Αλαλα τα χείλη (ημών) των ασεβών

Συντάκτης: Πέτρος Μανταίος
Διότι, αν αυτοί, στο ιερατείο της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, είναι (ή θεωρούν, εξ επιφοιτήσεως, ότι είναι) ευσεβείς, τότε, σε πλείστες περιπτώσεις, και παλιότερα και τώρα με τα διαδραματιζόμενα επί του σχεδίου συμφωνίας πρωθυπουργού - αρχιεπισκόπου (που απέρριψε ομοφώνως η Ιερά Σύνοδος), το να συναριθμείσαι μετά
των ασεβών, εκτός από επιλογή, ίσως είναι και υποχρέωση.

Κι ας αφήσουμε στην άκρη τα «θεϊκά» και «αθεϊκά» (υπαινιγμός, δυστυχώς, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον πρωθυπουργό: ποιος ο «πιστός» και ποιος ο «άθεος»· τι κατάντια!). Κι ας μείνουμε μόνο στα «εσωτερικά» της Εκκλησίας· εξ ου και το «άλαλα τα χείλη των ασεβών» του σημερινού τίτλου. Οχι από φόβο στην Παναγία κατά το συγκεκριμένο μεγαλυνάριο: να μη βγάζουμε μιλιά, επειδή είμαστε ασεβείς. Αλλά τι να πούμε, εμείς οι ασεβείς, όταν ακούμε όσα λένε οι ευσεβείς…

Ο αρχιεπίσκοπος, για παράδειγμα (χθεσινή «Εφ.Συν.»): «Ολοι (οι μητροπολίτες) με συνεχάρησαν (για το σχέδιο συμφωνίας), ένας δε εξ αυτών φεύγοντας με ασπάστηκε, λέγοντάς μου στο αυτί “συγχαρητήρια, αυτό μόνο εσύ μπορούσες να το καταφέρεις”. Δυστυχώς είναι και αυτός ένας εκ των σήμερα διαμαρτυρομένων εναντίον μου»!

Ή ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών, σε ανακοίνωση του δ.σ. για τις «ανοίκειες, συκοφαντικές επιθέσεις, εστιαζόμενες στον υποτιθέμενο σκοταδισμό μας», ότι «Ως ιερείς έχουμε μάθει να συγχωρούμε…», «Παραδίδουμε όμως όλους αυτούς [τους “συκοφάντες”] στην κρίση και τη χλεύη της κοινής γνώμης». Με τέτοια συγχώρηση, τι να τις κάνεις τις κατάρες!

ΥΓ. Γελούσα το πρωί της Παρασκευής, ώρα 10.20, Βασ. Κωνσταντίνου και Μιχαλακοπούλου-Μερκούρη (Πινακοθήκη). Το φανάρι των πεζών αναμμένο, αλλά αναμένω τρεις παραβάτες οδηγούς, ώστε να περάσουμε οι πεζοί. Ο τρίτος, ιερέας. Κρατήθηκα ο ασεβής, από σεβασμό στον εαυτό μου…