Η μοχθηρία του θήλεος

Ομολογώ πως βρίσκω τις εκάστοτε παρεμβάσεις του Πειραιώς Σεραφήμ άκρως απολαυστικές, ιδιαίτερα για την αρχαιοπρεπή γλώσσα που σε άλλες εποχές ενέπνευσε τον Μποστ.  Μου αρέσει όμως  και το φλογερό ύφος που μυρίζει φωτιά και θειάφι απο τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης, με παραπομπές σε λόγια αγίων και αποφάσεις Ιερών Συνόδων.  Τέλος, διασκεδάζω

με τα επιχειρήματα που προσπαθούν να δώσουν επιστημονική χρειά στον βαθύτερο σκοταδισμό.

Θυμάμαι εκείνο το προ καιρού για τον στοματικό έρωτα, που τον χαραχτηρίζει ως “…τρομακτική τραγικότητα της παραχρήσεως των σωματικών οργάνων και της παραχρήσεως της θεοδότου ελευθερίας μας” και που μου μ’ είχε κάνει τότε να θυμηθώ την “πεολειχία”, λέξη αχρησιμοποίητη και ξεχασμένη σε κάποιο σκοτεινό ράφι της μνήμης.  Τώρα, να σου τον πάλι να κατακεραυνώνει τους πάντες σε σχέση με τον γάμο ομοφύλων.  Γράφει, λοιπόν, προς τον Ε. Βενιζέλο: ” Ἐξοχώτατε καί φίλτατε Κύριε Πρόεδρε,  Ἔλαβον τήν ὑπ’  αριθμ. Πρωτ. από 938/5.12.2013 απάντησή Σας στό διαβιβασθέν αἴτημά μου διά τῆς από 3/12/2013 ἐπιστολῆς μου νά μήν ἐμμείνετε σέ πρόταση νομοθετικῆς θεσμοθέτησης μέ πρόσχημα τήν ἐπέκταση τοῦ συμφώνου συμβίωσης στά λεγόμενα «ὁμόφυλα» ζευγάρια τοῦ κακουργήματος τῆς παρά φύσιν ασέλγειας πού ανατρέπει τήν ανθρώπινη φυσιολογία καί τήν ,,,,,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ