τον παπούλια σηκώθηκαν περισσότερα από 20 άτομα, μπράβοι, ντυμένοι με πολιτικά, να μας σύρουν έξω, οι οποίοι ήταν καθισμένοι σαν επισκέπτες διάσπαρτοι μέσα στην αίθουσα).

Όσον αφορά τους απλούς πολίτες που ήταν εκεί, είχα την αίσθηση ότι φώναζα και γι’ αυτούς! Αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, όμως ένιωθα απόλυτα ότι χαίρονταν σαν εκείνοι να το έκαναν. (Μου το επιβεβαίωσαν πολύ αργότερα δυο φίλοι που ήταν παρόντες, αλλά δεν τους ήξερα τότε, μου το είπαν ότι ήταν σαν να φώναζα και γι' αυτούς.)

Άλλο παράδειγμα. Μιλούσα με κάτι φίλους για το θέμα των πλειστηριασμών/κατασχέσεων. Ο φίλος έλεγε ότι οι προδότες ΝΙΚΑΝΕ!!! ότι δεν μπορούμε να τους κάνουμε τίποτα γιατί έχουν όλα τα μέσα, βρίσκονται πάντα ένα βήμα μπρος, αλλά και ό,τι κι αν εμείς οι πολίτες κάνουμε πάντα αυτοί θα νικάνε! (Τρομερή θέαση ε; )

Εγώ βλέπω τα ακριβώς αντίθετα! Τους σταμάτησαν με τους αγώνες τους!!!! Ποια δύναμη έχουν και πούτσες μπλε, μια χούφτα άνθρωποι έχουν καταφέρει να στέκονται σούζα οι συμβολαιογράφοι, να μένουν μαλάκες οι τραπεζίτες, και να πασχίζουν να βρουν τρόπο να κυβερνήσουν οι προδότες!!!

Ποια είναι η πραγματική πραγματικότητα;

(η φωτό είναι από την Ακαδημία με τον παπούλια. Όλοι όσοι είναι όρθιοι, κι άλλοι που δεν φαίνονται στη φωτό, κάθονταν σε καρέκλες και παρίσταναν τους καλεσμένους.)

Για το τι θα δει αυτός που αγωνίζεται παίζει ρόλο το πού στοχεύει

Εσχάτως κατάλαβα το νόημα αυτού που μια ζωή οι δικοί μου έλεγαν «δεν αντιδράς επειδή έχεις κάποιο πρόβλημα, αντιδράς απλά για να αντιδράσεις»!

Αντιδράς για να αντιδράσεις! Καλό ε;

Ποτέ, σε καμία μάχη μου, δεν είχα ΚΑΝΕΝΑΝ σκοπό! Ούτε να φέρω πλήγμα στους προδότες με ενδιέφερε, ούτε να συνειδητοποιήσω τους γύρω μου, ούτε να μαζέψω κόσμο, αντιδρούσα γιατί θα πάθαινα εγκεφαλικό αν καθόμουν στη μούγκα να το υποστώ!

Αυτό σημαίνει «αντιδραστικός», αυτό σημαίνει αντιδράς για να αντιδράσεις. Που για τους πολλούς μάλλον είναι κακό, και μπορεί και να είναι, ΟΜΩΣ επειδή δεν είχα κάτι στη σκέψη μου έβλεπα ό,τι υπάρχει. Καθαρό, νέτο σκέτο αυτό που υπάρχει.

Για τον αντίποδα, δες πού στοχεύεις με τον αγώνα σου και μετά σύγκρινέ το με αυτά που βλέπεις, θα ανακαλύψεις ότι είναι σε απόλυτη συνάρτηση, να πω καλύτερα είναι απόρροια, του σκοπού σου.

http://upogia-taxi.blogspot.gr/2017/02/blog-post_13.html