Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό το λιοντάρι συνδέθηκε με την ισχύ της εξουσίας από την ύστερη εποχή του χαλκού (1600-1100 π.Χ.), με παράδειγμα το γνωστό ανάγλυφο της «Πύλης
των Λεόντων» στιςΜυκήνες.
Επιπλέον, το λιοντάρι συναντάται στους άθλους του Ηρακλή, του σημαντικότερου ήρωα των
αρχαίων Ελλήνων: η δορά του λιονταριού της Νεμέας έγινε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά σύμβολα του ήρωα. Μέσω των Ελλήνων η χρήση του λιονταριού ως συμβόλου μεταφέρθηκε έως και στην Ινδία.
αρχαίων Ελλήνων: η δορά του λιονταριού της Νεμέας έγινε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά σύμβολα του ήρωα. Μέσω των Ελλήνων η χρήση του λιονταριού ως συμβόλου μεταφέρθηκε έως και στην Ινδία.
Με την επιβολή του Χριστιανισμού, το λιοντάρι αναγνωρίστηκε ως σύμβολο του ευαγγελιστή Μάρκου. Ο ευαγγελιστής Μάρκοςανακηρύχθηκε το 828 πολιούχος της Βενετίας, μετά τη μεταφορά των λειψάνων του στην πόλη αυτή από την Αλεξάνδρεια το ίδιο έτος, οπότε το φτερωτό λιοντάρι του χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της Γαληνότατης Δημοκρατίας.
Ανάμεσα στο πλήθος λιονταριών που κοσμούν την Βενετία βρίσκουμε και το λιοντάρι του Πειραιά (το πρώτο αριστερά). Δεξιά της εισόδου βρίσκουμε και τα υπόλοιπα τρία επίσης ελληνικά λιοντάρια.
Τα άλλα 3 επίσης ελληνικά λιοντάρια που βρίσκονται στα δεξιά του Λιονταριού του Πειραιά
Αν συγκεντρώναμε τα ενετικά λιοντάρια που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα θα χρειάζοντανσελίδες ολόκληρες απαρίθμησης και απεικόνισης. Το συγκεκριμένο λιοντάρι του Πειραιά είναι επίσης το σύμβολο της Ναυτικής Ακαδημίας, του ναυστάθμου, του Ναυτικού Μουσείου Βενετίας και τέλοςσυμβολίζει την ενετική ναυτική παράδοση. Και αν το λιοντάρι του Πειραιά μόνο εκφράζει όλα αυτά φανταστείτε το έτερο λιοντάρι εισόδου που είναι κι αυτό λάφυρο από το Ιερό νησί των Ελλήνων την Δήλο, ή των συνολικών τριών επίσης ελληνικών λιονταριών που βρίσκονται στα δεξιά του λιονταριού του Πειραιά .
Λουσμένα από το εκτυφλωτικό φως του αρχιπελάγους, τα διάσημα λιοντάρια της Δήλου ξυπνούν μνήμες και θύμησες από την ακμή του ιερού νησιού, ταξιδεύοντας τον επισκέπτη χιλιάδες χρόνια πίσω...
Ανάμεσα στις λιγοστές όρθιες κολόνες και τα πεσμένα κομμάτια μνημείων κάθε λογής, οι λέοντες της Δήλου αποτελούν το σήμα κατατεθέν του νησιού και ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Ελλάδας. Στη δυτική πλευρά της Λεωφόρου των Λεόντων, τα εντυπωσιακά «θηρία», καθισμένα στα πίσω πόδια και παρατεταγμένα στη σειρά, προβάλλουν το εμπρόσθιο μέρος του κορμιού τους, «επιβλέποντας» ένα τοπίο έρημο εδώ και αιώνες, αλλά και φορτισμένο με την αίγλη ενός λαμπρού παρελθόντος. Τα πασίγνωστα λιοντάρια φιλοτεχνήθηκαν τον 7ο αιώνα π.Χ. σε μάρμαρο Νάξου και αφιερώθηκαν από τους Ναξίους για να «φρουρούν» συμβολικά την ιερή (αποξηραμένη πλέον) λίμνη που βρισκόταν απέναντί τους. Υπολογίζεται ότι αρχικά ήταν 16, όμως σώζονται μόνο 5 από αυτά και τμήματα από ορισμένα ακόμη. Εκτεθειμένα για αιώνες στους βοριάδες και την αλμύρα, μεταφέρθηκαν πριν 10 χρόνια στο Μουσείο της Δήλου. Εκεί, ο επισκέπτης μπορεί να τα θαυμάσει, μαζί με άλλα σημαντικά ευρήματα,ενώ στην αρχική τους θέση, στον αρχαιολογικό χώρο, θα δει πιστά αντίγραφά τους.
Περισσότερα για τα λιοντάρια της Βενετίας ΕΔΩ
Είναι αυτό το λιοντάρι ένα από τα τέσσερα που έκλεψε ο Μοροζίνι και το μετέφερε από την Ιερά Οδό στη Βενετία;
Επίσης "Τα Άλογα του Αγίου Μάρκου" στη Βενετία χρονολογούνται από την κλασική αρχαιότητα και έχουν αποδοθεί στον αρχαίο Έλληνα γλύπτη του 4ου π.χ.χ. αιώνα Λύσιππο
Διαβάστε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html