Δρ Μάνος Δανέζης: Eίμαστε φτιαγμένοι να ζούμε στο «εμείς», αντί για το «εγώ»

Μπορεί η Ελλάδα αυτές τις μέρες να μοιάζει χωρισμένη σε στρατόπεδα. Μπορεί πολλοί να υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες έχουμε τη διχόνοια στα γονίδιά μας. Δεν είναι όμως μόνο οι ψυχολόγοι που υποστηρίζουν ότι τα δύσκολα μας δένουν μεταξύ μας και πως είμαστε όλοι γεννημένοι να είμαστε
ενωμένοι. Ένας Έλληνας καθηγητής Αστροφυσικής εξηγεί ότι, όπως και ολόκληρο το σύμπαν, όλοι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε στο «εμείς», αντί για το «εγώ».

Ο δρ Μάνος Δανέζης είναι επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα στον τύπο, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες και έχει εκδώσει πολλά βιβλία. Στην ομιλία του στην τριημερίδα «Νέες Ματιές στον Κόσμο μας» λέει ότι το νόημα της ζωής βρίσκεται στο «εμείς» και όχι στο «εγώ». 


«Το νόημα της ζωής κρύβεται πίσω από την έννοια της ψυχικής σχέσης μας με τους άλλους ανθρώπους και όχι στον απομονωτισμό του ατομικού ψυχισμού μας». 


Αργότερα στην ομιλία του εξηγεί ότι «τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ένα. Μια απέραντη, ενιαία και αδιαίρετη ενότητα. Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχεί το μέρος αν πάσχει το όλον. Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του “εμείς” και του “είμαι” καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του “εγώ” και του “έχω”».

«Η έννοια “άνθρωπος” είναι εντελώς αντίθετη εκείνων της “κατάτμησης” και της “απομόνωσης”. Η σύγχρονη Φυσική διδάσκει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία. Μέσα στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μαύρες, σκοτεινές περιοχές, αλλά περιοχές που δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το φως τους. Τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι πυκνώματα του ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν ενεργητικά και δυναμικά μεταξύ τους. 


Ο κοινωνικός και ψυχολογικός απομονωτισμός και ο εγκλωβισμός του “ανθρώπου”, στα πλαίσια των όρων “άτομο” και “πρόσωπο”, είναι το προϊόν μιας καταρρέουσας πολιτισμικής δομής. 


Η δομή αυτή αγνοεί τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη και δεν κατανοεί ότι αν νοιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε τη συνέχεια των πάντων μέσα στο σύμπαν και ότι η φύση δε μας γέννησε μόνους, αλλά επιλέξαμε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς. Η μοναξιά είναι αποτέλεσμα των δικών μας πράξεων, της δικής μας αντίληψης, της δικής μας άγνοιας».

Για να είμαστε λοιπόν ευτυχισμένοι, τώρα ειδικά, που διανύουμε δύσκολες μέρες στην Ελλάδα, χρειάζεται να περάσουμε από το εγώ στο εμείς. Να θυμηθούμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.

Πηγη