Ο χασάπης όσιος Παπουλάκος (μέντιουμ)

Φάρος της Ορθοδοξίας   

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,ΟΠαπουλάκος, που ο (κάποτε σοσιαλιστής) συναξαριστής του Κωστής Μπαστιάς, σε αντίθεση με το βιογράφο του Μπάμπη Άννινο (1971-Εκδ. Γαλαξία), καταδέχτηκε να τον φτιασιδώσει, ήταν ο αγράμματος καλόγερος Χριστόφορος, πρώην χασάπης, γεννημένος στα 1790 στην επαρχία Καλαβρύτων, που δίδασκε πως «Τα άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς». Νομίζω πως το παραπάτημα του Μπαστιά εξηγείται εύκολα, αν σκεφθούμε πως δέχτηκε το διορισμό του από

το δικτάτορα Μεταξά στη διεύθυνση Γραμμάτων και Καλών Τεχνών στο Υπουργείο Παιδείας, και σε γενικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
—-Του καλόγερου δεν του αρκούσαν τα κομποσκοίνια, αλλά ζήλεψε και δόξα ιεροκήρυκα, πολιορκώντας τη Σύνοδο, που δίσταζε να ευλογήσει τέτοιο ρεζιλίκι.  Με τα πολλά του την έδωσε, ελπίζοντας πως θα αποβλακώσει και θα εξαχρειώσει ολότελα την πλέμπα, παραδίδοντάς τη δεμένη χειροπόδαρα στις μηχανουργίες της Συνόδου. O δύστυχος σαλτιμπάγκος όμως, μεθυσμένος από την λαϊκή απήχηση, αποθρασύνθηκε και στράφηκε κατά της ετερόδοξης μοναρχίας, των μητροπολιτών και των καινοτομιών της Εκκλησίας, προωθώντας τις απόψεις της θεοπάλαβης και ρωσόφιλης «Φιλορθόδοξης Εταιρείας», (που σχεδίαζε την Πρωτοχρονιά του 1840 να απαγάγει τον Όθωνα και να τον υποχρεώσει να βαπτιστεί) και του κοσμοκαλόγερου ιεροκήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, ο οποίος απέδιδε στη «λουθηροκαλβινική» Αγγλία και στη Δύση, συνωμοσία κατά της Ορθοδοξίας, της Ρωσίας και της Ελλάδας. Στην συνωμοσία αυτή είχαν κατά τον Φλαμιάτο επιστρατευθεί ο Διαφωτισμός, η ιδέα της Ελευθερίας, η Μασονία, η Γαλλική Επανάσταση, ο Νεύτωνας, ο Βάκων, ο Ρουσσώ, ο Κοραής, ο Καϊρης, ο Φαρμακίδης, ο Τρικούπης, όλοι αυτοί «μίασμα ολέθριον και αποτρόπαιος δυσωδία….βδελύγματα της διαφθοράς και της πλάνης». Ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ και ο ρωσόφιλος πρωτοπρεσβύτερος Κων.Οικονόμος επικρότησαν τη δράση του «θεοφιλή και πολύαθλου» Φλαμιάτου (Α. Λιάκος, «Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο, 1830-1850), ο οποίος είχε καταδικάσει από τότε το νέο ημερολόγιο της Δύσης, που «Δι΄αυτής της καινοτομίας ελπίζει ίνα συγχύση και ανατρέψη τας εορτασίμους ημέρας…». Η κατάληξη αυτού του φανατικού που έκανε το μοιραίο λάθος να καλεί σε εξέγερση, ήταν ο θάνατος στις φυλακές των Πατρών το 1850. Ο Παπουλάκος όμως δεν παραδόθηκε τόσο εύκολα, είχε αποκτήσει χιλιάδες οπαδούς έτοιμους να στασιάσουν σ’ένα του νεύμα. Παριστάνοντας με τα φτηνά κόλπα του  λαοπλάνου τον προφήτη έπεισε τον όχλο που συγκεντρωνόταν σε λεφούσια για να τον ακούσει, πως είναι θεόσταλτος. Φώναζε στο ακροατήριό του πως ανάμεσά τους υπήρχε κάποιος ζωοκλέφτης (η ζωοκλοπή ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη) και πάντα υπήρχε κάποιος, κατήγγελλε την παρουσία γυναικών που κάνανε μάγια (ήταν πολλές), ζητούσε κάποιον Γιάννη από το ανώνυμο πλήθος να του φέρει νερό, έκανε φτηνά μαντέματα «Βλέπετε εκείνον τον γλιδοσκούφη; Σήμερα έχει φάει μισή οκά μυζήθρα»  κλπ.  Βεβαίως έκανε επίθεση και στους επισκόπους προς τους οποίους αισθανόταν σύμπλεγμα κατωτερότητας γιατί ήταν πιο αγράμματος και από μητροπολίτη: «Οι δεσποτάδες στην Αθήνα, με κατηγοράνε και με καταφρονάνε επειδή, λέει, είμαι αγράμματος. Αυτοί όμως που είναι σπουδαγμένοι στα θεολογικά και γραμματισμένοι ποιμενάρχες τι κάνουνε για να φυλάξουνε την Άμπελο του Κυρίου;». Πονηρός ηλίθιος ο ίδιος, απευθυνόταν σε ηλίθιους και μεθυσμένος από το σκυλολόι των οπαδών του, ξιπάστηκε πως μπορεί να καταδικάζει την επιστημονική πρόοδο, αποκαλώντας για παράδειγμα το νεότευκτο ατμόπλοιο, «καρότσα του διαβόλου». Ο Δ.Φωτιάδης που τα καταγράφει αυτά στο έργο του για τον  Όθωνα, δείχνει πως ο αγύρτης είχε καβαλήσει το καλάμι. «Οι παπάδες τον δέχονταν χτυπώντας γιορταστικά τις καμπάνες, κάνανε τιμητικές γι’ αυτόν ιεροτελεστίες, αφώριζαν τους εχθρούς του, συμπορεύονταν μαζί του κρατώντας σταυρούς κι εξαπτέρυγα και τον μνημόνευαν στις λειτουργίες τους… Συντρόφευαν τον Χριστοπανάγο στις περιπλανήσεις του στα γύρω χωριά 150 έως 300 αρματωμένοι και χιλιάδες λαός, άντρες, γυναίκες, γέροι, παιδιά, ονομάζοντάς τον προφήτη Ηλία. Είχε τόσο ξεθαρρέψει, που έστειλε αναφορά στον Όθωνα γυρεύοντάς του να κλείση τα σχολειά, ν’ αλλάξη τους δεσποτάδες, να διώξη απ’ το παλάτι τον καθολικό παπά, που είχε ο ίδιος, και τον προτεστάντη της Αμαλίας».

Γέρων Μουλατσιώτης, άσβεστος φάρος της Ορθοδοξίας, προωθεί αγιοποίηση οσίου Παπουλάκου, στο μεταξύ παρακολουθεί με πνευματικά του τέκνα, έναν νεαρό μοναχό και έναν πολύ νεαρό λαϊκό, τολμηρή gay θεατρική παράσταση. Το πανό όμως, πίσω του, προειδοποιεί: «Μπήκατε με δικό σας ρίσκο» («Πρώτο Θέμα», ένθετο, για την πρεμιέρα «Rocky Horror Show” στο «Βικτόρια» -12. 2006).

—-Το 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία του «παλίμπαιδος» μεγαλομανή Μακαρίου επισκόπου Ασίνης (της Μάνης, «του μέχρι τούδε Λαγίας», γιατί υπάρχει και η περίφημη αργολική), στον οποίο ο Παπουλάκης είχε τάξει πατριαρχικό αξίωμα σε ελλαδικό πατριαρχείο, που θα ίδρυε και  μετά από χρηματική εξαγορά του πρωτοπαλλήκαρού του αγράμματου παπα-Βασίλαρου, που στο τέλος δεν χάρηκε τα 6.000 αργύρια της προδοσίας του επειδή δολοφονήθηκε από κάποιο νέο που ο παπάς του είχε βιάσει την αδελφή. «Στις 30 του Μάη έφθασε στο λιμάνι του Άη Δημήτρη η κορβέτα “Αμαλία” με στρατό κάτω απ’ τις προσταγές τού συνταγματάρχη Πιερράκου. Όταν άρχισε να ξεμπαρκάρη ένα ασκέρι απ’ το λιμάνι, το πολεμικό έρριξε κάμποσες χαιρετιστήριες κανονιές. Τυχαία εκεί κοντά στο χωριό Λογνά του δήμου Λεύκτρου βρισκόταν ο Παπουλάκος με τους οπαδούς του. Τόση εντύπωση του κάνανε οι κανονιές, που πρώτος το ‘σκασε τρέχοντας. Καί στάθηκε τέτοιος ο φόβος κι ο πανικός του, που πέταξε το θαυματουργό του ράσο και φόρεσε φουστανέλες και με λιγοστούς δικούς του κρύφτηκε στα φαράγγια του Ταϋγέτου» « ‘Η σύλληψις του λαοπλάνου έκαμε μεγάλην εντύπωσιν’, έλεγε στην αναφορά του ο νομάρχης Λακωνίας. Και οι πιο φανατικοί οπαδοί του με κανέναν τρόπο δεν θέλανε να το πιστέψουν, λέγοντας πως όλοι οι στρατοί του κόσμου δεν μπορούν να τον πιάσουν. Διαδόθηκε μάλιστα, πως το πολεμικό που τον πάγαινε στον Πειραιά βούλιαξε από θεϊκή οργή, και πως ο μοναδικός που σώθηκε ήταν ο Παπουλάκος». 
—-Ο  Παπουλάκης μπορεί να κολυμπούσε στη φαντασία των οπαδών του, χάριτι θεία, με κρόουλ στις θυμωμένες θάλασσες, αλλά δεν τη γλύτωσε, τον μπουζουριάσανε για έναν χρόνο στις φυλακές του Ρίου. Τον Ιούνιο του 1853 τον κουβάλησαν στην Αθήνα, για να δικαστεί. Η δίκη δεν έγινε ποτέ διότι οι ‘Φιλορθόδοξοι’ και διάφοροι αντιπολιτευόμενοι απειλούσαν το κράτος με ταραχές και με ρωσική εισβολή, όπως περίπου απειλεί σήμερα ο Άθως αν φορολογηθει ή αν δικαστεί ο όσιος Εφραίμ. Τον Αύγουστο οι δεσποτάδες τον κλειδαμπάρωσαν στο μοναστήρι της ,,,Περισσότερα στην πηγή