Η απόφαση του ΣτΕ για τα θρησκευτικά, μετατρέπει τη διδασκαλία τους σε κατήχηση

του ©Π. Κ. Ιωακειμίδη– Το Βήμα

Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για τα θρησκευτικά, που ουσιαστικά μετατρέπει τη διδασκαλία τους στην εκπαίδευση σε κατήχηση, εγείρει το αναπόφευκτο ερώτημα πόσο εμπεδωμένη είναι η νεωτερικότητα, ο εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα. ‘Η μήπως η Ελλάδα είναι «μια χώρα παραδόξως νεωτερική» όπως πιστεύει ο Γ. Βούλγαρης (στο έξοχο βιβλίο του «Ελλάδα: μια χώρα παραδόξως νεωτερική», Πόλις, 2019) αλλά και ταυτόχρονα

 «οπισθοδρομική» όπως το έθεσε ο Σ. Πολυμίλης (Βήμα, 22/9); Οι κεντρικές θέσεις του Γ. Βούλγαρη συνοψίζονται ως εξής:

«Η Ελλάδα στη μακρά διάρκεια έδειξε να έχει ένα εκσυγχρονιστικό δυναμικό που της επέτρεψε να παρακολουθήσει τις πιο προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες και τις εκάστοτε διεθνείς τάσεις» (σελ. 293).

«Η εικόνα ενός πολιτιστικού και πολιτικού δυϊσμού όπου μια «καθαρή» εκσυγχρονιστική πολιτική-πολιτισμική Ελλάδα αντιμάχεται μια άλλη εξ ίσου «καθαρή» παραδοσιακή πολιτική-πολιτισμική Ελλάδα είναι ψευδής κατασκευή των διανοουμένων παρά της Ιστορίας» (σελ. 297).  Θα διατυπώσω ορισμένα σχόλια πάνω σε αυτές τις δύο βασικές θέσεις διερωτώμενος: εάν η Ελλάδα είναι «παραδόξως νεωτερική» ή εξόχως και διαχρονικά αντιφατική σε μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στη νεωτερικότητα-εκσυγχρονισμό και στην οπισθοδρόμηση (όπως κι αν ορίζεται), ανάμεσα στη Δύση/Ευρώπη και στην Ανατολή: Συνέχεια →