Είναι επικίνδυνον πράγμα η βία; Ξέρει κανείς;

Κάποτε σε κουβέντες με φίλους διαφωνούσα πολύ. Τότες πίστευα πως ο κόσμος πρέπει να έρθει σε συναναστροφή με τους μεγάλους μας ποιητές και φιλοσόφους. Αιτία και αφορμή των διαφωνιών μας, ήταν ο Λιαντίνης και τα διάσπαρτα copy and paste στο facebook με αποσπάσματα που συχνά παραποιούσαν την μορφή του έργου του. Μετά από την εμπειρία μου στα social media αυτά τα χρόνια, άλλαξα άποψη. Ειδικά ότι βλέπω τον τελευταίο χρόνο με τον
Καβάφη, είναι ο λόγος για να εμπεδώσω την αντίθετη άποψη από εκείνη που υποστήριζα πριν λίγα χρόνια.
Ποιος είναι ο Καβάφης;
Πρώτα να τον απαγγέλει δημόσια ο Μπουτάρης, μετά να τον κουβαλάνε τα αστικά στο Μεταξουργείο...
Ποιος είναι ο Καβάφης; Ας δούμε τι μας γράφει στην εισαγωγή του κεφαλαίου "οι είρωνες" ο Δ. Λιαντίνης για τον μεγάλο τούτο Αλεξανδρινό:
Ο ιρλανδός ποιητής Σίμους Χήνυ, πατριώτης του Τζέημς Τζόυς που
έγραψε τόν Οδυσσέα και βάφτισε τα κουάρκς στους πυρήνες των ατόμων,
το 1995 βραβεύτηκε με το Νόμπελ της λογοτεχνίας.
Τις μέρες της βράβεψης, πρώτο δεκαήμερο του Οχτωβρίου, ο Χήνυ
ήταν χαμένος σέ κάποιο ταξίδι του στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι τον
έψαχναν, αλλά ήταν άφαντος.
Ύστερα από δύο μέρες ο γιός του τον ανακάλυψε στην νότια
Πελοπόννησο, κάπου ανάμεσα Πύλου και Σπάρτης.
Καθώς άκουγα στις ειδήσεις τα σχετικά, θυμήθηκα τους τίτλους της
τρίτης και της τέταρτης ραψωδίας της Οδύσσειας: Τα έν Πύλω, Τα έν
Σπάρτη. Και την αναζήτηση του ομηρικού Οδυσσέα από το γιο του
Τηλέμαχο στην Πύλο και στη Σπάρτη, Συλλογίστηκα τότε, ο Χήνυ, ένας
Οδυσσέας της ποίησης, έφτασε στην Ιθάκη του.
Όταν σέ λίγο, στόν αερολιμένα της Καλαμάτας, οι δημοσιογράφοι
ρωτήσανε το Χήνυ διάφορα, του ζήτησαν να τους πει, ποιοι από την
παγκόσμια λογοτεχνία του στάθηκαν δάσκαλοι και οδηγοί στην πνευματική
του περιπέτεια. Ο Χήνυ αποκρίθηκε λακωνικά:
- Ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, και ο Καβάφης.
Ποιος θα το φανταζότανε! Ένας σύγχρονος άνθρωπος της οικουμένης,
στην κορυφή της αισθητικής και του στοχασμού τυπικά τουλάχιστον, έταξε
τον Καβάφη δίπλα στο Σοφοκλή και τον Αισχύλο.
Ποιος είναι ο Καβάφης λοιπόν, για να τον περιφέρουν μες την πολλή συνάφεια, έτσι που να τον καταντήσουν ξένο και βαρετό; Αν κρίνω από τα σχόλια στο facebook και στα blogs, δεν έκανε καθόλου καλό η ενασχόληση του όχλου με τον Καβάφη. Είναι μάλλον προτιμότερο τέτοια πνεύματα να μένουν απρόσιτα από τους πολλούς, όσο και αν κάπως ξενίζει τούτη η έκφραση. Διότι στις σημειώσεις μου περί Καβάφη, βρήκα και τούτη που κράτησα κάποτε πάλι από τον Λιαντίνη:
Η αιτία είναι ότι οι μάζες στέκουνται αταλαίπωρες στη ζήτηση της
αλήθειας, και ορμούν να λαβαίνουν έτοιμη την κάλπικη γνώση, κατά τη
γραφή του Θουκυδίδη. Ότι οι πολλοί είναι τεμπέληδες και βλάκες, κατά τη
γλώσσα του Φρόυντ. Ότι ο όχλος είναι ανόσιος και φοβερός, κατά την
ποίηση του Οράτιου. Τι homo sapiens πια, τι homo σάπιος. Δεν έχεις να
διαλέξεις.

ΠΗΓΗ: http://emmanouilpapas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_19.html