Τρεις παπάδες της βουκολικής μας υπαίθρου

[και ο Βρούτος της «Κιβωτού του Κόσμου»]

Κατερίνη-6 Φεβρουαρίου 2019. Μετά τον αγιασμό, ο ιερέας εκφώνησε και λογύδριο. Αυτή είναι μια γενικευμένη κατάσταση στην κρατική Εκκλησία, με δεκάδες κρούσματα σε όλη τη χώρα, που σύσσωμη η Αριστερά της Βουλής προσποιείται επίμονα πως δεν γνωρίζει. Το σύνθημα της ευλογίας των Σατανιστών της «σποράς των ηττημένων του ‘45», το έχει δώσει έμπρακτα ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Λιάπης.

τα έχουμε γράψει άπειρες φορές. Κέντρο της χριστιανικής ηθικής διδασκαλίας είναι η περίθαλψη των «ξένων». Ο Χριστός, πρόσφυγας ο ίδιος στην Αίγυπτο με τη μητέρα του και με τον μνηστήρα της, τους ταύτισε με τον εαυτό του, απειλώντας τους παραβάτες των φιλόξενων εντολών του με τις φωτιές της

Κόλασης (Ματθ. κε΄, 31-46). Όμως όσο κι αν ψάξετε δεν θα βρείτε ούτε ένα κήρυγμα μητροπολίτη, που να επισημαίνει ρητά αυτήν την ευαγγελική αντίληψη, η οποία στις μέρες μας έχει πάρει μια δραματική επικαιρότητα, επικαιρότητα που επιβάλλει την αναγκαιότητα της συνεχούς υπόμνησής της.  Δύσκολο πράγμα να ζητάς από αυτούς των οποίων η φετιχιστική και αποκρυφιστική πίστη εξαντλείται σε επιδεικτικά σταυροκοπήματα και σε προσκυνήσεις αφορολόγητων θαυματουργών ειδώλων και αποτρόπαιων  πτωμάτων, να φροντίσουν στοργικά τους ικέτες που χτυπούν την πόρτα της χώρας μας. «Δεν ειν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή», όπως λέει και ο «εθνικός» μας ποιητής.του Αναγνώστη Λασκαράτου

Σε Σκύδρα, Πορετσό και Παλαιοχώρι Καβάλας, τα χρονικά συμπυκνωμένα προκλητικά κρούσματα ήταν πολλά και η σιωπή της συνένοχης και πλειοδοτούσας σε βαρβαρότητα εκκλησιαστικής ηγεσίας εκκωφαντική. Παραπέμπω στην ειδησεογραφία κάνοντας μια ιδιαίτερη αναφορά στην εμβληματική περίπτωση του Πορετσού. Συνέχεια →