Μύθοι από χρώμα και πηλό - Η Καλλιπάτειρα-BINTEO

Ολυμπιακοί αγώνες. Το μεγαλύτερο γεγονός στην ελληνική αρχαιότητα. Κάθε τέσσερα χρόνια αθλητές από όλο τον ελληνικό κόσμο συγκεντρώνονταν στην αρχαία Ολυμπία για την τιμή και..
τη δόξα τη δική τους και της πόλης τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν
υπόθεση ανδρών και πολεμιστών, αφού η ιδέα ήταν η αντικατάσταση του πολέμου από το άθλημα και την ευγενή άμιλλα. Έτσι, μόνο οι άντρες είχαν δικαίωμα στη συμμετοχή και στην παρακολούθησή τους.

Λένε πως δεν παραβρέθηκε ποτέ καμία γυναίκα εκεί εκτός από μία, την
Καλλιπάτειρα. Είχε μεταμφιεστεί σε άντρα γυμναστή για να παρακολουθήσει τον γιο της.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα ένιωθε περήφανη, αφού και τα δύο της αδέλφια, αλλά και ο σύζυγός της, ήταν Ολυμπιονίκες. Όμως, τώρα στους αγώνες έλαβε μέρος ο ίδιος της ο γιος, ο Πεισίδωρος.

Η εκκίνηση δόθηκε. Η Καλλιπάτειρα είχε αγωνία. Ο Πεισίδωρος αγωνιζόταν με δύναμη, πείσμα, θάρρος και βάζοντας τον καλύτερο εαυτό του πήρε τη νίκη.

Τότε η Καλλιπάτειρα από τη χαρά της πήδηξε στο εσωτερικό του σταδίου από το περίφραγμα. Το ένδυμά της πιάστηκε στον φράχτη και αποκαλύφθηκε πως ήταν γυναίκα. Ο κόσμος έμεινε άφωνος. "Πώς μια γυναίκα βρέθηκε εδώ;" αναρωτήθηκαν.

Την άφησαν όμως ατιμώρητη, αφού εκτός από σύζυγος και αδελφή Ολυμπιονικών, ήταν πλέον και μητέρα Ολυμπιονίκη.

Όμως από τότε ψηφίστηκε νόμος όλοι οι αθλητές και θεατές να μπαίνουν γυμνοί στο στάδιο.

Πρόκειται για τον "πιλότο" μιας σειράς κινουμένων σχεδίων με θεματολογία και τεχνική που προέρχεται από την αρχαία ελληνική γραμματεία και τέχνη. Η ιδέα βασίζεται στην "απομόνωση" σχεδίων από την αρχαία αγγειοπλαστική, τα οποία πρωταγωνιστούν και πλαισιώνουν μικρές, διδακτικές ιστορίες. Οτιδήποτε εμφανίζεται στην οθόνη είναι αυθεντικό, χωρίς καμία παρέμβαση ή αλλοίωση.

Ιδέα / σκηνοθεσία / υλοποίηση: Δημήτρης Ζησόπουλος

Μουσική: Αλέξανδρος Χάχαλης

Καλλιπάτειρα

«Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες;

Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία

εδώθε». – «Έχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα,

τρία αδέρφια, γιο, πατέρα Ολυμπιονίκες·

να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες,

και εγώ να καμαρώσω μέσ' στα ωραία

κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα

παλεύουν, θιαμαστές ψυχές αντρίκειες.

Με τες άλλες γυναίκες δεν είμαι όμοια·

στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζη

με της αντρειάς τα αμάραντα προνόμια.

Με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει

σε αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου

ύμνος χρυσός του αθάνατου Πινδάρου».

Λορέντζος Μαβίλης