Στα πλαίσια πάντα της θρησκευτικής ελευθερίας που τηρεί
ανελλιπώς το Αμερικάνικο κράτος στους πολίτες του.
Την ίδια στιγμή έχουμε το ξενόδουλο καθεστωτικό
δημιούργημα εδώ στην πατρίδα να αποκλίνει απο την πραγματικότητα.
Στην πατρίδα που μεγαλούργησαν τα ποιο φωτεινά μυαλά και διδάξαντες την οικουμένη τον λογισμό και την ορθότητα, τώρα η λογικότητα εξάλειψε και το μυαλό έγινε μυελός, στην πατρίδα που διδάχτηκαν και εμπνεύστηκαν λαοί και λαοί με τον ηρωισμό και τες αρετές των ένδοξων προγόνων μας, σήμερα, όπως τα τελευταία 1000 χρόνια σε αυτόν τον αιματοβαμμένο ιερό τόπο επικράτησε το ακατανόητο, και το ξένο.
Για παράδειγμα στις εκκλησίες της σημερινής χώρας, ο άγιος Γεώργιος υμνείται ως ο «καθαιρέτης των ελλήνων».
Ενώ τιμάτε ως ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ του νεοελληνικού στρατού, που παρεμπιπτόντως είναι προστάτης και του Βουλγάρικου στρατού,,,κατάντια;;; και που είσαι ακόμα,,,,,
Το εθνικό λάβαρο της πολεμικής σημαίας με την ιερά τετρακτύ ,του στρατού της χιλιοπροδομένης πατρίδας μας αμαυρώθηκε, αφού έβαλαν έναν Λατίνο αξιωματικό που σκοτώνει "δράκο",και που διέπραξε πολιτισμικά εγκλήματα, καταστρέφοντας πολιτισμικά κειμήλια των προγόνων μας, ! κατάντια;; και που είσαι ακόμα,,,
Ακούγεται απίστευτο αλλά αν διαβάσουμε τι υμνούν στις εκκλησίες τις χριστιανοσύνης του αγίου Γεωργίου ,,θα το χάσουμε τελείως ,,,
«Χαίρε ελλήνων ο καθαιρέτης»
• «Χαίρε, ο ειδώλων εκτίλας την άκανθαν.»
• «Χαίρε, θεούς ψευδωνύμους συντρίψας.»
• «Χαίρε, ο συντρίψας τα άψυχα είδωλα.»
• «Χαίρε, δαιμόνων ο καταλύτης·
χαίρε, ελλήνων ο καθαιρέτης.»
• «Χαίρε, πολυθεΐας πλατυσμόν ο συστείλας.»
• «Χαίρε, πρηστήρ βωμών φλογερώτατε·
χαίρε, τυφών ξοάνων σφοδρότατε.»
• «Αλληλούια. Τρόπαιον ανεστήσω, και παγκράτιον μέγα, ελλήνων κατά πάσης της πλάνης.» («Υμνολόγιον το Χαρμόσυνον», Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, 1996.
Το Συναξάρι του καλού στρατιώτη
Από την ιστοσελίδα του Γ.Ε.Σ. διαβάζουμε: «Εκείνους τους χρόνους ο σατανόπληκτος βασιλιάς Διοκλητιανός, γεμάτος από θαυμασμό προς τους θεούς των ειδώλων, είχε βγάλει αυστηρές διαταγές προς τους υπηκόους του... Ο άγιος Γεώργιος μπροστά στον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους του γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών...
» Τον δένουν γυμνό σε έναν τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά, και τον κατρακυλούν σ’ έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του, και παρουσιάστηκε πάλι ο άγιος γερός, όπως πρώτα... Τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε, κι εκείνος μένει ανέπαφος... Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα, κοκκινισμένα στην φωτιά... (σ.σ. κ.τλ. κ.τ.λ.).
Ο βίος τού αγίου Γεωργίου και ο μεσαίωνας στις Ένοπλες Δυνάμεις
Ο άγιος Γεώργιος σκότωσε ένα δράκο, που φώλιαζε στα νερά της λίμνης μιας πόλης της Μικράς Ασίας και θα κατασπάραζε την βασιλοπούλα. Αυτά τα μεσαιωνικού τύπου παραμύθια αναγράφονται στο Συναξάρι με τον βίο του αγίου Γεωργίου, αξιωματικού του ρωμαϊκού στρατού, που δεν υπάκουε στις διαταγές, γιατί είχε προσηλυτισθεί στο χριστιανισμό.
|
» Λέγει λοιπόν στον άγιο Γεώργιο (κάποιος Μαγνέντιος) ν’ αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό, που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο άγιος γίνεται μία φωτεινή λαμπάδα τώρα, έτοιμος να καεί, για να φωτίσει τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν. Γονατίζει πάνω στον τάφο, σηκώνει το νου και τα χέρια του και προσεύχεται στον Θεό. Ω θεία, ω αγία πίστη του αγίου Γεωργίου! Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον άγιο και δοξάζει τη δύναμη και τη θεότητα του Χριστού. Ο βασιλιάς και η σπείρα του τα ’χουν χαμένα. Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό, ποιός είναι, κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε, πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης, καιγόταν μέσα σε φωτιές, τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος...
» Μαζί του κι ένας άλλος πρώην ειδωλολάτρης που ο άγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του, για να οργώνει το χωράφι του, μαρτύρησε κάτω από τα σπαθιά των απίστων.
» Εκείνο, όμως, που έδωσε τη χαριστική βολή στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα και τράβηξε τους περισσότερους ειδωλολάτρες στη θρησκεία του Χριστού, ήταν η επίσκεψη του αγίου στο ναό των ειδώλων, με την κρυφή ελπίδα του Μαγνεντίου, πως θα τον γυρίσει στη λατρεία των ειδώλων.
» Μπαίνοντας στο ναό ο άγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε, αν ο Χριστός είναι Θεός, κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας, που ήταν μέσα στο είδωλο, κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας, αποκρίθηκε, πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός, κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών, που δεν μπόρεσαν να σώσουν τον εαυτό τους από τον αφανισμό!»
|
«Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών»
Από τη λειτουργία του αγίου Γεωργίου («Μηναίον» Απριλίου), η οποία ψάλλεται στις 23 Απριλίου στις εκκλησίες και στα στρατόπεδα με την υποχρεωτική παρουσία όλου του προσωπικού, διαβάζουμε:
• «Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.» (Οι «Αναβαθμοί», αντίφωνον Α .)
• «Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών.» («Καταβασία».)
• «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.» («Προφητείας Ησαΐου το ανάγνωσμα», κεφ. 43, 14.)
Η θεοκρατική ιδεολογία στις ένοπλες δυνάμεις αποτυπώνεται καθαρά στις αφίσσες, που τυπώνονται με την ευκαιρία κάθε μεγάλης τιμώμενης στρατιωτικής επετείου (είναι όλες χριστιανικές πλην της 28ης Οκτωβρίου, αλλά κι εκεί «η Παναγιά βοήθησε») και αναρτώνται υποχρεωτικά σε όλες τις μονάδες του στρατού.
Αντί αυτοί οι μισοκακόμοιροι στις ενοπλες δυνάμεις να ορθώσουν ανάστημα και να πουν ως ΕΔΩ , όμως αντ' αυτου επαναπαύονται στο μηνιάτικο της ξεγνοιασιάς ,,.
ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΡΗ Η ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ,Η ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΥΨΩΝΕΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΤΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΡΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ !!
Όλα αυτά τα παραμύθια που λένε για τους άγιους τους είναι για τους ηλίθιους. Όπως είπε και ο Σιμωνίδης "Μέγα το γένος των ηλιθίων"
ΑπάντησηΔιαγραφή