Ποια (τι) ήταν η ¨ΕΛΕΝΗ¨ της Τροίας ;

Ποιά χιλιετηρίδα έγινε η μάχη της Τροίας ;» που καταρρίψαμε την επίσημη χρονολογία για την μάχη της Τροίας, ήρθε η ώρα να αναλύσουμε τι ήταν η Ελένη. Ήταν Πρόσωπο; Ιδιότητα; Τίτλος; Ιέρεια; 

Σύμφωνα με την μυθολογία η αποκαλούμενη Ωραία Ελένη ήταν κόρη του Δία και της Λήδας, έχει ως «ανθρώπινο» πατέρα τον
Τυνδάρεο και αδελφούς τους Διοσκούρους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη. Αδελφή της είναι η Κλυταιμνήστρα. Αλλά από πολύ νωρίς η Ελένη θεωρήθηκε κόρη του Δία και της Νέμεσης. Η Νέμεση, προσπαθώντας να αποφύγει τον Δία, διέτρεξε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ άλλαζε συνέχεια μορφή. Στο τέλος μεταμορφώθηκε σε χήνα. Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο και μ' αυτή τη μορφή ενώθηκε μαζί της στον Ραμνούντα, στην Αττική. Ύστερα από την ένωση αυτή, η Νέμε­ση γέννησε ένα αυγό, που το εγκατέλειψε μέσα σε ένα ιερό δάσος. Ένας βοσκός το ανακάλυψε και το έφερε στη Λήδα. Εκείνη το έβαλε μέσα σε ένα καλάθι και, τον καιρό που έπρεπε, άνοιξε το αυγό και γεννήθηκε η Ελένη, την οποία η Λήδα ανέθρεψε σαν να ήταν δική της κόρη. Άλλες ακόμη παραδόσεις θεωρούσαν την Ελένη κόρη του Ωκεανού ή της Αφροδίτης. Της αποδίδουν επίσης ως αδελφές, εκτός από την Κλυταιμνήστρα, την Τιμάνδρα και τη Φυλονόη.

Ετυμολογικά η ΕΛΕΝΗ αναλύεται ως εξής:

Ε= ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΤΟΣ

Λ= ΗΛΙΑΚΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ – ΥΓΡΗ ΡΟΗ

Ε= ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΤΟΣ

Ν= ΝΟΥΣ, ΝΟΜΟΣ, ΝΑΥΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΝΕΡΟ - ΚΙΝΗΣΗ

Η= ΔΙΠΛΗ ΚΑΘΟΔΟΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ.

Δηλαδή έχουμε:  ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΦΩΤΟΝΙΑΚΗ ΔΥΝΑΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕ ΔΙΠΛΗ ΦΑΝΕΡΩΣΗ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΓΑΙΑ (ΝΕΡΟ).

Ας δούμε την παρακάτω έρευνα και τι σχέση έχει με το όνομα ΕΛΕΝΗ.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Βασίλειο Βασιλάκο εκ της Τραπεζοντής Σπάρτης στο βιβλίο του «Οι μύστες του Ταϋγέτου» αναφέρει: «Ελληνικό κράτος καλείται το τμήμα της γης που αποτελείται από υψηλές & αιχμηρές κορυφές επί το πλείστον πετρώδεις για την δημιουργία σκιών και κατ΄επέκταση θρησκειών». Σύμφωνα με την πολυετή έρευνα και τα ευρήματα του (πλήθος κτερισμάτων και αποδεικτικών αρχαιολογικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν την θεωρία του), το 25.000 π.Χ. ένα διαστημόπλοιο με το όνομα «Τάλετον» προσγειώθηκε στην κορυφή του Ταΰγετου που έχει σχήμα τέλειας πυραμίδας. Οι αστρικοί ταξιδιώτες αναζητούσαν μια τέλεια πυραμίδα, όπου με βάση την σκιά της και τις αστρικές καθετοποιήσεις θα έδιναν χρησμούς για να φτιαχτούν οι πόλεις και τα ιερά όλου του πλανήτη.  Από την λέξη σκιά προέρχεται και η λέξη θρησκεία, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή έννοια της θρησκείας. Η σκιά της πυραμίδας ήταν ιερή και απαγορεύονταν να αλλοιωθεί το σχήμα της, γι΄αυτό και η λέξη θρη-σκια. 

Η έννοια του χρησμού ήταν επισημοποίηση προς τους ανθρώπους, του καταλληλότερου σημείου για να κατασκευάσει πόλεις οι ναούς. Το όνομα της νέας περιοχής ή της πόλης δινόταν με βάση ποιο Άστρο ή Αστερισμό ευθυγραμμίζονταν (καθετοποίηση). Π.χ. το σημείο ΕΝΑ του πλανήτη (όσο αφορά τις ευθυγραμμίσεις – χρησμούς) ήταν ο Ταΰγετος (= ταγεύω την γη, την εξουσιάζω). Από εκεί πήρε ¨χρησμό¨ η κορυφή του Ολύμπου, το σημείο ΔΥΟ ( πόλη Δίον), και μετά πήρε ¨χρησμό¨ το σημείο ΤΡΙΑ ή αλλιώς ΤΡΟΙΑ ή ΙΛΙΟΝ. Μεταξύ τους τα τρία σημεία κάνουν ένα ορθογώνιο τρίγωνο. Ανάμεσα στο σημείο ΕΝΑ (Ταΰγετος) και σημείο ΔΥΟ (Δίον), υπάρχουν οι Δελφοί και συγκεκριμένα το ακριβές μέσο σημείο  της απόστασης (χρυσή τομή), είναι το χωριό «Χρυσό» 5 χλμ νοτιο-δυτικά των Δελφών. Η ευρύτερη περιοχή επειδή είναι αμφι & ισα των δυο πρώτων χρησμοδοτικών σημείων ονομάστηκε Άμφισσα. Λίγο πιο κάτω γεωγραφικά η πόλη Γαλαξίδι πήρε το όνομα της επειδή το 12,000 π.Χ. ευθυγραμμίζονταν με τον γαλαξία της Ανδρομέδας!  Δεν είναι τυχαίο ότι στην δυτική ήπειρο, την Αμερική και συγκεκριμένα  στο Μέξικο, υπάρχει μια κορυφή βουνού σε κατάληξη τέλειας πυραμίδας που ονομάζεται ¨ΕΛ ΤΑΓΙΝ¨, (Ταΰγετος).

Είχαν απόλυτο δίκιο ο Απολλώνιος ο Τυανεύς και ο Αριστοτέλης που έλεγαν: «επίσκεψις ονομάτων σοφία εστί», δηλαδή ανέλυσε το όνομα του τόπου σου και θα καταλάβεις την ιστορία του, με ποιους αστερισμούς ευθυγραμμίζεται και πότε φτιάχτηκε. Οι αστρικοί δίαυλοι, οι καθετοποιήσεις των άστρων και οι ευθυγραμμίσεις πάντα θα μετακινούνται με την πάροδο των χιλιάδων ετών, αφού τα πάντα ¨τρέχουν¨ στο σύμπαν. Όταν π.χ. η πόλη Γαλαξίδι ευθυγραμμίζονταν με τον γαλαξία της Ανδρομέδας πριν το 12,000 π.Χ. και τώρα δεν ευθυγραμμίζεται πλέον. Καταλαβαίνει κανείς πόσο παλιά είναι η ιστορία της Ελλάδος και κατ΄επέκταση αντιλαμβανόμαστε τι συνέβη στους παλιούς ομφαλούς που πλέον σταμάτησαν να δίνουν χρησμό, όπως της Δωδώνης και των Δελφών. Διανοούμε γιατί ο πρώτος ομφαλός ήταν στην Δήλο, μετά στην Δωδώνη και τέλος στους Δελφούς, γιατί απλά με το πέρασμα των αιώνων μετακινιόταν η ευθυγράμμιση με τα άστρα, έτσι οι μύστες έδιναν νέους χρησμούς για νέα ¨συνδεδεμένα ιερά¨!

Αφού κατανοήσουμε την ουσιαστική σημασία του Ταΰγετου, και σε συνδυασμό με την καταγωγή της Ελένης που ήταν από την Σπάρτη - Ταΰγετο και την σοβαρότητα της  φυγής της, ώστε να γίνει ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στο σημείο ΕΝΑ (Σπάρτη) και στο σημείο ΤΡΙΑ (Τροία), αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για ένα απλό πρόσωπο αλλά για κάτι ιερό και μοναδικό που ο κάτοχος του είχε την υπεροχή έναντι των άλλων σημείων. Σύμφωνα με τον ερευνητή κύριο Β. Βασιλάκο, η Ελένη ήταν ένα πρόσωπο που επιλέγονταν κάθε χρόνο μέσα από έναν διαγωνισμό ομορφιάς, μυούταν στην αλήθεια και θυσιάζονταν στην κορυφή της πυραμίδας για να κρατηθεί η ιερότητα του τόπου. Οι άλλες προσεγγίσεις του ζητήματος «Ελένη» μας προϊδεάζουν ότι σίγουρα ήταν τίτλος που διακατέχονταν από απαράμιλλη ιερότητα και εσωτερική ομορφιά. Η κάτοχος του τίτλου ήταν ιέρεια στο υπέρτατο ιερό των χρησμών/θρη-σκιών, βοηθώντας στην εξάπλωση του Ελληνικού πολιτισμού. Για να τοποθετηθεί γυναίκα σε τόσο υψηλό μυητικό αξίωμα, μας παραπέμπει εποχικά στην εποχή της μητροκρατίας, τότε που τα περισσότερα ιερά είχαν γυναίκες ιέρειες & ιεροφάντες, δηλαδή πολύ πριν τον κατακλυσμό του Ωγύγου περί το 10.000 π.Χ.

Η Ελένη ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος της γης και του ουρανού, ήταν η αγγελιοφόρος των θεών προς τους ανθρώπους, είχε δυνάμεις ουράνιες και κρατούσε τον θεσμό σε άρρητη κατάσταση. Ήταν άριστος χειρίστης της ύλης και του πνεύματος και μπορούσε να βρίσκεται σε όποια γεωγραφικά σημεία ήθελε  για να δώσει χρησμό. Γι΄αυτό ο Ευριπίδης αναφέρει ότι το είδωλο της Ελένης πήγε στην Τροία ενώ η ιδία ήταν στην Αίγυπτο. Ο Μενέλαος δεν ήταν ο άντρας της αλλά ο φρούραρχος της, ο υπεύθυνος για την ασφάλεια και την προστασία της. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά το τέλος του τρωικού πολέμου, ο Μενέλαος συναντά την Ελένη στην Αίγυπτο και όχι στην Τροία που υποτίθεται θα έπρεπε να συναντούσε. Στην αρχή δεν αναγνωρίζει την Ελένη διότι είχε διαφορετική μορφή (!), στη συνέχεια όμως την αναγνωρίζει και επικρατεί αγαλλίαση και χαρά, σαν να μην έφυγε με την θέληση της από την Σπάρτη. Στον διάλογο που προκύπτει με τον Μενέλαο, η Ελένη του εκμυστηρεύεται ότι το είδωλο της πήγε στη Τροία, ενώ η ιδία (το πραγματικό της σώμα) ήρθε στην Αίγυπτο για ασφάλεια. 

Ο μυημένος Ευριπίδης μας λέει στο έργο του «Ελένη»:

Ελένη. : Δεν πήγα εγώ στην Τρωάδα, αλλά το είδωλό μου.

Μενέλαος : Μα ποιος φτιάχνει ζωντανά ομοιώματα ;;;

Ελ. : Ο Αιθέρας από όπου οι θεοί έφτιαξαν την γυναίκα σου.

Με. : Ποιος από τους θεούς το έκανε ;;

Ελ. : Η Ήρα για να αντικαταστήσει εμένα και να μη με πάρει ο Πάρης.

Με. : Λες πράματα ανέλπιστα.

Ελ. : Το όνομα μπορεί να βρίσκεται σε πολλά μέρη, το σώμα όμως όχι……

 (Ευριπίδης “Ελένη”, 570 - 588 ).

Μενέλαος : Γέροντα, έλα να κουβεντιάσεις κι εσύ μαζί μας.

Άγγελος : Τούτη εδώ δεν είναι η αιτία που ταλαιπωρηθήκαμε στην Τροία ;;

Με. : Όχι !! δεν είναι αυτή. Οι Θεοί μας εξαπάτησαν κι είχαμε στα χέρια μας ένα άγαλμα από νεφέλη που έφερε τόσα κακά.

Άγγ. : Τι λες ;; Αγωνιστήκαμε, λοιπόν μάταια για ένα ομοίωμα από νεφέλη ;;

Με. : Όλα αυτά είναι δουλειά της Ήρας και της έριδας των τριών θεών. ……

(Ευριπίδης “Ελένη”, 702 – 708).

Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί και από διαφορετικό παράγοντα. Όταν ο Πάρης ¨έκλεψε¨ την Ελένη, έμειναν ένα βράδυ απέναντι από το Γύθειο, στο νησάκι Κρανάη. Από εκεί πέρασαν Κύθηρα – Αντικύθηρα και ταξίδεψαν για Τροία. Ανάμεσα Κύθηρα –Αντικύθηρα υπάρχει ενεργειακή πύλη, αυτό άλλωστε δηλώνεται από τις ονομασίες Κύθηρα (= εκεί + θύρα). Ακόμη κα σήμερα υπάρχει ένα τυφλό σημείο ανοιχτά της θαλάσσης, που δεν λειτουργούν gps, πυξίδες και ασύρματοι, λόγω της χωροχρονικής διαστρέβλωσης που υπόκειται εκείνο το γεωγραφικό σημείο. Άρα μόνο είδωλα ή ενέργειες με την κυματομορφή του αιθέρα θα μπορούσαν να περάσουν την πύλη. Άλλωστε η πραγματική Ελένη βρισκόταν στην Αίγυπτο. Γιατί εκεί; Μα γιατί εκεί είναι το σημείο ΤΕΣΣΕΡΑ  των χρησμών, με την διάφορα ότι εκεί δεν έχει πετρώδη βουνά, ούτε φυσικές πυραμίδες, όποτε έπρεπε να κατασκεπαστούν ¨χρησμοδοτικές πυραμίδες¨, «…για την δημιουργία σκιών και κατ΄επέκταση θρη-σκ(ε)ιών…», και από πυραμίδες τεχνητές που ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.... σφύζει η Αίγυπτος.

    

Ένας Αιγύπτιος ιερέας απευθυνόμενος στο Σόλωνα παρατηρεί για τους Έλληνες ότι έχουν ξεχάσει το παρελθόν τους, αφού έφτιαξαν τα πάντα στο παρελθόν, ενώ τώρα δεν θυμούνται τίποτα : 

«Ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ἀεί παῖδές ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν»

Απόδοση: «Σόλωνα, Σόλωνα, εσείς οι Έλληνες μένετε πάντα παιδιά και δεν υπάρχει κανένας γέροντας Έλληνας».

(Πλάτων, Τίμαιος)


Παρατήρηση αναγνώστη:

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛ-ΕΝΗ
Ωραία=Ώρα
που συμβαίνει τον αναμενόμενο χρόνο, τον κατάλληλο χρόνο, όταν είναι ώριμος, έτοιμος (για κάτι)
το ὡραῖον (ως ουσιαστικοπουμένο επίθετο): η κατάλληλη εποχή
ὅτε ὡραῖον εἴη
(:όταν το επέτρεπε ο καιρός, η εποχή, όταν ήταν η κατάλληλη εποχή)

όμορφος-η
(με σαφή έως και αποκλειστική ίσως την έννοια του όμορφου η λέξη φαίνεται να αρχίζει να χρησιμοποιείται από τα χριστιανικά χρόνια και μετά γιατί στις αρχές της ελληνιστικής εποχής ΔΕΝ ήταν ακόμα συνώνυμο της ομορφιάς)

ἡ ὡραία (ως ουσιαστικοπουμένο επίθετο) :
η εποχή της συγκομιδής, συγκεκριμένα οι 20 μέρες πριν και μετά την ανατολή του Σείριου ή του Μεγάλου Κυνός (τότε πιθανόν στα μέσα Ιουνίου).