Σε αυτό το άρθρο δεν θα γίνει ανάλυση της χρησιμότητας ή της αναγκαιότητας κάποιας κατασκευής, αλλά περιγραφή ενός πραγματικού γεγονότος που ίσως μας προβληματίσει και το αξιοποιήσουμε θετικά.
Πριν από καιρό βρέθηκα εργαζόμενος σε πολυκατοικία μιας κωμόπολης που στην περιοχή της (πιο πάνω ) υπάρχει ένα μεγάλο φράγμα νερού. Κάποια στιγμή άκουσα τον διαπεραστικό ήχο μιας σειρήνας, μεγάλης έντασης και αρχικά αισθάνθηκα περίεργα αν όχι φόβο, για να πω την αλήθεια. Προσπάθησα να καταλάβω από πού ερχόταν ο ήχος και τι μπορεί να σήμαινε. Πολύ σύντομα με καθησύχασαν οι ένοικοι, όταν μου είπαν οτι πρόκειται για τυπικό έλεγχο καλής λειτουργίας των συστημάτων συναγερμού υπερχείλισης του φράγματος. Τους είχαν ενημερώσει οι αρμόδιοι με σχετικό έντυπο και ανακοινώσεις στα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια για τον λόγο καθώς την ημέρα και την ώρα που θα γίνονταν οι δοκιμές. Όπως μου εξήγησαν ελέγχουν αν θα λειτουργήσουν κανονικά σε περίπτωση που θα υπάρξει πρόβλημα ρωγμής ή γίνει υπερχείλιση νερού από το φράγμα. Συνέχισα την κουβέντα με μια εύλογη ερώτηση: Αν συμβεί αυτό απροειδοποίητα τι θα κάνετε; Αντί για απάντηση το ζευγάρι κοιτάχτηκε στα μάτια με απορία, περιμένοντας προφανώς, η γυναίκα να απαντήσει ο αρχηγός της οικογένειας και το αντίθετο. Διστακτικά η γυναίκα απάντησε οτι θα ανέβουν στην ταράτσα της πολυκατοικίας.
Δύο λεπτά αργότερα μπήκε και το παιδί επιστρέφοντας από το γυμνάσιο και όπως μου είπαν υπήρχε και άλλο παιδί σε κάποιο σχολείο άλλης πόλης.
Συνέχισα την εργασία μου αλλά κατάλαβα τον διακριτικό προβληματισμό στην οικογένεια που προέκυψε μετά από την ερώτηση μου. Για να σπάσω λίγο την αμηχανία που προξένησε η διαπίστωση τους, ότι ήταν ανημέρωτοι σε ένα θέμα που θα έπρεπε ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν τι θα κάνουν, (πόσο χρόνο αντίδρασης έχουν, που θα συγκεντρωθούν αν δεν ήταν όλα τα μέλη της οικογένειας μαζί, που θα πάνε για να είναι ασφαλή σαν οικογένεια ή μεμονωμένα πως θα αντιδράσει κάθε μέλος) συνέστησα να ρωτήσουν τους ντόπιους ή κάποιο ΚΕΠ της περιοχής τους για το που θα βρουν οδηγίες και γενικά περισσότερες πληροφορίες.
Δεν το έψαξα πιο βαθιά καθώς οι πρώτες εικόνες που μου έρχονταν στο μυαλό, (καθώς διάβαζα τις παραγράφους) ήταν αυτές από τα δελτία ειδήσεων που σε διάφορα περιστατικά σε όλο τον κόσμο επικρατούσε πανικός ακόμα και πολλές ώρες μετά από φυσικές καταστροφές ή από ατυχήματα σε βιομηχανικές ή κτηριακές εγκαταστάσεις που επηρέασαν πολλές περιοχές σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους. Η φυσική πρώτη αντίδραση κάθε ανθρώπου κατά την διάρκεια ενός απρόβλεπτου δυσάρεστου συμβάντος ή λίγο μετά, νομίζω είναι να αναζητά τρόπο επικοινωνίας με τα οικία του πρόσωπα για να μάθει ή να δει την κατάσταση τους. Όσο έμπαινα στην διαδικασία όλο και περισσότερο ένιωθα την ανάγκη να συζητήσω με την οικογένεια μου και να προκαθορίσουμε όλοι μαζί κάποια σημεία συγκέντρωσης για περιπτώσεις ανάγκης έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν τι θα πρέπει να κάνουν χωρίς να βασιζόμαστε στην άμεση επικοινωνία μέσο κινητού που μπορεί να μην είναι διαθέσιμο εκείνη την στιγμή.
Ορίσαμε οικογενειακό συμβούλιο χωρίς ιδιαίτερο θέμα, αλλά για να κάθε περίπτωση έπρεπε να καθορίσουμε οικογενειακό σημείο συνάντησης σε περίπτωση που δεν είμαστε όλοι σπίτι. Καθορίσαμε επίσης και εναλλακτικό σημείο για να καλύψουμε όλα τα πιθανά σενάρια εκτάκτων αναγκών. Ορίσαμε σημεία που δεν είναι πολυσύχναστα, με εύκολη πρόσβαση και διαφυγή μέσα στην πόλη και μάλιστα να είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους έτσι ώστε με αυτοκίνητο ή με τα πόδια να είναι εύκολα τα πράγματα για όλους και να συναντηθούμε στον συντομότερο δυνατό χρόνο.
Τέλος νομίζω ότι όπως εγώ δεν θα ξεχάσω αυτή την κουβέντα έτσι θα κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου, έστω και αν δεν αναφερθούμε ξανά σε αυτό για αρκετά χρόνια. Αν υπάρξει ανάγκη πιστεύω ότι όλοι θα θυμηθούν και την παραμικρή λεπτομέρεια και θα αξιοποιήσουν κάθε πρόσφορο μέσο να συναντηθεί με ασφάλεια όλη η οικογένεια!
Καλό θα ήταν να γίνει μια σχετική κουβέντα σε κάθε οικογένεια γιατί όπως λέει ο σοφός λαός μας:των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν
Συνέχισα την εργασία μου αλλά κατάλαβα τον διακριτικό προβληματισμό στην οικογένεια που προέκυψε μετά από την ερώτηση μου. Για να σπάσω λίγο την αμηχανία που προξένησε η διαπίστωση τους, ότι ήταν ανημέρωτοι σε ένα θέμα που θα έπρεπε ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν τι θα κάνουν, (πόσο χρόνο αντίδρασης έχουν, που θα συγκεντρωθούν αν δεν ήταν όλα τα μέλη της οικογένειας μαζί, που θα πάνε για να είναι ασφαλή σαν οικογένεια ή μεμονωμένα πως θα αντιδράσει κάθε μέλος) συνέστησα να ρωτήσουν τους ντόπιους ή κάποιο ΚΕΠ της περιοχής τους για το που θα βρουν οδηγίες και γενικά περισσότερες πληροφορίες.
Οπωσδήποτε θα υπάρχει τοπικός σχεδιασμός και θα έχουν ορισθεί κάποιοι υπεύθυνοι από διάφορους φορείς να διαχειριστούν την κατάσταση από τα πρώτα λεπτά ενός προβλήματος που ενδεχομένως να προέκυπτε. Δεν συμβαίνουν κάθε μέρα απρόβλεπτες καταστάσεις αλλά οφείλουμε σαν υπεύθυνοι πολίτες να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα αλλά και σαν οικογένειες πως θα εξασφαλίσουμε την ενότητα μας.
Μετά από όλον αυτό τον προβληματισμό μεταφέρθηκε το άγχος και σε εμένα. Αναζήτησα αρχικά κάποια επίσημη πηγή ενημέρωσης μέσω internet και άντλησα γενικές πληροφορίες που προτείνω να τις διαβάσουμε όλοι μέσο του συνδέσμου που έχω πιο κάτω.
http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/ya1299_2003.htm
Διαπίστωσα λοιπόν ότι υπάρχει σχέδιο και πιστεύω ότι έχουν οριστεί αρμόδιοι να το εφαρμόσουν όπως περιγράφει και η υπουργική απόφαση, σε κάθε σημείο της χώρας αλλά και για κάθε κατάσταση. Ίσως να υπάρχουν και άλλες σελίδες που αναφέρονται στο ίδιο θέμα.
Μετά από όλον αυτό τον προβληματισμό μεταφέρθηκε το άγχος και σε εμένα. Αναζήτησα αρχικά κάποια επίσημη πηγή ενημέρωσης μέσω internet και άντλησα γενικές πληροφορίες που προτείνω να τις διαβάσουμε όλοι μέσο του συνδέσμου που έχω πιο κάτω.
http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/ya1299_2003.htm
Διαπίστωσα λοιπόν ότι υπάρχει σχέδιο και πιστεύω ότι έχουν οριστεί αρμόδιοι να το εφαρμόσουν όπως περιγράφει και η υπουργική απόφαση, σε κάθε σημείο της χώρας αλλά και για κάθε κατάσταση. Ίσως να υπάρχουν και άλλες σελίδες που αναφέρονται στο ίδιο θέμα.
Δεν το έψαξα πιο βαθιά καθώς οι πρώτες εικόνες που μου έρχονταν στο μυαλό, (καθώς διάβαζα τις παραγράφους) ήταν αυτές από τα δελτία ειδήσεων που σε διάφορα περιστατικά σε όλο τον κόσμο επικρατούσε πανικός ακόμα και πολλές ώρες μετά από φυσικές καταστροφές ή από ατυχήματα σε βιομηχανικές ή κτηριακές εγκαταστάσεις που επηρέασαν πολλές περιοχές σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους. Η φυσική πρώτη αντίδραση κάθε ανθρώπου κατά την διάρκεια ενός απρόβλεπτου δυσάρεστου συμβάντος ή λίγο μετά, νομίζω είναι να αναζητά τρόπο επικοινωνίας με τα οικία του πρόσωπα για να μάθει ή να δει την κατάσταση τους. Όσο έμπαινα στην διαδικασία όλο και περισσότερο ένιωθα την ανάγκη να συζητήσω με την οικογένεια μου και να προκαθορίσουμε όλοι μαζί κάποια σημεία συγκέντρωσης για περιπτώσεις ανάγκης έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν τι θα πρέπει να κάνουν χωρίς να βασιζόμαστε στην άμεση επικοινωνία μέσο κινητού που μπορεί να μην είναι διαθέσιμο εκείνη την στιγμή.
Ορίσαμε οικογενειακό συμβούλιο χωρίς ιδιαίτερο θέμα, αλλά για να κάθε περίπτωση έπρεπε να καθορίσουμε οικογενειακό σημείο συνάντησης σε περίπτωση που δεν είμαστε όλοι σπίτι. Καθορίσαμε επίσης και εναλλακτικό σημείο για να καλύψουμε όλα τα πιθανά σενάρια εκτάκτων αναγκών. Ορίσαμε σημεία που δεν είναι πολυσύχναστα, με εύκολη πρόσβαση και διαφυγή μέσα στην πόλη και μάλιστα να είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους έτσι ώστε με αυτοκίνητο ή με τα πόδια να είναι εύκολα τα πράγματα για όλους και να συναντηθούμε στον συντομότερο δυνατό χρόνο.
Το αμέσως επόμενο ζήτημα που προέκυψε από την κουβέντα ήταν να οριστεί και δεύτερο σημείο προς το οποίο θα γινόταν πλέον η οικογενειακή μετακίνηση (αν δεν μπορούσαμε να έχουμε υπόδειξη - ενημέρωση από τους αρμόδιους φορείς έγκαιρα) που θα ήταν και σημείο συνάντησης για κάποιο μέλος που πιθανόν να αργούσε στο πρώτο ραντεβού ή ήταν πιο μακριά αλλά προς εκείνη την κατεύθυνση.
Κλείσαμε καθορίζοντας το τελικό τρίτο σημείο συγκέντρωσης ή μετακίνησης αν λόγοι ανωτέρας βία μας υποχρέωναν να μετακινηθούμε πριν συγκεντρωθούμε όλοι. Δεν κρύβω οτι υπήρξαν αντιδράσεις από ορισμένα μέλη της οικογένειας γύρω από τα ενδεχομένως άχρηστα σχέδια. Εκεί χρειάστηκε να ξεκαθαριστεί οτι η συζήτηση θα γινόταν μία και μόνη φορά εφόσον υπήρχε συμφωνία στα σημεία και κατανόηση του λόγου για τον οποίου πρέπει να υπάρχει οικογενειακό σχέδιο έκτακτης ανάγκης έστω και αν δεν χρειαζόταν ποτέ.
Ενημερώσαμε ελάχιστους στενούς φίλους και συγγενείς για το οικογενειακό σχέδιο και τα σημεία συγκέντρωσης περιγράφοντας από πού ξεκίνησε ο σχεδιασμός σαν ιδέα. Πρέπει να γνωρίζουν που θα μας αναζητήσουν αν θελήσουν να μας ακολουθήσουν ή απλά να μας βρουν. Από κάποιους νεότερους θεωρήθηκε περιττό αρχικά….. αλλά συνέστησα να κάνουν το ίδιο. Από τους παλαιότερους θεωρήθηκε απαραίτητος αυτός ο οικογενειακός σχεδιασμός ίσως γιατί τα μάτια τους να είδαν πολλούς κεραυνούς εν αιθρία>> και εκτιμούν από πείρα ίσως ότι έρχονται δύσκολες ή και απρόβλεπτες καταστάσεις.
Τέλος νομίζω ότι όπως εγώ δεν θα ξεχάσω αυτή την κουβέντα έτσι θα κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου, έστω και αν δεν αναφερθούμε ξανά σε αυτό για αρκετά χρόνια. Αν υπάρξει ανάγκη πιστεύω ότι όλοι θα θυμηθούν και την παραμικρή λεπτομέρεια και θα αξιοποιήσουν κάθε πρόσφορο μέσο να συναντηθεί με ασφάλεια όλη η οικογένεια!
Καλό θα ήταν να γίνει μια σχετική κουβέντα σε κάθε οικογένεια γιατί όπως λέει ο σοφός λαός μας:των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html