Με την ίδια ευφυΐα του Ντάφυ Ντακ, κάποιοι αγράμματοι παπάδες πιστεύουν ότι δεν μεταφράζονται στην καθομιλουμένη, τα ιερά κείμενα. Οι ίδιοι τα διαβάζουν και τα ψάλουν χωρίς να τα καταλαβαίνουν...

   

Με την ίδια ευφυΐα του Ντάφυ Ντακ, κάποιοι αγράμματοι παπάδες μας, πιστεύουν ότι δεν μεταφράζονται στην καθομιλουμένη, τα ιερά μπορδο κείμενα. Οι ίδιοι τα διαβάζουν και τα ψάλουν χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Τα θεωρούν σαν κάτι το μαγικό (σαν το «άμπρα-κατάμπρα») που δεν
χρειάζεται καν να το λένε ζωηρά ή με ορθοφωνία ώστε να το ακούει καλά  το εκκλησίασμα. Λένε, ότι αρκεί να το ακούσει ο άγιος, ή ο θεός, για να πιάσει το μαγικό, το...
ξόρκι τους!

 Έτσι βέβαια, θεωρούν και αδιανόητο το να μεταφραστεί κάτι από τα ιερά μπουρδο αναγνώσματα, όπως από το ευαγγέλιο στη θ. λειτουργία, ή οι ψαλμοί του Δαυίδ στον εσπερινό, κλπ.
Το ίδιο αντίθετοι όμως, είναι και κάποιοι (αν όχι όλοι) παρα«μορφωμένοι» δεσποτάδες μας. Θεωρούν την καθαρεύουσα ιερή και κόσμια γλώσσα, και τη δημοτική χυδαία! Αυτά άκουγα προ ημερών από τον μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο (αυτόν που διατηρεί τη μούμια του Βησσαρίωνα), να τα λέει στο τοπικό κανάλι (Σταρ, κεντρικής Ελλάδας) που μεταδίδεται πανελλήνια τώρα με την ψηφιακή τηλεόραση. Τον άκουσα, και τον σιχάθηκα ακόμα πιο πολύ!