ΤΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΟΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΒΡΑΙΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!! [Με αφορμή την τιμητική αναφορά ενός επισκόπου σε παιδεραστή μητροπολίτη]

του Αναγνώστη Λασκαράτου Έχουμε επισημάνει τηνβιομηχανία παραγωγής επισκόπων και μάλιστα αντικανονικών, χωρίς ποίμνιο και υπαρκτή επισκοπή, ως κρατικών έμμισθων βοηθών κάποιων κουρασμένων (από την καλοπέραση;) μητροπολιτών, με τη χειροτονία φιλόδοξων αρχιμανδριτών, που δεν βλέπουν την ώρα να φορέσουν τη σατραπική μίτρα. Μερικές φορές δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, όπως στην περίπτωση κάποιου κ.Κλουκίνα, ενός καλόγερου της Στεμνίτσας, βοηθού από το 2009 του μητροπολίτη Σπάρτης, ο οποίος το 2014 έγινε μητροπολίτης Φωκίδας, ενώ υποτίθεται ότι  τον χρειαζόταν ο δεσπότης του, που στο μεταξύ είχε γεράσει και πέντε χρόνια ακόμη. Στα αντικανονικά αυτά πλαίσια έγινε  τώρα, στις 27.12, η χειροτονία σε επίσκοπο με τον γυμνό τίτλο της παλιάς επισκοπής Στρατονικείας (μιας πόλης άσχετης με τα Δωδεκάνησα, στα σημερινά Μούγλα της Τουρκίας), του αρχιμανδρίτη Στ.Κατέ, τέως μόνιμου υπαξιωματικού του στρατού. Ο κ.Κατές ως «αρχιμανδρίτης  υπεύθυνος Εφημέριος των Στρατιωτικών Μονάδων και Σωμάτων Ασφαλείας της Λέρου", επισκεπτόταν «τις ακριτικές νησίδες μεταφέρων εις τους στρατευμένους τον παλμόν της Εκκλησίας και της Πατρίδος».  Την ώρα της χειροτονίας του, όπως γράφει η Romfea (27 Δεκεμβρίου 2016, Χειροτονία Επισκόπου Στρατονικείας Στέφανου ), μιλώντας επίσημα: «έφερε και εις την

ανάμνηση τον Κυρό Νεκτάριο Μητροπολίτη Λέρου». Πριν προχωρήσω, να σημειώσω πως οι τοπικοί βουλευτές οφείλουν να ζητήσουν τουλάχιστον τη διακοπή της μισθοδοσίας του από τους φορολογούμενους, διότι το Σύνταγμα (άρθρο 3) απαιτεί «απαρασαλεύτως» τήρηση των Ι.Κανόνων από την Εκκλησία και οι Ι.Κανόνες απαγορεύουν αυστηρά το θεσμό του βοηθού επισκόπου και γενικά της χειροτονίας κληρικού χωρίς ποίμνιο, με την ποινή της αργίας (Ενδεικτικά, Καν. 6ος Δ΄ Οικ. Συνόδου).

Το τι έκανε στο ορφανοτροφείο Καλύμνου ο άγιος Νεκτάριος το δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα» με δυο ρεπορτάζ που ξεκινούσαν από την πρώτη σελίδα (10.4-«Καταγγελίες σοκ στην Κάλυμνο» και 24.4. του 2005 «Σοκ και φρίκη στην Κάλυμνο-ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ») χωρίς να τολμήσει κανείς να απαντήσει έστω και με μισή λέξη. Από παλιότερο ποστ του κ.Ροϊδη, που βασίστηκε στα δυο εκτενή ρεπορτάζ της εφημερίδας [ Ιερή Παιδεραστία, η παράδοση συνεχίζεται (μέρος Στ') ], όπου υπάρχουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες («Ιστορίες φρίκης», τις είπε η εφημερίδα), αντιγράφω: «Κάποια αγόρια δέκα έως δώδεκα χρόνων μας εξομολογήθηκαν ότι τα κακοποιούσαν σεξουαλικά. Τα άγγιζαν στο παιδικό τους κορμάκι και τους ζητούσαν να κάνουν ακατανόητα πράγματα. Ο απεσταλμένος αρχιμανδρίτης Ελπιδοφόρος, προχώρησε παραπέρα κάνοντας ορισμένες διευκρινιστικές ερωτήσεις. 'Σας το εξομολογήθηκαν τα ίδια τα παιδιά;' Η συνεργάτιδα του οικοτροφείου κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και πρόσθεσε: 'Τα παιδιά μας τα είπαν αυτά μετά από πολλές πιέσεις και ερωτήσεις δικές μας. Δεν ήθελαν αρχικά να μας που τι έχουν. Είχαν πάθει σοκ. Έχουν καταστραφεί ψυχολογικά, μιλάμε για αγοράκια δέκα, έντεκα και δώδεκα χρόνων. Τα έγδυναν και τα κακοποιούσαν και μετά τους έκαναν δώρα' Μετά τις καταγγελίες αυτές, ο επικεφαλής της Εξαρχίας, μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίος, δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, ούτε καν να κοιτάξει στα μάτια τις παιδοψυχολόγους. Κρατούσε το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του, παρακαλώντας προφανώς να είναι όλα αυτά που ζούσε ένας κακός εφιάλτης. Οι δύο Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου και ο αρχιμανδρίτης δεν άντεξαν και κάποια στιγμή ξέσπασαν σε κλάματα».

 Προσωπικά δεν πολυπιστεύω πως οι σπαραξικάρδιες αντιδράσεις των Αρχιερέων ή η έκπληξή τους, ήταν ειλικρινείς και όχι προσχηματικές. Η περίπτωση αυτού του αγίου ήταν γνωστή από πολύ παλιότερα. To 1980 το πατριαρχείο τον είχε προωθήσει ως μητροπολίτη Κισάμου από Σχολάρχη στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης. Γνωρίζοντας τις αντιδράσεις, που θα υπάρξουν λόγω των ύποπτων σχέσεών του με φοιτητές της Σχολής, τον χειροτονεί στην Χάλκη και όχι στην Κρήτη, ώστε να φέρει τον κόσμο προ τετελεσμένων γεγονότων. Μέσα σ'ένα μήνα αναγκάζεται να τον μεταθέσει αντικανονικά (οι Ι.Κανόνες απαγορεύουν τη μετάθεση Επισκόπου) στην Κάρπαθο αφού ο λαός ξεσηκώθηκε ζητώντας ως επίσκοπό του τον γνωστό για την αντιχουντική του στάση μητροπολίτη Γερμανίας Ειρηναίο. («Απογευματινή της Κυριακής», 17.4.2005. Tότε διηύθηνε το ρεπορτάζ ο Πάσχος Μανδραβέλης και η εφημερίδα έδωσε ρεσιτάλ αληθινής δημοσιογραφίας, καταγράφοντας τεκμηριωμένα τα εκκλησιαστικά αίσχη, καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη). Μετά από δυόμισι χρόνια μετατέθηκε αντικανονικά από την Κάρπαθο όπου είχε φτάσει με αντιτορπιλικό (!) στη Μητρόπολη Λέρου και Καλύμνου. Όποιον εξακολουθεί να αμφιβάλλει πως το πατριαρχείο γνώριζε τα πάντα, τον πείθει η συνέχεια. Ο δεσπότης όχι μόνο δεν παραπέμφθηκε από την Εκκλησία στη Δικαιοσύνη, η οποία προσποιήθηκε πως δεν διάβασε τα δυο φύλλα της πρώτης (εκείνη την εποχή) σε κυκλοφορία εφημερίδας, ο ίδιος όχι μόνο δεν απάντησε, όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε να προστατεύσει τη φήμη του, όχι μόνο δεν απάντησε ούτε το πατριαρχείο προστατεύοντας την δική του έξωθεν καλή μαρτυρία ως προϊσταμένης αρχής, όχι μόνο δεν δικάστηκε εκκλησιαστικά, όχι μόνο δεν τον υπερασπίστηκε δημόσια ούτε ένας από το ποίμνιό του, αλλά παραιτήθηκε και συνταξιοδοτήθηκε σε βάρος των φορολογούμενων (υπήρχαν λεφτά) πρόωρα το 2005, χωρίς να δοθεί η παραμικρή εξήγηση. Επί πλέον, το 2007, για να μην φέρει τον τίτλο του πρώην Καλύμνου που κουβαλούσε δυσάρεστες αναμνήσεις και αυτονόητα ερωτηματικά, του δόθηκε τιμητικά ο ιστορικός τίτλος του «Γάνου και Χώρας», Gazikφy και Ho_kφy, μιας αποικίας των Μεγαρέων και μιας βυζαντινής πολίχνης στην (τουρκική) Ανατολική Θράκη. Η ιστοσελίδα της Μητρόπολης τα ξεπερνάει όλα βιαστικά αναφερόμενη στον διάδοχό του: «Ο Λέρου , Καλύμνου & Αστυπαλαίας Παίσιος , από Πρωτοσύγγελος Ι.Μ.Ρόδου , ' ... του εν αυτή αρχιερατεύοντος Νεκταρίου παραίτησιν κανονικήν υποβάλλοντος  ...' , 19-5- 2005». Για το γιατί και το πως, ούτε λέξη.

Αναρωτιέμαι πόσο θράσος διαθέτει ο βοηθός επίσκοπος κ. Κατές, για να αναφέρεται δημόσια τιμητικά σε μια ιερή του στιγμή σε κάποιον κακούργο ρασοφόρο, μέσα σε ιερό χώρο, όπου όλοι οι παριστάμενοι γνωρίζουν το ποιόν του, αλλά βεβαίως διαθέτουν τη συλλογική ανοχή και υποκρισία των μικρών μας χριστιανικών κοινωνιών αλλά και της χώρας όλης. Υπήρξαν άλλωστε και μετά τον θάνατό του τοπικά δημοσιεύματα (από τα οποία μπορούν να βγουν άνετα συμπεράσματα), που έχουν τώρα εξαφανιστεί, αλλά υπάρχουν ακόμη τα ίχνη τους στο διαδίκτυο «Εκοιμήθη ο Νεκτάριος στην αλλαγή του χρόνου - Aegeanews.gr ...1 Ιαν 2010 -  ... της «παραίτησης» (το επικοινωνιακό ψευδώνυμο της καθαίρεσης) και έφυγε μες στην αχλή και τους καπνούς του πιο εξευτελιστικού πολέμου». Εμείς τα έχουμε διασώσει εδώ: «Tα κουσούρια του Νεκτάριου της Λέρου και Καλύμνου», και δεν τιμούν καθόλου ούτε τον Νεκτάριο, ούτε πολλούς κληρικούς του: « ...εξέθετε τον εαυτό του πολύ εύκολα, με αποτέλεσμα τα ελαττώματα και τα «κουσούρια» να φαίνονται. ... Αυτά λοιπόν ήταν τα κουσούρια του. Σε λεπτομέρειες δεν μπαίνουμε. Ήταν γνωστά και, όπως λένε, 'σκανδάλισαν το χριστεπώνυμο πλήρωμα'. Αγνωστο σε ποιο βαθμό. Αν στον εκλιπόντα Νεκτάριο μερικοί διαπιστώσανε εκτροπές και δικαίως τις καταγγείλανε, θα έπρεπε καταγγείλουν με αγανάκτηση πολύ ράσο. Δυστυχώς όμως η κάθαρση έγινε μόνο στο πρόσωπο του Νεκταρίου. οι περισσότεροι από τους επαναστατημένους λόγω ηθικής εκτροπής του Νεκταρίου, ήταν παρακοιμώμενοι τω μητροπολίτη ...».

«Όμως έχω μία ακόμη απορία: Όπως διαβάζω στην Romfea o κ. Κατές «από τό 2002 ως τό 2004», δηλαδή επί σατυρικής σατραπείας Νεκταρίου, «διετέλεσε Διευθυντής τοζ Hρφανοτροφείου ρρένων Καλύμνου». Προφανώς δεν θα είχε πάρει χαμπάρι τίποτα (κι ας ήταν οι παιδεραστές περισσότεροι από έναν), αλλιώς το σεπτόν πατριαρχείον που έχει υποστεί  κι αυτό κάποιο μικρό μερίδιο κατακραυγής (απείρως λιγότερο από το Βατικανό, γιατί είναι απείρως μικρότερη και η επικράτειά του, ειδικά στη Δύση που αυτά δεν κουκουλώνονται πια), για συγκαλύψεις ιερών παιδεραστιών (Pokrov.org-«Addressed issues related to victims of abuse within the Orthodox Church»), δεν θα τον ανύψωνε σε επίσκοπο. Πάντως όποιος δεν εθελοτυφλεί αντιλαμβάνεται πως κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στη Νότια Δανιμαρκία, όπως το έχει πει και ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, σε κρίση ειλικρίνειας: «Ξέρετε πόσοι  Ιεράρχες σήμερα έχουν διάφορες αμαρτίες, διαχειριστικές, προσωπικές και η εισαγγελική αρχή ουδέποτε θέλησε, ουδέποτε τόλμησε να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων και να βάλει την καρφίτσα εκεί που υπάρχει το πύον» («Φλας», 14-6, «Έθνος», 15.6.2000, ΤΑ ΝΕΑ , 15-06-2000). Αυτή η δεσποτική θρασύτητα δεν είναι σπάνια. Ενδεικτικά να θυμίσω πως ο Σύρου Δωρόθεος Β΄, δεν ντράπηκε να τιμήσει δημόσια τον περιβόητο πορνοφασίστα δεσπότη Πρεβέζης Στέλιο Κορνάρο, μόνο που εκεί θα το μετάνιωσε, γιατί υπήρξαν υγιή ανακλαστικά από αξιοπρεπείς συμπολίτες του, που κήδονται της ιστορικής αλήθειας και των ευαγγελικών και των δημοκρατικών αρχών (Βλ. Ποιος είναι ο τηνιακός «Άγιος» Πρεβέζης). Αν έτσι προκλητικά τιμάται ο διάσημος και διαβόητος στο πανελλήνιο Πρεβέζης, χωρίς ούτε ένας μητροπολίτης ή κληρικός να διαμαρτυρηθεί, ο καθένας αντιλαμβάνεται τι γίνεται με τις τιμές σε αισχρούς κληρικούς που τα άπλυτά τους δεν βγήκαν στην επιφάνεια.