Το Ολοκαύτωμα και οι αρνητές του

[Πως γνωρίζουμε ότι το ολοκαύτωμα πράγματι συνέβη;]

Η λέξη ξεσκεπάζω έχει αρνητικές συνεκδοχές για πολλούς ανθρώπους, αλλά όταν απαντά κανείς σε εξωπραγματικούς ισχυρισμούς (και η άρνηση του Ολοκαυτώματος εντάσσεται σίγουρα σ’ αυτούς), τότε το ξεσκέπασμα είναι μια επωφελής διαδικασία που φέρνει στο φως πάρα πολλές κενολογίες.

Ωστόσο, προσπάθησα να προχωρήσω πέρα απ’ αυτό. Απαντώντας στους αρνητές του Ολοκαυτώματος, θα δείξω πώς γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι το Ολοκαύτωμα πράγματι συνέβη και ότι, σύμφωνα με τη γνώμη των περισσότερων ιστορικών, συνέβη κατά έναν ιδιάζοντα τρόπο.

Δεν υπάρχει κανένας αναλλοίωτος, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, κανόνας αληθείας για το Ολοκαύτωμα, παρά τα όσα πολλοί αρνητές πιστεύουν. Όταν αρχίσει κανείς να μελετά τα στοιχεία για το Ολοκαύτωμα και ειδικά όταν αρχίσει να παρακολουθεί συνέδρια, ομιλίες και συζητήσεις μεταξύ των ερευνητών, ανακαλύπτει ότι υπάρχουν πολλές διχογνωμίες σχετικά με σημαντικές αλλά και με δευτερεύουσες πτυχές των γεγονότων. Ο θόρυβος γύρω από το βιβλίο του Ντάνιελ Γκόλντχαγκεν (D. Goldhagen) Οι πρόθυμοι δήμιοι του Χίτλερ (Hitler’s Willing Executioners, 1996), στο οποίο υποστηρίζεται ότι στο Ολοκαύτωμα συμμετείχαν και οι «απλοί» Γερμανοί, όχι μόνον οι ναζιστές, δείχνει ότι οι γνώμες των ιστορικών κάθε άλλο παρά συγκλίνουν όσον αφορά το τι ακριβώς συνέβη, το πότε, το γιατί και το πώς. Παρ’ όλα αυτά, άβυσσος χωρίζει τα θέματα που συζητούν οι ιστορικοί με τις θέσεις που προωθούν οι αρνητές του Ολοκαυτώματος — συγκεκριμένα, την άρνησή τους να δεχθούν ότι έλαβε χώρα μια εσκεμμένη γενοκτονία, με φυλετικά κριτήρια, με προγραμματική χρήση θαλάμων αερίων και κρεματορίων για μαζικές δολοφονίες και ότι εξοντώθηκαν 5 με 6 εκατομμύρια Εβραίοι. Συνέχεια →