Ο Όμηρος έβριζε υπέροχα

«Ο μεγάλος εχθρός της αλήθειας, συχνά,

δεν είναι το ψέμα- εσκεμμένο, πλαστό, ανέντιμο-

αλλά   ο μύθος –επίμονος, πειστικός και ρεαλιστικός» (Τζων Φ. Κέννεντυ)

(όπου «μύθος»= δες   παραποίηση)



Ομηρικές… βρισιές.

Μια από τις  βασικές παραμέτρους  της   Ομηρικής Ποίησης  είναι  το  «πλούσιο» ..υβρεολόγιο. 
Η
«ποσότητα», η….. «ποιότητα»  και η   «ένταση»   των  «ΎΒΡΕΩΝ», είναιΜ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο  φαινόμενο στην παγκόσμια  Λογοτεχνία.
Μεγάλο και  σημαντικό θέμα.  Η προσέγγισή του  είναι περίπλοκη. Καθόλου
εύκολη.  Προσωπικά έχω τέσσερα   χρόνια που ασχολούμαι  με  αυτό και συνεχώς  ανακαλύπτω νέες  διαστάσεις  του.
Αλήθεια. Τί …. «αναγκάζει» τον  Ποιητή να… καταφεύγει  στην… αισθητική της  ύβρεως;
Μια αθέατη πλευρά του Ομηρικού λόγου,που δεν αξιολογήθηκε μέχρι σήμερα δεόντως.
 Αφού:
Μέχρι και ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ….. δυσανασχέτησε… δια το… ΤΕΛΜΑ (λέγω) εις το οποίον έπεσεν (!!!!!) ο     ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟΣ     Ό μ η ρ ο ς (!!!).
Οπότε:
Βούτυρο στο ψωμί των ΗΘΙΚΟΛΟΓΩΝ, να «φτιάξουν» έναν….. καλό   Όμηρο!   (δες παραπάνω   την  εικόνα).  Έναν Όμηρο,  ΧΩΡΙΣ… Όμηρο.
Αυτόν που μέχρι ΣΗΜΕΡΑ, διδασκόμαστε  και  στα Ελληνικά  Πανεπιστήμια  και  «διδάσκουμε», ως   φιλόλογοι  στα  σχολεία.(«(ξανα)μεταφράστηκε… ποιος Όμηρος;»   στο Διαδίκτυο).
Δυστυχώς η ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΗ παραποίηση  («…δεν πρέπει να τα αφομοιώνουμε…. όλα χωρίς διάκριση, αλλά….. μονάχα όσα ωφελούν..»)  των ΟΜΗΡΙΚΏΝ
ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ, πρώτων στην Παγκόσμια Λογοτεχνία,…..σεβόμενη τον   εαυτό της (!)

«ΠΡΕΠΕΙ» (!!!) να ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ λ.χ τον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΕΡΩΤΙΣΜΟ των Έργων.
(Δηλαδή τί;; Να μάθει το παιδί ότι ο «καλός και… ευσεβής Οδυσσέας»,
ΔΕΝ είχε στο μυαλό του μόνο τα…. ΜΠΟΥΡΙΑ  και  τις καμινάδες  της ΙΘΑΚΗΣ, αλλά  και  όπου έβρισκε   θηλυκό…. ΞΕΧΝΙΟΤΑΝ….!).

ΠΡΕΠΕΙ να ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙ τον δυναμισμό και την επαναστικότητα
της ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ, του  υπέροχου αυτού ΟΜΗΡΙΚΟΥ   ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, που Δ Ε Ν   ανέχεται   ΣΙΩΠΗΛΑ,  αλλά   ΑΠΑΙΤΕΙ  («Πέστα μου   όλα   Οδυσσέα τώρα, αφού  κάποια στιγμή   ΘΑ  τα μάθω. Δεν θα  σταματήσω να σε  ρωτάω») και βέβαια να ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ   το….. πλούσιο «ΥΒΡΕΟΛΟΓΙΟ», που  ΟΜΩΣ   είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ  (!!!) Λόγος του Ομήρου, και   ο οποίος  Υπάρχει για να υπηρετήσει τις στοχεύσεις του ιδιοφυούς Ανθρωπιστή Ποιητή.


Ας δούμε ενδεικτικά μερικές Ομηρικές… βρισιές.

(Οι Ομηρικές λέξεις σε ονομαστική, τα σημερινά αντίστοιχα στην πτώση
της προσφώνησης, δηλαδή κλητική)

κυνώπις ή κυνός όμματα έχων= σκυλόφατσα, ξεδιάντροπε, αναιδή

οινοβαρής, οινοποτήρας= μεθύστακα, κρασοπατέρα, αλκοολικέ

κραδίη ελάφοιο= με καρδιά ελαφιού= δειλέ= χέστη

σχέτλιος = απάνθρωπε, κτηνάνθρωπε, τέρας

αλλοπρόσαλλε= αυτούσια Ομηρική λέξη, με την ίδια σημερινή σημασία

γρηί καμινοί ίσος= άχρηστε, ανεπρόκοπε, καφενόβιε, τα ξύνεις- τα… διευθετείς όλη μέρα,
όπως η…. στακτόγρια που το μόνο που κάνει είναι να διευθετεί το τζάκι και να φλυαρεί  όλη μέρα.

νήπιος= μωρόμυαλε, ανόητε (ως   βρισιά).  δες σημείωση.
(σημείωση: πολυσήμαντη λέξη στον ΌΜΗΡΟ: Νήπιος= μωρό, νήπιο. / νήπιος=ανόητος / νηπίη= άδολη, η

Πηνελόπη  λ.χ
άκακη, σαν μικρό παιδί / νήπιος= άπειρος, άβγαλτος  (ο Τηλέμαχος),  απερπάτητος, αγαθιάρης)

ωμόν βεβρώθεις= ωμό- ζωντανό να τον έτρωγες (ενν. δεν θα χόρταινες).

Έκφρ. μίσους, όπως και το

μελεϊστί τάμησιν= θα σας κόψει κομματάκια, θα σας ξεσκίσει

αγροιώτης= χωριάτη, αγροίκε… βουνίσιε, «βλάχο» «τσομπάνη»

ο κε στυγέησιν ιδών= σιχαίνεσαι-δεν θέλεις να τον βλέπεις, σου κάνει κακό να τον βλέπεις, σίχαμα

δαιμονίη=παράξενη, βλαμμένη, παρανοϊκη, ψυχοπαθή, ψυχάκια…

αποδύσει χιτώνα, τα τ΄αιδώ αμφικαλύπτει= Θα σου πάρει και τα σώβρακα, θα σε εξευτελίσει

ουλομένην= την χαμένη, το… καθυστερημένο (Έτσι βρίζει ο ΑΡΗΣ την αδελφή του… ΑΘΗΝΑ)  (δες

«παιδιαρίσματα θεών»)

κνυζώντα όσσε ή όμματα= τσιμπλιάρη, με θολό- χαμένo βλέμμα, κοιμισμένε, μαλάκα

Χωλός= κούτσαυλε

φολκός= στραβάδι, αλλά και στραβοκάνη, στραβοσουγιά

φοξός= κεφάλα, καρπουζοκέφαλε

ψεδνός= «μαδημένε», σπανέ, καράφλα, φαλάκρα…

Και δεκάδες-δεκάδες άλλες «ύβρεις», αλλά τα ενδιαφέροντα έπονται.
(σε επόμενο σημείωμα).

 Χρυσόστομος Τσιρίδης φιλόλογος