ΣΜΥΡΝΗ 1922...ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ

Ενενήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται ἐφέτος ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ καὶ τὸ ξερριζωμὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὶς προγονικές τους πατρίδες. Εννέα δεκαετηρίδες ἀπὸ τὶς φλόγες, τὸ αἷμα καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῆς Σμύρνης.

 Ἱερὰ χώματα, ἑλληνικώτατες πατρίδες, σεπτοὶ βωμοί, θερμὲς ἑστίες στὴ Μικρασία, ὅλα χαμένα, ἀφανισμένα ὅλα. Ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ εἶναι ἡ τραγικώτερη σελίδα τῆς τρισχιλιόχρονης ἱστορίας τοῦ

 Ἑλληνισμοῦ Κι ὁ Ἑλληνισμός, παρὰ τὶς διώξεις καὶ τοὺς κατατρεγμούς, ἀπὸ τὸν βάρβαρο
κατακτητή, παρὰ τὶς σφαγὲς καὶ τὸ παιδομάζωμα κατώρθωνε, χάρις στὴν πνευματική του ἀνωτερότητα, τὴν τιμιότητα κι ἐργατικότητά του νὰ ἐπιζῆ, νὰ ἀκμάζη καὶ νὰ θάλλη στὶς ὑποδουλωθεῖσες πατρίδες. Ἡ ἑλληνικὴ Σμύρνη θὰ παραδοθεῖ σὲ πύρινη ἀκολασία Ὁ ἐχθρὸς βρίσκεται λίγα πιὰ χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴ Σμύρνη... Στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης κατέπλευσαν στὶς 24 Αὐγούστου, ἀπὸ τὴ Ραιδεστό, τρία ἐπίτακτα, ἑλληνικὰ πλοῖα κατάφορτα ἀπὸ στρατό. Ὁ συγκεντρωμένος στὴν προκυμαία κόσμος ἄρχισε νὰ ἐλπίζει, πὼς μὲ τὴν ἀπόβαση τῶν ὁπλιτῶν μας, θὰ γινόταν κάποια ἀνασυγκρότηση τῶν στρατιωτικῶν μας δυνάμεων καὶ ἄμυνα. Ὅμως οἱ στρατιῶτες δὲν ἀποβιβάζονταν στὴν ξηρά. Οἱ ἀξιωματικοί των εἶχαν χάσει τὸ κῦρος καὶ τὴν ἐπιβολή τους. Ἦταν φανερὸ πὼς ὁ στρατὸς κουρασμένος κι ἐξουθενωμένος δὲν ἤθελε πιὰ νὰ πολεμήσει. Κατὰ διαταγὴ τοῦ Στεργιάδη τὰ ἐπίτακτα πλοῖα ἀρνοῦνται νὰ τοὺς παραλάβουν. Κι ὅμως χιλιάδες θὰ μποροῦσαν νὰ σωθοῦν, γιατί πολλὰ πλοῖα βρισκόνταν στὸ λιμάνι, ποὺ μποροῦσαν, σὲ λίγες ὧρες, νὰ τοὺς μεταφέρουν στὴ Χίο, Μυτιλήνη καὶ Σάμο. Τὸ δειλινὸ τῆς 26ης Αὐγούστου διατάσσεται ἡ ἄπαρση τῶν πολεμικῶν μας ἀπὸ τὴ Σμύρνη. Προηγεῖται ἡ «Λῆμνος», ἀκολουθεῖ ἡ «Ἕλλη» καὶ ἕπονται τὰ ἀντιτορπιλλικά. Ἡ ὕστατη στιγμὴ τῆς ἑλληνικῆς παρουσίας στὴ Σμύρνη.

Ἡ στερνὴ ἐλπίδα χιλιάδων Ἑλλήνων, ποὺ κατακλύζουν τὴν προκυμαία χάνεται. Δακρυσμένα μάτια, παρακολουθοῦν τὴ θλιβερὴ πομπή. Κι ἀπ' τὰ «ντουρσέκια» κι ἀπ' τοὺς «βερχανέδες», κι ἀπ' τὰ πολύχρονα, τὰ χιλιοπατημένα ἑλληνικὰ «καλντερίμια», ἕνα ξόδι φριχτό, ἕνα κῦμα πολυτάραχο. Αἰώνων ζωή, ἅγιες θύρες, ποὺ τὶς πέρασαν ζωντανοὶ καὶ πεθαμένοι, αἰώνων παράθυρα, ὅπου ἀκούμπησαν τὸν ἄγκωνά τους, τόσες γενεές,

 ἐγκαταλείπονται. Κι ἀπάνω στὸ θολωμένο καθρέφτη τῆς θάλασσας, χιλιάδες χιλιάδων μάτια στάζουν τὰ τελευταῖα τους δάκρυα, τὸ φαρμάκι τοῦ χωρισμοῦ. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ξερριζωμένοι ἀπ' τὸ Ἐσωτερικό. Καὶ πίσω τους τὰ φαντάσματα τῶν νεκρῶν, οἱ ψυχὲς τῶν σκοτωμένων. Ἦρθαν κι αὐτὲς ἀπὸ τὰ βουνὰ καὶ τοὺς κάμπους, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς γιὰ νὰ ἰδοῦν στερνὴ φορὰ τὴν ἑλληνικὴ Σμύρνη! Σάββατο 27 Αὐγούστου. Τὸ τέλος τῶν ὀνείρων τοῦ Γένους. Ὁ θάνατος τῆς Σμύρνης. Ἡ σφαγή, ἡ Καταστροφή. Τὸ καμπαναριὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς! Σὰν σύμβολο, ὑψωνόταν τελευταῖο, μὲ τὸν πελώριο χρυσὸ δικέφαλο ἀετό. Ἀκίνητα τὰ σχοινιά. Βουβὲς οἱ καμπάνες. Δὲν μένει χέρι νὰ τὸ χτυπήση. Δὲν μένει ἐκκλησιὰ νὰ λειτουργηθῆ! Οἱ Τοῦρκοι γκρεμίζουν τὸ καμπαναριό, ποὺ τοὺς βάραινε τὰ στήθη σὰν βουνό. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΑΧΟΥΣ Τριανταδύο μεγάλα πολεμικὰ ἦσαν ἀραγμένα στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης. Τὰ νερά, ποὺ χτυποῦσαν τὰ πλοῖα τους, ἦσαν κατακόκκινα ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν Ἑλλήνων, ποὺ χάνονταν σὲ λίγη ἀπ' αὐτὰ ἀπόσταση. Κι ὄχι μόνο δὲν ἔσπευσαν νὰ σώσουν, τὰ πληρώματα τῶν συμμαχικῶν πλοίων, τοὺς σφαζόμενους Ἕλληνες καὶ Ἀρμενίους, ἀλλ' ὅταν μερικοὶ κατώρθωναν κολυμπώντας νὰ φτάσουν ὡς τὰ πολεμικά, οἱ ναῦτες των τοὺς χτυποῦσαν μὲ ἁρπάγες ἢ τοὺς ἒρριχναν ζεματιστὰ νερὰ γιὰ νὰ μὴν ἀνέβουν ἐπάνω.

Οἱ ἐπιβαίνοντες στὰ πολεμικὰ τῶν «λεγομένων Χριστιανικῶν Ἐθνῶν», ποὺ ἦσαν ἀραγμένα στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης, ἔβλεπαν μὲ ἀδιαφορία τὴ σφαγὴ καὶ ἄκουγαν μὲ ἀπάθεια τὶς φωνὲς τῶν ἀτιμαζόμενων γυναικῶν, τοὺς θρήνους τῶν παιδιῶν καὶ τοὺς βόγγους τῶν σφαζομένων ἀνδρῶν». Στὸ μεταξὺ στὶς ἑλληνικὲς καὶ ἀρμενικὲς συνοικίες τῆς Σμύρνης ἀρχίζουν οἱ λεηλασίες καὶ οἱ σφαγές. Οἱ κάτοικοι τρομοκρατημένοι παραμένουν

 κλειστοὶ στὰ σπίτια τους. Οἱ θύρες ὅμως παραβιάζονται, τὸ περιεχόμενό τους διαρπάζεται καὶ οἱ ἔνοικοι φονεύονται. Ἡ λεηλασία καὶ ἡ σφαγὴ ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα γενικεύεται. Στὴ συνοικία Τεπεντζῆκι, σφάζονται 450 ἄνδρες, 300 γυναῖκες καὶ 66 βρέφη. Στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ἀτιμάζονται πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα δεκάδες Ἑλληνίδες. Ἑκατοντάδες Ἕλληνες, ποὺ κατέφυγαν στὸ ἐργοστάσιο τοῦ Παναρέτου, στὴ συνοικία τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, σκοτώνονται μὲ χειροβομβίδες. Στὰ προάστια τοῦ Μπουρνόβα καὶ τοῦ Μπουτζᾶ τὸ αἷμα ξεχειλᾶ στοὺς δρόμους. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης 31ης Αὐγούστου πύρινες γλῶσσες ξεχύνονται ἀπὸ τὴν ἀρμενικὴ συνοικία. Οἱ Τοῦρκοι ἀφοῦ κατέβαλαν τὴν ἡρωικὴ καὶ ἀπεγνωσμένη ἀντίσταση τῶν Ἀρμενίων, ποὺ εἶχαν καταφύγει στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ ἀφοῦ ἔσφαξαν 5.000 ἄτομα, βάζουν φωτιὰ καὶ τὸν πυρπολοῦν. Ταυτόχρονα οἱ Τοῦρκοι καταβρέχουν μὲ πετρέλαιο καὶ βενζίνη σπίτια σὲ δυὸ ἄλλες ἑλληνικὲς συνοικίες καὶ ρίχνουν ἐμπρηστικὲς βόμβες. Ἡ φωτιὰ λαβαίνει γρήγορα τεράστιες διαστάσεις, μιὰ ποὺ ὂχι μόνο κανεὶς δὲν φροντίζει γιὰ τὴν καταστολή της ἀλλ' ἀντίθετα Τοῦρκοι στρατιῶτες δημιουργοῦν καὶ νέες ἑστίες πυρός. Ἔτσι μέσα σὲ λίγες ὧρες ἡ Σμύρνη—τὸ ἀποκλειστικὰ χριστιανικό της τμήμα—παραδίδεται, στὶς φλόγες. Οἰκοδομήματα παλαιά, ἀκλόνητα, στερεά, ὅλες οἱ ἑστίες τοῦ μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ κράτησαν μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονὴ τὴν ἐθνική μας παράδοση, τόσα καὶ τόσα χρόνια, μεταβάλλονται σὲ τέφρα. Ἀπὸ τὴ μία οἱ φλόγες κι' ἀπ' τὴν ἄλλη τὸ σπαθὶ κι' ἡ θάλασσα!

Ἐδῶ ἕνας γέρος ξεψυχᾶ πάνω στοὺς ὤμους τοῦ γυιοῦ του, ποὺ τὸν μεταφέρει στοὺς ὤμους. Ἐκεῖ, μιὰ παρθένος ρίχνετα στὶς φλόγες γιὰ νὰ ξεφύγη στοὺς Τούρκους ποὺ θέλουν νὰ τὴν βιάσουν. Ἐδῶ, μιὰ μητέρα παραφρονεῖ γιὰ τὸ φριχτὸ θάνατο τοῦ γυιοῦ της καὶ χορεύει μισόγυμνη γύρω ἀπὸ τὸ πτῶμα του. Ἐκεῖ, μιᾶς γυναίκας κόβουν τὰ δάχτυλα• γιὰ νὰ πάρουν γρηγορότερα τὰ δαχτυλίδια της. Ἕνας ἱερέας κρεμασμένος, αἰωρ

εῖται, καὶ τὸ ράσο του ἀνεμίζει σὰ μαύρη σημαία. Τραυματίες ἀπὸ λογχισμοὺς ξεψυχοῦν στὰ πεζοδρόμια, πτώματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐπιπλέουν στὴ θάλασσα. Πρὸς τὸ τελωνεῖο λόχος Τούρκων περιζώνει μεγάλη ὁμάδα Ἑλλήνων, τοὺς ἐπιβιβάζει σὲ φορτηγίδα ποὺ εἶχε καταβρέξει μὲ βενζίνη καὶ πετρέλαιο καὶ τὴν πυρπολεῖ. Καὶ ἡ καταστροφὴ συνεχίζεται. Ἡ βιβλικὴ ρήση σὲ ὅλη της τὴν ἔκταση: «Νέμεται τὸ αἷμα, τὸ πῦρ καὶ αἱ ἀτμῖδες καπνοῦ». Μαῦροι ὄγκοι καπνοῦ ἀποτελοῦν τὸ νεκρώσιμο θυμίαμα τῆς ἀνείπωτης Καταστροφῆς. Ἡ πυρπόληση τῆς Σμύρνης διήρκεσε ἀπὸ τὸ ἀπομεσήμερο τῆς Τετάρτης 31 Αὐγούστου ἕως τὸ πρωὶ τοῦ Σαββάτου 3 Σεπτεμβρίου. Μυριάδες σπίτια καὶ καταστήματα πυρπολήθηκαν. Ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ «ἑλληνούπολη», τὴν καρδιὰ τῆς Σμύρνης, τίποτε δὲν ἀπομένει. Κάηκαν καὶ οἱ 65 συνοικίες της, 55.000 σπίτια καὶ 5.000 καταστήματα, ὅλα σχεδὸν ἑλληνικά. Ἐπίσης ἀποτεφρώθηκαν ὅλες οἱ ἐκκλησίες, τὰ σχολεῖα καὶ τὰ εὐαγῆ ἑλληνικὰ ἱδρύματα.Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσωμε ὅτι τὰ θύματα στὴ Σμύρνη καὶ στὴν περιοχή της, ὑπερβαίνουν τὶς 50.000 ἄτομα, γενικὰ δὲ οἱ θανατωθέντες κι ἐξαφανισθέντες Ἕλληνες σ' ὅλη τὴ Μικρασία, φθάνουν τὶς πεντακόσες χιλιάδες! Δυὸ χιλιάδες ὀκτακόσιες πάλι ἐκκλησίες καὶ τρεῖς χιλιάδες πεντακόσα ἑλληνικὰ σχολεῖα τῆς Μικρασίας, μετεβλήθησαν σ' ἐρείπια, σὲ τζαμιά, σὲ ἀποθῆκες ἢ καὶ σὲ σταύλους! 

Χρήστος Σωκρ. Σολομωνίδης

ΟΙ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΜΙΛΑΝΕ...ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΣΩΠΑΣΑΝ ΠΟΤΕ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΟΥΝ ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ (ΝΤΡΟΠΗ).

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ 1922 , ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ...ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!